It will always be you

{4} Huisfeest

Zijn bruine ogen lachte me toe, zijn glimlach maakte het af. Mijn hart verrichte sprongetjes en mijn hoofd leek af te dwalen. Alles in mijn lichaam snakte naar deze jongen. Te belachelijk voor woorden hoe je, je zo kon voelen om iemand. Maar dat was liefde, zei men. Zijn hand op mijn wang, de andere op mijn rug. Ik voelde het zetje wat me dichter bij hem trok en voordat ik het wist verdwaalde ik in de aanrakingen van onze lippen. Zijn tong die zijn weg naar die van mijn vond en hoe onze handen elkaar lichaam onderzochten. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik dan toch echt samen was met hem.

Aimee zou Aimee niet zijn als stipt om negen uur mijn achter deur niet open zwaaide. Ik schrok op uit mijn gedachtes en zuchtte eventjes diep. Ik werd gek, ik moest dit los laten. De herinneringen met Delano popte op. Alsof mijn onderbewustzijn wat vergeten dat we uit elkaar waren gegaan. Hoe kapot ik er van geweest was. Het leek alsof het nooit was gebeurt. Uiteindelijk was het ook nog vers, het was ook niet iets van drie jaar terug. Maar toch, ik wou alles wat ik voelde of gevoeld had voor die jongen lost laten. Alsof hij daadwerkelijk niet bestaan had. "Ook goedenavond" Zei ik tegen Aimee "Mijn deur mag er wel inblijven hoor" Aimee lachte wat en wenkte me af, "Niet zo zeuren meid" Zei ze. "Ik zeur wanneer ik wil zeuren" Mompelde ik wat terug en keek even weg. "Oh nee, zeg me niet dat je slecht gehumeurd bent" Zei ze. Ik haalde mijn schouders op "Ik ben brak Aimee" Zei ik terug. "Ja, ja het zal. Hier, voel je je zo weer wat beter" Zei ze en op dat moment kreeg ik een zakje naar mijn hoofd gesmeten. Ik schudde mijn hoofd en gooide het zakje naar de tafel. "Delano appte me vandaag, om zijn excuus aan te bieden voor vannacht" Gooide ik eruit en even verdween Aimee haar glimlach en bleef ze stil staan. "Wel, here we go again" Zei ze waarna ik haar wat verontwaardigd aankeek. "Hoezo?" Snauwde ik. "Meid adem zo bedoelde ik het niet. Het is alleen weer onwijs typisch voor Delano. De zak uithangen om vervolgens weer poes lief te gaan doen zeker?" Zei ze terug. Ik haalde mijn schouders op "Ik heb geen idee Aim" Zei ik terug. Aimee zakte door haar benen op haar knieën voor de tafel en pakte het zakje om zorgvuldig een lijntje te maken. "Nu" Zei ze. "Fuck Delano, we gaan niet bij de pakken neer zitten. En ja je zal hem vast nog missen maar dat boeit me niet. Snuiven meid". Wat beduusd keek ik haar aan waarna ik als een hondje zo braaf het lijntje weg snoof. "Drinken, pak drinken" Zei ik.

"Hou op met me hoor, ze leeft nog" Hoorde ik benjamin schreeuwen. Ik grijnsde wat waarna ik naar hem toe liep om hem een knuffel te geven. "Dag lieverd" Zei ik waarna ik hem aankeek. "Och schat toch, ben je oké?" Vroeg hij aan me waarna ik een klein ja knikje liet zien. "Ik ben er weer oké, zullen we het daar op houden" Zei ik wat grijnzend. "Is goed, wil je wat drinken?" Vroeg hij. "Doe maar iets" Zei ik terug waarna ik hem nakeek terwijl die weg liep om drinken voor me te pakken. Ik zuchtte wat, ik wist dat ik iedereen had laten vallen nadat Delano en ik uit elkaar waren gegaan. Ik had nergens meer zin in, wou ook nergens heen. Voornamelijk ook met het idee dat ik Delano niet tegen wou komen. Ja zwaar deprimerend, ik weet het. Ik had dingen duidelijk anders kunnen aanpakken. Maar hey, dat was duidelijk niet gebeurt. Ik voelde een arm om mijn schouders heen gaan waarna ik naar een lachende Aimee keek. "Kijk eens wie er ook is" Zei ze lachend waarna ik lichtelijk in paniek in de richting keek waar ze naar toe wees. Bang om Delano te zien. Ik keek naar Steff die lachend naar ons stond te zwaaien. Opgelucht zwaaide ik terug met een glimlach. "Weten we ook gelijk waar jij eindigt" Mompelde ik terug met een glimlach tegen Aimee. Waarna ik gelijk een stom op mijn arm kreeg en ik haar verontwaardig aan kijk. "Nee deze keer niet" Zei ze. "Nee tuurlijk, maak dat de kat wijs" Zei ik tegen haar. Inmiddels wat Benjamin weer terug me wat drinken wat ik aanpakte "Thanks" Zei ik tegen hem. Ik keek wat rond in de ruimte en realiseerde me dat we nog vroeg aanwezig waren. Het was nog te rustig. Te rustig als je het mij vroeg. De huisfeesten van Benjamin liepen negen van de tien keer uit de hand. Drugs was hier dan ook voor algemeen gebruik en je hoefde je dan ook niet te verstoppen in de wc om een lijntje te snuiven of om een pilletje weg te poppen. Daarin tegen gebruikte Benjamin eigenlijk nooit. Hij kikte er niet op zei hij altijd. Hij kon meer genieten van de vaagheid van een ander dan bij hem zelf. "Het word nog wel drukker hoor wees niet bang" Hoorde ik Benjamin ineens in mijn oor zeggen. "Kom" Zei hij terwijl hij me mee trok naar de keuken. Dit was echt een typisch iets, Benjamin en ik waren eigenlijk altijd of in de keuken of op de bank te vinden. Praten konden we als geen ander en onze vriendschap was dan ook eigenlijk goud. Of dat was het. Ik had eigenlijk geen idee hoe het er voor stond. "Dus waar was je" Vroeg hij terwijl we de keuken binnen liepen. "Thuis in bed, depressief" Mompelde ik terug. "En dan bel je niet even" Kreeg ik wat verontwaardigd terug. Ik haalde mijn schouders op "Eerlijk gezegd heb ik aan niemand iets laten weten" Zei ik. "Aimee daarin tegen stormde gemiddeld vier keer in de week binnen om te kijken of ik oké was" "Had me gebeld Ay, ik was gekomen dat weet je. Je kan altijd met me praten" Zei hij. Ik knikte "Ik weet het, sorry" Zei ik. "Het is oké" Zei hij terug waarna hij me stevig vast pakte en een knuffel gaf en een kus op mijn voorhoofd. "Dus jij en Delano zijn dus echt definitief, definitief klaar?" Vroeg hij. "Ik heb geen idee" Mompelde ik voordat ik erg in had. Abrupt werd ik achteruit geduwd waarna hij Benjamin me streng aankeek. "Is dit een grap meid?" Zei hij. Ik kon me niet inhouden en schoot in de lach van Benjamins reactie. "Dit is niet om te lachen" Zei hij waarna ik mijn schouders op haalde. "Ik dacht echt dat hij het was" Zei ik tegen hem waarna mijn lach al snel weg trok. "Ik weet het lieverd, wie weet. Wie weet is hij dat ook wel, ik kan het je niet vertellen meid" Zei hij. Ik knikte wat en sloeg mijn beker met drinken achterover. "We gaan het zien" Zei ik terug. 

De avond zette zich voort, Benjamin en ik waren ondertussen naar de bank verplaats en ik had inmiddels al weer wat kleine snuifjes gepleegd. Ik voelde me vaag, maar in een heerlijke waas. Ik voelde me goed. Had het naar me zin en weer realiseerde ik me hoe erg ik dit had gemist. Wel of geen Delano in mijn leven, ik had dit nooit mogen laten gaan. Dit was mijn leven en ik genoot ervan. Ik frummelde wat aan Benjamins shirt en keek naar de fles op de grond die rond draaide. Aimee had zich inmiddels alweer bij Steff op schoot gewurmd en zoals altijd kreeg ik mijn gelijk. Waar die twee ook samen waren ze eindigde altijd met elkaar. Een relatie zouden ze nooit aangaan, maar op een één of andere manier was het altijd hun samen. Liv keek me aan en ik staarde naar de fles die naar mij wees. Ik lachte en tuitte mijn lippen. "Komt u maar" Gilde ik nog net niet waarna Liv enthousiast op me af kwam en haar lippen om die van mijn plantte. Een klein schattig kusje kwam er af en Liv begon te lachen. "Boeee" Weerklonk er van meerdere kanten waarna ik ook begon te lachen. "We houden rekening met jullie gevoel" Beaamde ik terwijl ik de fles al snel weer een slinger gaf. Hij eindigde op Steff en ik wenkte naar Aimee. "Je mag hem hebben lieverd" Zei ik waarna ik opstond "Ik moet spontaan even plassen" Zei ik lachend waarna ik weg liep. Ik zou het niet eens in mijn hoofd halen om mijn lippen op die van Steff te plaatsen. Bah, nee ik moest er niet aan denken. Steff was niet bepaald mijn beste vriend. Nooit geweest, zou die ook nooit worden. Ik accepteerde hem voor Aimee, maar daar bleef het ook wel bij. 

Eenmaal op de wc overviel de rust me even, ik ademde rustig. In zo verre dat mogelijk was en leegte mijn blaas. Tijdens het handen wassen nam ik rustig de tijd om mezelf eens rustig te bekijken en glimlachte naar mezelf. 'Zie je nou wel, je kan het wel leuk hebben'  Dacht ik bij mezelf.