Rond zes uur ’s avonds liepen de meisjes over het stadsplein. Ze liepen in de inkomhal van de bioscoop. Een zoete popcorn geur kwam langs onze neus. Camille en Loes wandelden naar de films die ze vandaag speelden. ‘Kijk, ze spelen Carrie. Die ene horrorfilm! Naar het schijnt is hij wel goed. Er zit ook drama in.’ Achter ons hoorden we een zware stem. Ik draaide me in een ruk om. ‘Ze zijn er!’ Gilden Loes en Camille tegelijkertijd. De jongens stapten op ons af en vroegen welke film we wilden zien. Na vijf minuutjes kiezen besloten we om Carrie te bekijken. We wandelden met onze handen vol popcorn en chips zaal 11 binnen. De zaal zat redelijk vol. De mensen die er zaten keken vol ongeloof naar ons. Camille liep hand in hand met Zayn de trappen op. Bovenaan waren er nog net 7 plaatsen vrij. Loes hielp Niall overeind toen hij struikelde over de trappen ‘Dankje’, glimlachte Niall naar Loes. Loes kreeg voor de zoveelste keer vandaag een kleurtje op haar wangen. Nu was het gelukkig wel donker. We namen ieders plaats. Zayn Liet Camille’s hand los. We gingen zitten. Harry Langs de buitenkant, daarnaast zat Louis, naast Louis zat Loes, naast Loes zat naast Niall, Niall zat dan weer naast Camille en tenslotte volgden Liam en Zayn nog.
