'' Luhan hayatım kalktın mı ? İlk günden geç kalmak istemezsin.''
Luhan üstü giyinik bir şekilde odadan çıktı.
'' Ahh Anne ben bu gün erken çıkacağım Baekhyun bana etrafı gezdirecek. ''
'' Çok iyi olur buraları iyi ezberle artık burada yaşayacağız. ''
Birbirlerine bakarak gülüştüler.Luhan tam çıkacaktı ki annesi onu durdurdu.
'' Kahvaltıda mı yapmayacaksın ? ''
'' Ohh Baekhyunla dışarıda yiyeceğiz. ''
Annesi Luhan’a yaklaştı çocuğunun yanaklarını sıktı.
'' Kendine iyi bak ve kaybolma sakın ! ''
'' Annee ! Ben bebek değilim istesem de kaybolamam ! ''
Luhan annesine sinirli bir bakı
ş attı.Annesi güldü.
'' İyi iyi.Baekhyun seni nerede bekleyecek ? ''
'' Birazdan bur- Baekkie ! ''
Luhan koşarak Baekhyuna sarıldı.
'' Seni çok özledim Luhan en son 16 yaşında görmüştüm seni, hiç değişmemişsin. ''
Luhan güldü.
''Sende hiç değişmemişsin. ''
Luhan’ın annesi bağırdı.
'' Çocuklar hadi gidin 2 saate ancak gezersiniz. ''
Baekhyunla Luhan başlarını salladılar ve yürümeye başladılar.
'' Luhan bensiz oralarda ne yaptın ? Bensiz hayatın nasıl geçti ? ''
Luhan suratını astı.
'' Sence nasıl geçmiş olabilir ? En iyi ve tek arkadaşım taşındı ve beni yanlız bıraktı. ''
Baekhyun durdu ve Luhana baktı.
'' Hiç arkadaş edinmedin mi ? ''
Luhan başını eğdi bu hayır demekti.
'' Yaaa !! Luhan 3 senedir ne yapıyorsun sen !! ''
Luhan sessizce fısıldadı.
''Kimse senin yerini tutamadı Baekkie. ''
'' Luhan özür dilerim. ''
'' Ne için ? ''
'' Seni 3 sene yanlız bıraktığım için . ''
Baekhyun Luhana sarıldı.
'' Ahh hepsi geçmişte kaldı artık hep beraberiz değil mi ? ''
Luhan ve Baekhyun gülmeye başladı .
Konuşmalarını Luhan'ın karın guruldaması böldü.
Baekhyun kahkaha attı.
'' Yaa ! kahvaltı yapmadım hadi bir şeyler yemeye gidelim. ''
Baekhyun kafasıyla onayladı ve kahvaltı yapmak için küçük bir Restoranta girdiler.Kahvaltıda çoçukluk anılarını konuşup gülüştüler..
Kahvaltı bitince Baekhyun hesabı ödemek için içerideki kasaya gitti ve gitmeden önce Luhan'a onu kapıda beklemesini söyledi.
'' Pfff , Baekkie nerde kaldı ? ''
Kendi kendine söylenirken karşısındaki dükkanın rafındaki oyuncaklara bakıyordu.
'' O-oda ne ? ''
Luhan birinin oyuncak çaldığını gördü.
'' H-Hey sen ne yaptığını sanıyorsun !! ''
Luhan adamın peşinden koşmaya başladı , adam yakalanacağını bildiği için oyuncağı Luhan'a fırlattı.Luhan oyuncağı son anda yerden düşmekten kurtarmıştı.
Oyuncağı vermek için dükkana doğru ilerledi.Dükkan sahibinin önünde 2 polis vardı ve adam olayı anlatıyordu birden durdu ve Luhan'ı işaret etti.
'' İ-İşte oyuncağı çalan adam orda ! ''
Luhan arkasına baktı ama kimse yoktu ve işaret parmağıyla kendini gösterdi.
'' B-Ben mi ? ''
Dükkan sahibi polislere baktı.
'' Ne duruyosunuz yakalayın hırsızı ! ''
Polisler Luhanı tuttular.
'' B-Bir dakika burada yanlış anlaşılma varr.B-ben çalmadım.''
Polisler Luhan'ı sürüklemeye başlamışlardı.
'' Bunu karakolda anlatırsın ! ''
Bir Polis oyuncağı dükkan sahibine vermek için Luhanı bıraktı , tam zamanıydı Luhan polisi itti ve koşmaya başladı.
''Çok korkuyordu , ilk defa başına böyle birşey gelmişti. Kalbi çok hızlı atıyordu. Neden Baekhyun'u dinleyip orda durmamıştı ki , içinden kendine küfür etmeye başlamıştı.
Polislere baktı yaşlı oldukları için çok hızlı koşamıyordular bu Luhan için çok büyük bir avantajdı. Önüne çıkan her sokağa giriyordu ama nerde olduğu hakkında ufacık bir bilgisi bile yoktu.En sonunda bir siteye girdi , kocaman evler vardı ama sokaklar dardı. Polisler Luhan 'a her yaklaştıklarında Luhan daha çok korkuyordu.
*Tanrım sen beni kurtar ! *
Luhan tam sağa döndü ki bir kol onu çekti , bahçe kapısı kapanmıştı.
Luhan daha çok korkmaya başlamıştı arkasında ki kimdi ?
Luhan'ın gözyaşları şu an ağzında olan ele akıyordu.
Çocuk Luhan'ın kulağına eğildi ve fısıldadı.
'' Şşşş. Ses yapma yoksa yakalanırsın ! ''
Luhan bir an durdu sesini çıkarmadı ve polislerin uzaklaşmasını bekledi.
'' Burada yok ! ''
'' Buradada yok , hadi gidelim ! ''
'' Hırsızı yakalayamadık ama. ''
'' Çaldığı sadece oyuncak uğraşmaya değmez , izini kaybettik deriz hem geri verdi oyuncağı boşuna vakit kaybediyoruz daha acil işlerimiz var! ''
'' Tamam o zaman gidelim. ''
Birkaç dakika sonra polislerin sesi kesildi.
Çocuk Luhanı duvara yapıştırdı.
'' Burada yeni misin ? ''
'' E-evet ''
'' Belli oluyor bu siteye giremeyeceğini kimse söylememiş sana ! ''
'' B-Ben özür dilerim nerede olduğumu bilmiyorum , yanlışlıkla girdim. ''
Çocuk Luhan'ı inceliyodu.Luhan utandığı için kafasını kaldıramamıştı ama cesaret edip başını kaldırdı.
** Woahh çok yakışıklı O_o **
Çocuk hiç gülmüyordu suratında ciddi bir ifade vardı.
Aniden Luhan'ı kolundan tutup sokağa fırlattı ve kapıyı çarptı.
Luhan az daha düşüyordu son anda kendini tuttu.
Polislerden o çocuğun sayesinde kurtulmuştu ve teşekkür etmek için kapıya yaklaştı ve bağırmaya başladı.
'' T-TEŞEKKÜR EDERİM ''
'' ADIM LUHAN TANIŞTIĞIMA MEMNUN OLDUM. ''
Çocuk evinin kapısını açtı tam içeri girecekti ki bir ses duydu , ses kapıdan geliyordu.
Kapıya doğru baktı ve kendi kendine söylendi.
* Aptal *
