Letting go of you (Short Story)

Dahil di pa ako nakakapag-update, ito na lang muna. :)

This short story is based on a song Di Lang Ikaw by Juris. It's a sad and emotional song, pakinggan niyo, nasa gilid. XD 

Ayun, hope you liked it. :)

***

I didn't mean to. Di ko naman ginusto eh. It just... painfully disappeared.

It started nung may camping kami sa school sa Baguio. The day before that, we were happy, my boyfriend Allan and I. We dated as usual, mall then park. We walked while he held my hands showing the world that he loves me, laughing and sharing stories together, having the time of the world for us.

We were soooo in love. I can feel it, he can feel it to.

But what happened after... I don't know either.

-----

"Chamyy~ Tingnan mo oh, Tarsier! XD " Makulit na sabi ni Allan habang hatak-hatak ako papunta sa tarsier na currently eh kinaaadikan niya.

"Allan naman, Tarsier lang yan! Mas maganda dun oh~"

Di nakinig. -__- Parati namang ganyan.

Then after namin sa Tarsier, hinatak ulit ako. Sa may mga unggoy naman daw. Then hatak ulit, dun naman sa fish pond na nakita niya.

"Tsk, Allan! Nakakaasar ka na, hatak ka ng hatak!!" Yun, di na naman nakinig. Boyfriend ko ba yan? Parang wala akong kausap eh.

Tsk. Ewan ko ba, madalas ko ng sinusungitan si Allan. Dati naman pag ganyan yan ka-excited sa ibang bagay, ok lang. I mean, Oo.. kinonsider ko rin yung possibility na baka magkaroon ako and the stuff kaso katatapos ko pa lang eh. Pero basta, nakakaasar at nakakainis na yung mga kinikilos niya samantala namang dati nakyu cute-an pako... pero ngayon, mas naiinis ako kesa nakyu cute-an. -_-

"Bakit ba, Chems? Di ka naman naiinis saken pag ganto ako ah? And didn't you promise we'll see this place together? Why are you whining? Meron ka ba?"

O_O Napansin niya rin? Geh, siya na.

"Tss, whatever. Tara na nga dun!"

-----

After nun, mas lalo lang ako naasar pag lalo ko lang siya nakakasama. Madalas kaming mag-away dahil sa kasungitan ko sa kanya at pati na rin sa pagiging maingay at pagka-hyper niya. Tahimik akong tao, at ang makasama ang mga katulad ni Allan na maingay ay ang pinaka-ayaw ko, though exception siya. Pero pag naga-away kami nagbabati rin, either siya magso-sorry o ako.

One time, nagkaroon kami ng mas malalang away.

-----

"I'm tired of all your childish whinig, Allan!! Could you please stop it?!" Iritang sabi ko sa kanya. Kanina pa kasi ngawa ng ngawa dahil daw kinain ng aso niya yung favourite niyang teddy bear. -_- Ang ingay-ingay niya kaya kanina pa. Nakakainis.

"What? My personality again?! Wala na ba tayong ibang paga-awayin, hah, Chemy?! Is it always this?!" Tumalikod siya saken. At dahil sa ayaw ko ng tinatalikuran ako pag kinakausap ko, hinawakan ko braso niya saka hinarap ulit saken.

"At ako pa ngayon?! Nakakasawa ka na kasi, Allan eh!! Araw-araw na lang ganyan ka umasta! Di ka ba pwedeng mapagod sa ginagawa mo?!"

"What can I do, Chems? I am like this!! Eh ikaw nga tong sobra-sobra na ang kasungitan eh!!"

"BECAUSE I'M TIRED!!!" All of the frustration I've felt for the past few weeks, all of the pain I've felt whenever I'm with him dahil nakakasawa na siya.. all of them piled up and exploded in me. I'm tired at the same time fed up.