The Painful Goodbye

Kabanata 1

THE PAST

Naalala ko pa kong saan at kailan ng ligaw si John.

***

High school palang ako crush na crush ko na talaga si John, parang una ko palang pagkakita sa kanya nabihag na ang aking mga mata. Akala ko hindi niya ako kilala, akala ko hindi niya ako type, at higit salahat akala ko hindi niya ako papansinin.

Pero mali pala ako...

July 18, 2015. Pinansin. Nakipag kilala. Naging close. Akala ko talaga hindi nya ako papansinin eh classmates lang naman kami, halos nga lahat ng mga kaklase ko pinapansin nya nong una tapos ako lang ang hindi niya pinansin.

Bakit? Pangit ba'ko? Yan talaga ang tanong ko sa sarili ko noon.

Pero laking gulat ko nong pinansin niya ako at nakipag kilala siya. Napatanong ako sa sarili ko non. 'Bakit ngayon palang niya ako pinansin?'

Hindi na ako nag paligoy-ligoy non dahil 'diba? Grab the opportunity bess! Crush mo'na yan kaya go lang ng go! Hahaha

Unti-unti akong nahulog sa kanya non, akala ko nga ako lang ang nahulog non pati pala siya.

January 12, 2016. Inamin niya sa akin na mahal na niya ako at pwede ba daw siyang manligaw sa'kin.

Sweet. Naiyak ako sa mga oras na iyon, ikaw ba? Crush na crush mo tapos hindi mo akalain na may pagmamahal pala ito sayo? Kinilig ako non. Subra. Pumayag ako na mang ligaw siya, mga 3 weeks siyang nanligaw. Hindi ko'na kaya eh kaya sinagot ko'na, alangan naman ko'ng mag pa Choosey ako? Baka mawala pa eh.

First monthsarry... Second... Third... So on...

Naging masaya ang relasyon namin ni John, hindi rin maiiwasan ang pag-aaway minsan, ganyan naman talaga diba, ang relasyon?

At ngayon. Malapit na kaming mag two years. Ang laki talaga ang biyayang ibinigay sa'kin ng panginoon, at wala na akong hihilingin pa kon'di ang makasama ang taong mahal ko habang buhay ay hindi pala hagat akoy nabubuhay...

Bumangon na'ko saka nag-ayos. Wala kaming pasok ngayon, nakakapag taka nga eh wala namang sinabi ang Prof namin ni John kahapon. Pero ayos narin yon para naman makatulog pa ako. Hayyy.

Ilang minuto lang ang naka lipas natapos na rin ako sa mga ginagawa ko. Hindi ko namalayan na may nag text pala sa phone ko, at yon ay si John. Buti naman at naisipan nitong mag text.

Nag replay mo na ako sa kanya sa'ka ako nanuod ng Kdrama. Oo mahilig ako nito noon pa, at matagal na din' na hindi ako nakapanuod nito. The K2 ang pinanuod ko ngayon, ang ganda nga eh.

Hanggang natapos nalang ang pinanuod ko hindi paren siya nag re-replay.

Asan kaya yon'? Bakit ang tagal mag replay, hindi naman siya ganito dati a?

A baka may ginagawa lang...

Wala akong ginawa sa bahay kundi ang kumain at matulog saka kain at tulog. Hay boring naman.. Asan na ba kasi si John? Bakit hindi pa siya nag re-replay?

***

GABI na pero wala parin akong natangap na isang mensahe man lang galing kay John, nag-alala na'ko kung saan man yon. Baka na panuna, jusko sana walang masamang nangyari sa boyfriend ko.

Nakailang miss calls na ako sa kanya at text hindi paren siya nag paparamdam.

Ilang minuto lang, hindi ko na namalayan na nakatulog pala ako sa kakahintay sa kanya.

Sana naman pag gising ko sa umaga nandito na siya sa bahay o mag text o call man lang...

***

PANIBAGONG araw nanaman, nagising ako sa sakit ng araw na tumatama sa aking balat na galing sa nakabukas na mga bintana. Tiningnan ko ang orasan kong anong oras na, and guess what? Its already 8:35 am in the morning but still wala paring John sa harapan ko o maging tumawag hindi nagawa.

Gaano ba ka busy yung isang yon'? Mag dadalawang araw na siyang walang paramdam sa'kin.

Hindi kuna matiis kaya tinawagan ko siya and thanks god! Nag ring! Kahapon kasi cannot be reach siya kaya nawalan na'kong pag-asa tawan siya.

Limang rings na bago niya sinagot ang tawag. Salamat naman at sumagot siya.

"John, what happened?! Bakit hindi mo agad sinagot ang tawag ko? Kahapon pa ako nag-alala sayo, baka kasi na pano ka. Ano nangyari, ha?!" Desperada na'ko, kaya hindi niyo ko mapipigilan kong ganito ang reaction ko, nag-alala lang naman ako kung bakit hindi siya nag re-replay sa mga tawag ko.

"Ang inggay mo naman Ellen! Gumawa lang ako ng project kahapon, sorry kong hindi ako tumawag o text man lang. Naiwan ko kasi ang cellphone ko sa kotse nong lumabas ako para bumili ng mga materials para sa project. Ng dahil sa pagmamadali ko nawala sa isip ko ang cellphone ko. Kaya hindi kita na text o natawagan.. Sorry mahal ko."

Sincere ang pagkasabi niya non, nararamdaman ko gano'n siya ka busy? Hindi man lang ako tinawagan? Ay bahala na.

Huminga muna ako ng malalim bago siya sinagot. "Ge, pinapatawad na kita pero sana hindi mo'na ito uulitin ha? Kasi nag-alala lang talaga ako ng subra, akala ko napano kana."-ako

"Sweet naman ng hon ko, promise hindi na ho mauulit. Mag handa kana kasi papunta na ako dian mag dadate tayo pang bawi ko sayo." -siya

OMG!

"Sige maliligo na'ko hon, iloveyou." -ako

"Sige iloveyou too hon." -siya

Binaba kona ang telepono ko at nag tatalon sa saya. MAG DI-DATE KAMI NI JOHN! Matagal tagal narin nong huli kami nag date kasi abal sa pagaaral. Akala ko boring ang araw nato hindi pala. Yee-Hoo!

Unedited