Mirror | TaeKook [Çeviri]

Uzatılmış Sonsöz

Taehyung

"O beni terk etmedi, beni terk etmedi, beni terk etmedi" Kendimi ikna etmeye çalışıyordum. "Onu çok istiyorum. Ben işe yaramaz biriyim, o beni istemiyor. Lanet olası bir aptalım."

Kırılmış yemek odası takımına bakarak, camı kırılmış Jeongguk ve benim fotoğrafımı tutan fotoğraf çerçevesini görmüştüm.

"Eğer ben ona sahip olamıyorsam, hiç kimse olamaz."

-

Knock knock knock

Kapının arkasında biraz gürültü duymuştum, ardından da koşma sesi. "Geliyorum !" Hemen sonra, kapıyı açmıştı. "Ne istiyorsun, Taehyung ?" İç çekmişti. Dudaklarım titrerken söyledim. "Seni özledim, Ggukie..." "Bitti. 3 aydır birlikte değiliz. Bırak gitsin, bunun için zamanım yok." dedi, belli ki sinirliydi. O gece bilmem kaçıncı kez ağlayıp, fısıldadım. "Çok özür dilerim, Jeongguk." "Özür dilemek için biraz geç oldu, bilmiyor--"

Karnına batan bıçakla sözleri kesilmişti. Hıçkırarak, onun şok olmuş gözlerine baktım. "Özür dilerim, özür dilerim" diye tekrarladım. Tepki vermemiş, sadece düşmüştü.

Dizlerim üzerinde çöküp, yanağını öptüm.

"Burada neler oluyor !" Birinin arkamda sorduğunu duymuştum. Panikleyerek, cevap verdim. "U-uh, h-hiçbir şey" Ayak seslerini duyarak, ellerimdeki kanı silmeye çalıştım ama başaramamıştım.

"Bu... Sen ne y-yaptın ?" Korkmuş bir ses tonuyla sormuşlardı. "911'i ara." diye bağırdılar.

Onlara doğru dönerek söyledim. "Hayır, lütfen yapma. Size zarar verme--" "Evet polise ihtiyacım var ! Burada bir ceset var ve katil hala binada ! Konumum xxxxxxx xxxx xxx ! Lütfen acele edin !"

Kan lekeli duvardan aşağı kayıp, yakalanacağım gerçeğinin farkına vardım.

Dakikalar sonra, polis kapıyı çarparak açmış ve bağırmıştı. "Ellerini yukarı kaldır ve silahı yere bırak !"

Söyleneni yaptığımda, kelepçeleri takmışlardı. Son bir kez solgun Jeongguk'a baktım. Bir şekilde, huzurlu görünüyordu. Birisi nasıl eski ruh hastası erkek arkadaşı tarafından öldürüldükten sonra, nasıl huzurlu olabilirdi ?

-

"Adın ?" "Kim Taehyung" Gözyaşlarıyla lekelenmiş yanaklarımla cevapladım. "Yaş ?" "21" İç çekerek, sekreter devam etti. "Herhangi bir sağlık sorunu ?" "Şi-şizofreni."

"Teşekkürler,memur bey size eşlik edecektir."

Bundan nefret ediyorum. Burada olmamalıydım. Ggukie ile birlikte olmalıydım. Onu seviyorum, insanlar neden bunu göremiyor ?

-

Sakin olmaya çalışarak, yatağımın çarşaflarını yırttım. Bir kanca bulabilmek için yukarı bakarken, zihnim tüm olası sonuçları düşünüyordu. Belki de yakalanacaktım ve ölmeyecektim, belki de işe yaramayacaktı.

Çarşafları birbirine bağlamak için çelik perde çubuğunu kullanmaya karar verdim. Düğüm atmaya başladım.

Zaman harcamadan, bağlamayı bitirdim ve taburede ayağa kalktım.

"Özür dilerim, Jeongguk." Tabureyi ayağımla itmeden önce söyledim.

Son.

Vee bu da bitti. Okuyan herkese, desteğinizi esirgemediğiniz için teşekkürler ❤️