2 YIL ÖNCE ~~~~
-Tilki depoya girer-
Tilki:Ayleeeğn!
-Aylin depoda yerde yatıyordur.-
Aylin:Burdayım Tilki burdayım..
-Tilki depoda ilerlemeye devam eder-
Tilki:Aylin! Ses ver güzelim! -bağırır sonunda Aylini yerde yatarak bulur-
Tilki:Aylin!
-Tilki hemen Aylinin baş ucuna gelir-
Aylin:Tilki..
Tilki:Buldum seni. Gidiyoruz burdan.
-Aylinin ayağı sıkışmıştır-
Aylin:Tilki.. git! Kurtar kendini.. git!
Tilki:Seni bırakıp gitmek mi? Asla!
-Savaş depoya girer-
Savaş:Abi hemen çıkmalıyız!
Tilki:Savaş, Aylinide al git! -bağırır-
Aylin:Savaş, Tilkiyi çıkar.. Onu çıkar,lütfen, Savaş, ne olur..
Tilki:Savaş dediğimi yap. Aylinin ayağı sıkışmış bana yardım et ve onu alıp çık! Ben Büyük Abiyi bulacağım!
-Savaş Tilkiyi kolundan çekiştirip çıkarmaya çalışır-
Tilki:Savaş! bırak beni! -bağırır ama Tilki o kadar yorgundur ki o haliyle bile Savaşla savaşıyordur -
Savaş:Özür dilerim Aylin.
Tilki:Aylin! Kurtarıcam seni aşkım! Savaş bırak beni! -bağırır-
Aylin:Seni seviyorum aşkım.
-Savaş bağırış çağırışla Tilkiyi depodan çıkarır ve depo alev alır-
Tilki:Aylin! -bağırır-
2 YIL SONRA ~~~~~~
- Tilki 2 yıldır hep kendini suçluyordur. O, sevdiği kızı kurtaramamıştı. Kardeşiyle savaşıp sevdiği kızı, Aylinini kurtaramamıştı. O günden sonra dünyayla bağlantısını kopardı Tilki, odasına kapattı kendini odasının her yerini Aylininin resimleriyle, eşyalarıyla kapladı. Yine bir sabah Tilki uyanmış ve Aylinin fotoğrafına bakıyordur-
-Mehmet kahvaltı hazırlar ve Tilkiyede tepsiye hazırlamıştır. Çocuklarla birlikte onun odasına çıkar-
Mehmet:Tilki oğlum sana kahvaltı getirdim.
-Mehmet tepsiyi Tilkinin kucağına bırakır-
Burak:Konuş bizimle Tilki abi.
Mehmet:Hadi çocuklar biz çıkalım.
Zeynep:Ben biraz daha kalacağım.
Burak:Bende.
-Mehmet Gürcan ile odadan çıkar-
Zeynep:Tilki abi benimle konuş bari.
-Gözleri dolmuştu hemen Zeynepin, ağlıyacaktı yine, Tilki abisinin bu haline öyle çok üzülüyordu ki küçük kız, Tilkinin elini tutar-
Burak:Tilki abi lütfen 2 yıldır ne yiyorsun ne içiyorsun ne bizimle konuşuyorsun, yapma böyle.
-Zeynep ağlamaya başlar-
