YOONSEOK🌠

🌠1🌠

Hayatımı sorguladığım dönemlerden geçiyordum. Tükenmişliği dibine kadar hissediyordum. Hiçbir zaman doğru düzgün bir ilişkim olmamıştı. Arkadaşlarım bile benden yavaş,yavaş uzaklaşmıştı. Tek suçum erkeklerden hoşlanmaktı sadece. Boş beyinler,boş suratlar ve boş kişilikler göreceğime kendimi eve kapatmıştım. Belkide böylesi daha iyiydi.

Her zaman olduğu gibi internette yazdığım hikayemin yorumlarına bakıyordum. Sabahın 5'inde yeni bi yorum gelmişti. Merakla hemen bildirime tıkladım.

'Kendi karanlığın da hapsolmuş, kişinin çığlıkları bunlar. Aydınlığa kavuşmak isteyip kavuşamayan.'

Yorumu, birkaç kez daha okuma gereksinimi duydum. Ne kadar güzel açıklamış herşeyi. İçimde sustuklarımdı bunlar benim. Hemen yorumu atan kişinin, profiline girdim.

Oda bir şiir kitabı yazıyordu. Merakıma engel olamayarak, okumaya başladım.

Öyle dalmışım ki saat sabah 9.30 civarlarında kendime geldim. Acıyan gözlerimi ve ağrıyan belimi ovuşturdum. Kendi dünyasının içine çekmişti beni.

İçimde, mesaj atmak için yanıp tutuşan isteği durdurmaya çalışıyordum. İnsanlara güvenemezdim. Bu istekten vazgeçip, bilgisayaramı kapattım ve yatağıma doğru ilerledim.

⭐️⭐️⭐️

Uyandığımda bir süre gözlerimi açamadım. O kadar çok uyumuşum ki saatin kaç olduğunu bile bilmiyordum.

Hemen bilgisayarımı açtım. Belki yine yorum yapmıştır veya mesaj atmıştır diye. Saat'e baktığımda, saat 21.00 civarıydı. Nasıl bu kadar çok uyuduğuma şaşırıyordum. Son kez umutla bildirimleri yeniledim ama herhangi bir bildirim yoktu.

Umutsuzca oturduğum yerden kalktım ve mutfağa ilerledim. Dolaptan, rastgele birşeyler çıkardım ve yemeye başladım. 'Saçma bir mesaj sadece. Neden bu kadar büyüttün yoongi?' Diye kendime söylendim. Bildirim sesiyle, düşüncelerimden çabucak kurtuldum. Ağzımdaki yemeği bile çiğnemeden masadan kalktım. Koşarak, bildirimlere baktığımda yine bir yorum atmıştı.

'Karanlıkta ki çocuğun bir ışığa ihtiyacı var. Yerde bulamazsın onu. Göğe bak.'

Ne demek istiyordu bu şimdi? Aklımı karıştırıyordu iyice. Hemen yoruma girdim ve cevap yazmaya başladım.

'Kimseye güvenmeyen birine bunları söylemek.. Gülünç.' Dedim,yorumuna cevap olarak. Birkaç saat bekledim fakat hâlâ birşey yazmamıştı. Gizemli biriydi. Bir var, bir yok.

⭐️⭐️⭐️

Belki yine yorum atar diye, yeni bölüm ekledim hikayeye. Düşündüğüm gibi olmuştu hemen yorum gelmişti.

'Merakla bekleme birşeyleri. Bırak güneş görsün karanlığın, bırak ışık alsın.'

Ne zaman yorum atsa,yüzümde kocaman gülümseme oluşuyordu. Kendime engel olamıyordum. O kadar merak ediyordum ki onu. Ne yazık ki kendi fotoğrafı yoktu hesabında. Anonim takılıyordu. Ne o mesaj atıyordu, ne ben mesaj atıyordum. Daha erkendi bekliyordum sadece...