Heather

|| 1 ||

Μάζεψα τα μαλλιά μου σε μια γρήγορη αλογοουρά και συνέχισα να τοποθετώ τα καινούρια λουλούδια μέσα στα βάζα και ύστερα στα ψυγεία. Η  δουλειά πάντα μου έφερνε υπερένταση όμως σήμερα η αλήθεια ήταν πως είχα κουραστεί αρκετά. Ο αδερφός μου έλειπε και δε μπορούσε να με  βοηθήσει ώστε να χαλαρώσω λίγο και να μην είμαι όλη την ώρα στο πόδι.

Είχε πάει να επισκεφτεί με την κοπέλα του την Iris τον ζωολογικό κήπο της πόλης. Δεν είχα ιδέα από που και ως που σκέφτηκαν να πάνε εκεί με τόσο κρύο, αφού ήταν Ιανουάριος και ήμασταν πια στα μέσα του χειμώνα. Υπέθεσα πως μάλλον τον έπεισε με τον τρόπο της η Iris. Λάτρευε τη φύση και φυσικά και τα ζώα, επομένως  λίγα νάζια να του έκανε και τον είχε στο τσεπάκι της. Χαμογέλασα στη σκέψη αυτή και έπιασα ένα ακόμα βάζο ώστε να το γεμίσω και εκείνο με  λουλούδια.

Χαιρόμουν πολύ για τον Edward και την Iris. Ήξερα, από την πρώτη μέρα κιόλας, πως όταν μπήκε στο μαγαζί μας αυτή η κοπέλα δε θα ήταν η τελευταία φορά που τη βλέπαμε. Και έτσι κι έγινε. Εγώ βρήκα μια αληθινή φίλη και ο Edward την κοπέλα που θα τον έκανε πραγματικά ευτυχισμένο και ήμουν  σίγουρη γι' αυτό. Πια μάλιστα ήταν ολοφάνερο. Μετά τις διακοπές που  είχαν πάει μαζί τα Χριστούγεννα είχαν δεθεί ακόμα περισσότερο και τώρα, ο  Edward έμενε σχεδόν συνέχεια στο σπίτι της. Από τη μια χαιρόμουν γιατί είχα την ευκαιρία να είμαι ολομόναχη στο σπίτι που νοίκιαζα μαζί του μα από την άλλη, ακόμα δε το είχα συνηθίσει και πολλές φορές βίωνα την απουσία του πολύ έντονα -και αυτό καθαρά και μόνο επειδή δε τον είχα μες τα πόδια μου να γκρινιάζει και να σχολιάζει τα δικά του, όπως έκανε καθημερινά. Μερικές συνήθειες, δυστυχώς, δεν κόβονταν εύκολα.

Χαμογέλασα άλλη μια φορά στις σκέψεις μου και μόλις τοποθέτησα και τα τελευταία λουλούδια στο βάζο, έριξα μια γρήγορη ματιά σε όλα τα υπόλοιπα κλείνοντας μετά το ψυγείο. Εισέπνευσα όσο περισσότερο καθαρό αέρα μπορούσα και καθώς τον έβγαζα, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στο θερμοκήπιο και κυρίως σε κάτι λουλούδια στα οποία είχα ρίξει φυτοφάρμακο χθες. Εκείνη τη στιγμή όμως, άκουσα την πόρτα να ανοίγει και ένας πελάτης μπήκε μέσα.

Με το που γύρισα προς την είσοδο του ανθοπωλείου και είδα ποιος ήταν, χαμογέλασα εκ νέου -μαζί του δε μπορούσα να το αποφύγω πια, ήταν μια σχεδόν αντανακλαστική κίνηση. Όταν με εντόπισε και εκείνος, χαμογέλασε και ο ίδιος και σήκωσε το χέρι του να με χαιρετήσει.

"Heather, ει!"

"Γεια σου, Adam! Πιστός στη μέρα, έτσι;"

"Αφού στο είπα από την αρχή, κάθε Παρασκευή θα με βλέπεις εδώ," απάντησε και με πλησίασε περισσότερο.