Ik loop naar huis door het donker in het licht van de straat lantaarns. Het is zo goed als pik donker, en er zijn wolken waardoor ik de maan en de sterren niet kan zien. Great. Omdat Tom zo ver moest rijden en toen moest doorflippen weet ik niet precies waar ik ben. Ook had ik een behoorlijk harde klap tegen mijn hoofd gehad, waardoor ik me een beetje duizelig voelde.
Als ik het bordje zie met 'dorpsplein' voel ik me opgelucht, dat lag maar een paar straten van mijn huis af. Misschien is het een beetje raar om verdwaald te raken in je eigen dorp, maar ik woon hier dan ook nog maar een jaar. Ik zit in mijn gedachten verzonken als ik ineens een zwarte gedaante bij de lantaarnpaal een paar meter voor me zie. Ik knipper met mijn ogen, en het is weg. ''Het komt door die klap..'' Fluister ik tegen mezelf, alsof ik het zo zelf geloof. ''You sure about that?''. Ik voel vanaf achteren een adem langs mijn huid strijken. Ik draai me om zo snel als ik kan, maar er staat niemand. Ik begin sneller te lopen. Als ik de lantaarnpaal berijk waar ik net dacht dat ik iemand zag staan gaat er een rilling over mijn rug. Druppels bloed lopen er langs naar beneden. Ik bestudeer het zo goed als ik kan wanneer het licht boven mij uitspringt. ''Shit'' Floep ik eruit. Natuurlijk was het alleen de lantaarnpaal waar ik bij stond. Ik loop snel verder naar de volgende, en zodra ik daar aankom springt die ook uit, en die achter mij springt weer terug aan. Ik ril. Zodra ik weer verder wil lopen duwt iemand me met een harde klap met mijn rug tegen de lantaarnpaal aan. Ik stok in mijn adem als ik de zwarte woedende ogen van Tom zie. ''You shouldn't have done that.'' Zegt hij met woede in zijn stem. ''Fuck off, laat me met rust!'' sis ik naar hem. Hij legt zijn handen op mijn heupen en komt met zijn lippen zo dicht bij mijn nek dat hij me bijna aanraakt. ''Waar is de ketting?'' Fluisterd hij. ''Nog 1 stap dichterbij en ik ga gillen!'' ''Geloof me babe, dat wil je niet doen.'' Fluisterd hij met zijn warme adem tegen mijn nek. Ik open mijn mond om te gaan gillen, maar een enorme pijn steek vormt zich in mijn buik. Inplaats van te gillen val ik nu op de grond, ik kan me amper bewegen. Ik voel de koude sneeuw tegen mijn handen die nu geklemd om mijn buik liggen. Tom kijkt alleen maar naar me, emotieloos. Hij komt naast me gehurkt en rijkt met zijn vingertop naar het kettinkje. Hij raakt het aan en ik hoor een soort sissend geluid. Tom trekt zijn vinger gelijk weg. ''Fucking hell'' Mompeld hij. Ineens is de pijn in mijn buik weg, ik voel er niks meer van. '' Je ketting heeft zich aan je gehecht.'' Mompeld hij zo zacht dat ik niet eens zeker weet of hij het tegen mij heeft. ''Wa.. Wat?'' Antwoord ik. ''Dat betekend dat ik die ketting niet los van jou mee ga krijgen.. Dus je gaat mee met mij.'' Zegt hij. ''Maar wat is dat?'' Ik wijs achter hem. Zodra hij kijkt ren ik weg, zo hard als ik kan. Ik kijk achter me, waar hij verstijft in het donker staat. Ik begin nog harder te rennen en kijk naar de grond. Dan voel ik een harde klap. Ik lig op de grond, en wanneer ik omhoog kijk zie ik Tom staan. Hij kijkt met zijn zwarte ogen, die in dit licht haast wel rood lijken. Ik knipper een paar keer en probeer op te staan, maar alles word langzaam zwart. Ik voel alleen nog hoe twee sterke armen me oppakken en meedragen.
--------------------------------------------------------------------------------
Okay wow het was kei lang geleden dat ik een hoofdstuk had geschreven ;-;. Sowwyyy. Ik zit in mijn examen periode en alles sucktt. Maar ja.
Ook het feit dat zayn de band heeft verlaten brak mijn hart :(.
achja I hope you guys liked it.
adiosssss <3
