Obsession

@13

"Buti naman at nagpakita agad kayo sa akin" bungad sa amin ni Sir

"Sir, pasensya na po sa nangyare" diretsong lapit ko sa aming professor para magmakaawa

"Sir di naman po talaga ako yon nagpasimuno, actually na dawit lang po ako" sincere na sabi ko sa aming professor.

Tiningnan ko naman si Rael na ngiti-ngiti lang sa aking tabi, pinalaki ko ang mata ko sa kanya para sabihan siya na magseryoso
Instead na mag seryoso mas lalo lang siyang ngumiti, busangot na humarap ako sa aming prof.

"Well nangyare na ang mga nangyare and you two will face the consequence of your action, may program na ginawa ang university para sa mga batang nasa ampunan. Now, I want both of you to collaborate on this said event, it will be a 2 day event, falls on Saturday and Sunday. I'm expecting both of you to be there after that 2 days program, submit to me your narrative Monday 8:00 am sharp. It will be an individual work!" He said and threw glared on us.

"Ano pang ginagawa niyo dito?!" He shouted.

Napahawak ako bigla kay Rael sa biglaang sigaw niya while Rael is trying hard to hide his laugh. Srly? This guy has mental problem, anong nakakatawa sa sitwasyon namin?

"Wala po, sir actually aalis na po kami, maraming salamat" I said hinila ko agad si Rael palabas, pulang-pula na kase ang mukha niya sa kakapigil sa tawa niya

When were out on the office saka lang siya tumawa ng tumawa, walang duda this dude here is crazy.

"What?" He asked in a confused looked.

"Wala nababaliw ka kamo, ano bang nakakatawa sa sitwasyon natin? Tingnan mo kung anong nangyare? Were in this stupid situation because of your naughtiness" I said.

Nakakalungot lang kase ang dami pa namin submission na kailangan gawin padating na ang finals kaya dapat mag seryoso na, ayoko naman mag retake ng subjects bukod sa magbabayad ka ulit, nakakatamad na.

"Looked I'm sorry okay? Di ko naman sinasadya na mapunta tayo sa ganitong sitwasyon, Ill make it up to you promise. Smile for me now please?" Rael said with this stupid puppy look plastered on his face.

Kahit na gusto ko na sumimangot di ko magawa, his face is just too cute! "Don't promise me anything Rael, we both know that you're not a keeper" I said and laugh, his face was priceless well what I just said hitted his ego I guess?

Nag-umpisa na akong lumakad at iniwan si Rael, kaya niya naman na mag-isa, half running Rael is behind me already. He suddenly holds my hand na kinabigla ko.

"Ano ba naman yan ang tagal parang pagong lumakad" he said with smile and continue to hold my hand.

"Hoy hoy-- saan tayo pupunta?" I said with panicked pano ba naman kase, pinagtitinginan na kami ng mga studyante, nasabi ko na ba na isa si Rael sa mga sikat ng mag-aaral ng unibersidad na ito? He has huge number of fan girls, na ang lakas makasigaw everytime maglalaro sila ng basketball, well I cant stop them may mukhang maihaharap naman kase si Rael.

"Cafeteria, lilibre kita ampayat mo na eh, isang ubo ka nalang ata" bulgar niyang sabi na ikinapantig ng tenga.

"Para malaman mo hindi ako payat, this is called perfect slim body na kinababaliwan ng mga lalaki" I proudly said. Hindi niya ata nagustuhan ang sinabi ko ata sumimangot.

"Anong perfect slim body dyan? Buto't balat ka na nga, isa pa tataba ka din naman pagbinuntis na kita" pabulong niya sinabi ang huling salita kaya di ko masyadong naintindihan.

"Ano kamo?" I asked to clarify what he said, ang hinq kasing magsalita, pwet lang ata niya nakarinig nun

"Wala bilisan na kamo natin, I know you're hungry already" he said as we continue to walk faster hawak niya pa din ang kamay ko at wala ata siyang balak bitiwan ito.