2.Bölüm

68 8 2
                                    

  Günaydın,işte yeni bir gün daha.Dün yaşadıklarımı düşünürsek Su ile karşılaşmam aileye girmem için bir kademe atlamama yardımcı olabilirdi.Bu yüzden Su'ya yakın olmam çok önemliydi.Dün akıl edip Su'yun telefonundan kendimi çaldırıp telefonunu aldığım için mutluydum.Gün için de Su'yu arama fırsatı yakalamıştım.Bu ona yaklaşmam için ilk adımdı.

Su'dan;

  Günün ilk ışıkları ve eşsiz bir baş ağrısıyla güne uyandım.Yatakta kalkmak için doğrulduğum da evde olmadığımı ve Buseler de olduğumu fark ettim.Gözlerimi ellimin tersiyle yavaşca ovalayarak açılmaya çalıştım.O sırada Buse elinde bir meyve suyu ve ilaçla kapıdan içeri girdi.

-Günaydın alkolik.

-Günaydın da ben neden sizdeyim.

Dedim ilaçtan 1 tane alıp ağzıma atarak.

-Hiçbir şey hatırlamıyor musun?

Hayır anlamında kafamı salladım.Ve ilacın gitmesi için meyve suyundan bir miktar içtim.

-Yani şöyle en son ailemle kavga etmiştim.Şirket ile ilgilenmememden dolayı.Sonra kafamı dağıtmak için gitmiştim ama biraz fazla kaçırmışım galiba gerisini hatırlamıyorum çünkü.

-Çok şey kaybediyorsun bence hatırla.

Meyve suyumdan bir yudum daha aldım.

-Derken.Hem sen beni nerden buldun?

-Dur anlatcam.Bak şimdi kızım dün beni Şahika Abla aradı.Sesi baya endişeli geliyordu.Ben de endişelenmesinler diye biz de Su falan dedim tuvalette falan diye geçiştirdim.

-Ee beni nerden bulduğuna gelirsek.

-Daha sonra seni aradım.Birkaç kere çaldırdım açmayınca bende endişelendim.Aramaya devam ettim en sonda telefonu açtın.Fakat telefonu açan sen değil bir başkasıydı.

-Barda çalışanlar falan mı?

-Hayır.Bardan çıkıp bir cafeye gitmişsin.Cafe'nin ortaklarından biriydi.Ayyyy Suu çok yakışıklıydı.

-Kızım ne çıkarcısın he

Dedim ve güldüm.

-Öyle deme kötü biri olsa bunu kullanırdı.

Bacağına vurdum

-Yaa ama öyle kimseye güvenmemek lazım.Ama o üstünü bile örtmüş üşümemen için.Çok tatlıydı ya.Bence bugün gidip teşekkür et bi.

-Ama telefonumu izinsiz almış.

-Kızım alkol ters etki yaptı galiba.Dua et annenlerin bu durumdan haberi yok.Hem çocuk ne yapsın evine gitmen için açmıştır.

Biraz düşündüm.Aslın da teşekkür etmem gerekiyordu.Sonuçta dışardada kalabilirdim o gün.

-Doğru diyorsun ya hadi kalk hazırlanalım Cafe ye gidiyoruz.

-Ee kahvaltı.

-Orda yaparız.

Dedim ve hazırlanmak için yola koyulduk.

Araf'tan devam;

  Cafe'ye doğru yürürken bir yandan da Eren ile konuşuyordum.

-Ee dün noldu halledebildin mi ev işini bir şey dedi mi ev sahibi?

-Yani pek değil ya  evi satılığa çıkarmak istiyormuş

-Yapma ya peki sen ne yapıcaksın?

ArafHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin