Een kwartiertje later besloot Niall de rekening. Camille en Loes voelden hun wat slap en moe. Ieders betaalde zijn eigen drankje. We deden onze jassen aan en vertrokken naar het huis van Harry. Harry woonde niet zo ver van de bioscoop en het marktplein. Enkele ogenblikken later was het huis van Harry in zicht. We stapten met z’n allen naar binnen. We liepen door naar de huiskamer en Harry liet ons zijn nieuwe zetel zien. Hij had opvallend veel kussens in zijn zetel. Het huis was heel modern en groot. ‘Wat een mooi huis!’ zei Camille tenslotte. ‘Wil je de rest van mijn huis ook zien?’ vroeg Harry. ‘Prima! Zijn het veel trappen? Want ik ben nogal suf,’ zei Loes vermoeid. ‘Ach, welnee. Komen jullie. Blijven jullie hier maar even zitten. Er staat nog bier in de ijskast. Als jullie liever thee hebben, jullie weten het staan hé.’ Harry wees naar de andere jongens en deed teken dat we hem moesten volgen. Toen Loes en Camille bovenaan de trap waren, konden ze niet meer door de vermoeidheid. ‘Ik moet echt iets aan mijn conditie gaan doen.’ Mompelde Camille. ‘Je ziet er zo perfect uit!’ Zei Harry om Camille op te vrolijken. Er verscheen en glimlach op Camille’s gezicht en ze zag er meteen al veel beter uit. ‘Hier is mijn slaapkamer,’ zei Harry terwijl hij een witte deur opende. ‘Kom maar binnen, ga gelijk maar even op mijn bed zitten’, Camille en Loes deden wat er van Harry verwacht werd en gingen dus op het bed zitten. Harry was op de een of andere manier nogal gefrustreerd. ‘Waarom doe je dat?’ vroeg Camille verbaasd toen Harry de deur op slot deed. ‘Omdat ik…’ Harry draaide zich in een ruk om. Hij had een vlijmscherp mes in zijn handen. ‘… jullie ga vermoorden!’ maakte hij zijn zin af. ‘Aaaah!’ gilden Loes en Camille. ‘Waarom? Wat hebben we je gedaan?’ krijste Loes. ‘Kijk,’ zei Harry terwijl hij zijn haren van zijn kop trok. ‘Zien jullie het al een beetje?’ Vroeg hij geheimzinnig. Camille en Loes zaten hand in hand op het bed, ze zweetten zich te pletter. Harry trok iets van zijn gezicht. Het was een masker! Opeens stond er een enge, lelijke man van in de 30 voor ons. ‘Wat wil je van ons?!’ riep Camille bibberend. Camille deed haar hakken uit en liep naar de zogenaamde Harry Styles. Ze stond oog in oog met de enge man. Na een poos nam Camille de hak en stak die in de ogen van de man. De man krijste en schreeuwde. Loes kwam van het bed af en begon met een stoel op zijn buik te slagen. Er was slechts 1 optie om te ontsnappen zonder voorbij de andere jongens te gaan. Die waren tenslotte ook niet echt. Ik deed teken naar Loes dat we door het raam zouden gaan. De enge man lag nog altijd te schreeuwen en roepen op de grond. Camille liet haar hakken achter, die waren nu toch al stuk. Ze klommen hoog op het dak en belde de politie. Na een kwartiertje stonden er een 2-tal politiewagens en een ziekenwagen voor de deur van het huis. Camille en Loes werden van het dak gehaald door een lieve vrouw en kregen een kopje thee aangeboden. De ouders van Loes en Camille werden ook ingelicht en kwamen ons ophalen. Na deze dag besloten Camille en Loes om nooit meer met vreemde mannen naar een onbekend huis te gaan. Loes kreeg tranen in haar ogen. Camille gaf Loes een knuffel. ‘Ik hou van jou.’ Fluisterde Camille in Loes’ oor. ‘Ik ook van jou.’
