Kayıp Günlük

😻Cidden ne yapacağımı bilmiyorum...😻

Yoongi'nin Ağzından

Hastaneye geldiğimizden beri Sana tek kelime etmiyor, hiç bir şey de yemiyordu. Tek yaptığı şey duvarın dibinde dizlerini karnına çekip ağlamaktı.

Büyükannemiz için durumun kötü olduğunu söylüyorlardı.

Ve bizim elimizden dua etmek dışında bir şey gelmiyordu.

Ben bunları düşünürken odanın kapısı açıldı.

Doktor bana doğru yaklaşırken başını sallıyordu yanıma gelince başını önüne eyip konuştu.

"Üzgünüm efendim... Hastayı kaybettik..."

2 Hafta Sonra

Olayın üzerinden iki hafta geçmişti. Ben biraz daha iyi durumda olsam da Sana hala berbattı... O yüzden o gelmeyecekti. Ben şu an büyükannemin evine gidiyordum. Evi gezicek ve büyükbabama dair bilgiler arayacaktım.

Nihayet eve gelmiştim. Anahtar bende olduğu için hızla kapıyı açıp içeri girdim.

Ama tuhaf olan bir şey vardı, içeriden tombul adamın sesi geliyordu. Sesi takip ettiğimde onu yatak odasında buldum. Yavaşça kulağımı kapıya yaslayıp dinledim.

"Evet efendim... Bayan Yuna işi tamamdır.... Pardon? Ne günlüğü?.. Peki onu da bulacağım... Duyduğuma göre çalınmış ve şu torunları olan Min Yoongi ve Sana Monazaki o günlüğü bulacaklarını söylüyorlar... Anlıyorum efendim...Peki iyi günler."

Bu ahmak herif kimle konuşuyordu ve bu adam günlüğü ne yapacaktı?

Bu soruları sonrasına bırakıp hızla evden çıktım. Hemen Sana'yı görmem gerekiyordu.

Arabaya bindim ve direk Sana'nın evine sürdüm.

Eve yaklaşmıştım ki birden telefonum çaldı. Hemen telefonu hoparlöre aldım konuştum.

"Efendim?"

"Y-Yoongi... Babam..."

"Sana? Babana ne oldu? Anlat hemen."

"Hemen... gelmen lazım... Yoongi..."

"Peki geliyorum evdesiniz değil mi?"

"E-evet."

Zaten evin önüne gelmiştim. Hemen arabadan inip bahçeyi geçtim. Evin kapısı açıktı. İçeride gördüğüm manzara ile elim ayağıma dolaşmıştı.

Bay Kwag karnı delik deşik olmuş bir şekilde yerde yatıyordu. Sana ise onun yanında dizlerinin üstüne oturmuş ağlıyordu.

Cidden... Cidden ne yapacağımı bilmiyorum...

➖➖➖

Beceriksiz yazardan kısa bir bölüm daha...

Üzgünüm ama yavaş ilerlemek istiyorum.

Neyse hoşcakalın!