Met knikkende knieën loop ik richting de parkeer plaats van school. Ik heb snel een smoes verzonnen voor mijn moeder, dat ik bij erin huiswerk zou gaan maken en zou blijven eten. Als ik een stap in de richting van Tom zet draait hij gelijk zijn gezicht mijn kant op. Ik blijf verschrokken staan, ik maakte toch helemaal geen geluid. Aarzelend loop ik verder. ''Hey Emily'' ''Hi'' Mompel ik terug. Ik kijk naar zijn prachtige witte auto. RANGE ROVER. ''Vind je hem mooi?'' Vraagt Tom, alsof hij precies weet waar ik over aan het denken was. ''Het is een prachtige auto'' Zeg ik lachend. ''Kom op, stap in'' Zegt hij.
We rijden langs het water. Maar wanneer Tom mijn nek ziet trapt hij hard de remmen in. Ik knal met mijn hoofd tegen het raam. ''AAAAUW'' schreeuw ik uit. Ik kijk in de auto spiegel en zie een dun lijntje bloed langs mijn voorhoofd lopen.Ik kijk naar Tom, maar hij heeft een donkere enge blik in zijn ogen. Hij kijkt naar mijn nek.Tom zijn hand rijkt naar mijn nek. Zijn vinger toppen (Zo hard als staal en koud als ijs) raken mijn huid. ''Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent?!'' Roep ik in paniek. ''De... ketting..'' Storttert hij. Ik kijk naar zijn vingers die richting mijn ketting bewegen. ''BLIJF VAN ME AF!'' Roep ik boos. ''Luister, dit is belangerijk.'' Zegt tom zachtjes. ''Jij geeft mij die ketting, ik zet je veilig thuis af en alles komt goed.'' ''JE HEBT BIJ ONS INGEBROKEN VOOR DEZE STOMME KETTING?!"' Schreeuw ik uit. ''LUISTER, DIE KETTING IS NIET...'' '' EN NU VERWACHT MENEERTJE DAT IK HEM JE GA GEVEN?!'' Vraag ik met een boel sarcasme en woede in mijn stem. ''Weetje wat?'' zeg ik kalm. ''Ik loop wel''. Ik stap uit de auto en smijt het portier dicht. Eerst breekt hij in, dan vermoord hij bijna en daarna verwacht hij dat hij zomaar mijn ketting krijgt? Dacht ik niet.
