*Frozen ın sonundan alalım*
Anna...
A: Elsa ama olmaz !!! Ben buzda kaymayı bilmiyorum !! Beceremem !
E: hadi hadi nazlanma... Bak olacak şimdi !! Yavaşça adım at... Tamaam... Şimdi sen..
A: Elsa !! Elsa !!!!
Kollarımı açtım ve dengede kalmaya çalıştım... Hareket edemedim... Elsa beni bırakıp gitmişti... Aaaa !! Napıcam ben !!!
A: Kristof !!! Gel yardım et bana !!!
K: ben de beceremiyorum !... Sven !! Gel oğlum...
Kristof Sven e tutunup karşıma geçti... Bana elini uzattı ama tutmaya korktum... Bir anda bırakmayacağı ne malum !!
A: söz ver bana bırakmayacaksın !
K: sen bana güvenmiyor musun ?
A: bu konuda hayır !
K: aşk olsun Anna !
A: aşkın sırası değil... Hadi tutacak mısın !!
K: sen elini uzatacak mısın !!?
A: tamam tamam...
Bir elini tuttum tutmasına ama şimdi ? O da bilmiyor ben de...
A: biz şimdi ne... .......(terbiye azıcık!) Biz şimdi ne yapacağız !
K: sen bana güven !
A: korkuyorum !!
Kristof ona daha da inanmam için diğer elini de uzattı... Dengem bozulmak üzere hissettiğim için tuttum... Elsa gibi beni döndürüyordu. Hani bilmiyordu ?
A: hani bilmiyordun !!!
K: bir beceriksizin halinden ancak bir beceriksiz anlar...
A: vaaayyy... Beceriksiz ha... Teprikler.. Sevgilini de beceriksiz yaptın ya... Daha bir şey demiyorum !
K: ya niye kızdın şimdi !! Bak bırakırım !!
A: sakınnn !!!
Biraz daha gezdirdi beni ve ben durmak istedim... Patenleri ayağımdan çıkarıp rahatladım... Elsa da özgürlüğünü yaşıyordu... Gerçek anlamda özgürlük !
Kendi ayakkabılarımı giydim ve bahçeden ayrıldım... Odama yöneldim... Sürekli düşmekten ıslanan kıyafetlerimi değiştirdim... Elsa nın yanına geri inecektim ki boylu boyunca uzanan salon ilk kez garip geldi... Neden bilmiyorum hiçbir farklılık yokken gözüme çok garip geldi... İstemsizce yürümeye başladım.. Elsa nın odasının önüne gelince durdum... Kapı çok az açıktı... İçimdeki merak öyle büyüdü ki açmadan duramadım...
Odanın içinde kar yağıyordu... Her yer kar olmuştu... Tek bir yer hariç... Kapının önünde Elsa nın oturduğu yer ! Demek dinlemiş beni yıllarca... "Kardan adam yapsak senle"...
Gülümsedim ve etrafa bakındım... Gülümsemem kaybolmuştu... Yerini göz yaşları aldı... Aslında hem gülümsüyor hem de ağlıyordum.. Annem ve babamın resmini görmüştüm...
E: Anna !?
A: E- elsa !! Şeyy benn..... Aslındaa...
E: önemli değil... Seni göremeyince merak ettim...
Gözlerimdeki yaşları silip gülümsemeye devam ettim... Elsa nın bakışları düştü... Anladım o an onu... Normal iki kardeş sürekli sohbet halinde olur... Ama biz şu anda susup kaldık... Ve bu Elsa yı üzüyordu.. Konuyu dağıtmalıydım...
