Love will lead you back <3

Chapter 2

Natali's POV  

Nag paalam sakin si tyro na pupunta daw siya ng national bookstore syempre ako naman grab the opportunity pumayag pero siya na din ang pinabili ko ng dapat kong bihin dun. At ako naman mag iikot ikot muna dto sa mall. .

Ngayon nga ay nag iikot ikot ako dito alangan yun nga ang gagawin ko di ba hahaha... at ayun nga tumitingin tingin ako ngayon ng pwdeng bilhing bag, damit at kung anu- ano pa. Mapatigil ako sa isang shop kung saan may magagandang guitara akong na kita' kung d mo na itatanong marunong po ako mag guitara at mag piano at syempre magaling din akong kumanta. gusto mo sample??? haha wag na ma-lss ka pa... ;-) Gusto ko sanang bilhin ung isa kaso biglang may sumangi sakin at tadaaah nabususan niya ako ng milk shake....  

"ooommmmg!"waaatdaaa!  

"hala miss sorry I'm very sorry"  

"look what you've done! Hindi naman matatangal ng sorry mo ang mantsa sa damit ko!"pagalit kong sabi sa babae tapos ayun hingi siya ng hingi ng sorry eh anu naman gagawin ko sa sorry nya di ba? d naman nakakain yun. .  

"ah miss anung nangyayari dito!" nung narinig ko ang boses ng lalaking yun bigla na lang akong nanginig at nanlabot. 'Wait hindi maaaring siya to hinding hindi! sana nag kakamali ako ng hinala!'  Pero hindi siyang nga! Ang unang lalaking minahal, pinagkatiwalaan, at pinakawalan ko pa. .  

"miss ok ka lang b??? eto oh panyo" muka b akong ok ha!  

"miss pagpasensyahan mo na itong girlfriend ko ha ahh, di nman niya sinasadya eh!" parati na lang di sinasadya.. So ganun ako parati mag paparaya haahaah.. Kaya ayun di ko na lang siya tinignan kasi ayaw ko makita ang muka niya. . Bitter kung bitter... At magulat na lang ako nang pinunasan niya na ang part na nabasa ng milk shake  

"ako na! Follow your girlfriend or else i'll kill you" sa tingin ko na gulat siya sa sinabi ko buti n lang di niya masyado narinig :ccc . Nagulat din siya dahil pagkakuha ko ng panyo sa kamay niya ay ang bigla namang pag tulo naman ng mga luha ko... T.T  

"ah miss ok ka lng ba talaga"  

"yeah!"  kahit hindi  

"wait! KIM ikaw ba yan?"

T.T --- O.O --- -.-  hala patay! Nakilala niya ako, kilala niya talaga ang ugali ko hay! Bakit kasi sa dami-dami pa ng tao na makakabangga ko yung girlfriend niya pa. At sa dinami dami pa ng tao na tutulong sakin siya pa! Anu nananadya lang. . .  

"i gotta go!"  

Kaya ayun dahil sa taranta ko tumakbo na lang ako, wala eh nakilala niya kung sino ako. . eh Malay ko naman na ganun pala ako daling makilala noh.. Sa tagal ba naman ng pinagsamahan namin. . Pero ganun niya lang kadaling itinapon ang lahat. Classmate ko siya noong preschool hanggan 1st year high school then he transfered to another school and were actully really close as in close na parang di nakami pawedeng paghiwalayin.. Nahalos isipin na ng mga tao na mag gowa kami. Pero ang pagiging malapit pala namin sa isa't isa ang sisira ng lahat. . Paano ba namang hindi! Ikaw kaya sabihan na mahal ka, yun pala para sa iba, at ikaw ang trato sayo pang second choice na lang, at sa mga panahong nawawalan ako ng tiwala sa sarili ko na nandyan siya parati dumadamay sa mga bagay na ginagawa mo, eh eto naman si tanga iniisip na may gusto nga talaga si lalaki sa kanya. Tapos nung araw na sasabihin mo na sana ang nararamdaman mo para sa kanya. yun din naman palang ang araw na pag amin niya sayo ng babaeng iniibig niya. Ang sakit di ba' ang sakit sakit na makita na ang mahal mong tao ay masaya sa piling ng iba. . Kayang nung umalis sila ng bansa kasama ang parents niya ay medjo gumaan ang loob ko pero syempre kung ikaw ang nasa position ko mahihirapan at malulungkot ka. Yung ba namang tinuring mong kapatid at espesyal na tao sa buhay mu ay mawawala na sa tabi mo ng matagal. Tapos wala pang maayos na closesure between the two of us. I hate that feeling na hindi mo alam kung anu ung expression sayo ng mga tao lalong lalo na ung malalapit sayo. Pero feeling ko nga yun na lang ang kailangan eh. Sabi nga diba time and move on. Pero di ko masasabi na nakarecover na ako. Kasi nandun pa din yung inggit at panghihinayang.  

Kaya ayun sa kakatakbo ko ay na punta na ako dito sa may park. At.................  

'miswatchout' ........ BOOGSHHHH  

"awww"  

......... Tooottttttttt .........  

Tyro's P.O.V  

Ang bigat. Whooo. Ikaw ba namang kasing magbuhat ng mga pinabili sayo di ba. . Mga lengthwise sheet of paper lang naman ng list ang mga pinabili sayo and back to back pa. Hayyy masisira kagwapohan ko nito eh . . Sinira na nga nung babae kanina lalo pang masisira.. hayy buti na lang at mabait na bata ako.. Nandito nga pala ako ngayon sa parking area at eto nga kakatapos ko lang ilagay sa kotse lahat ng mga pinamili ko. At huh ang tagal naman ni ate?? Kanina pa ako wala tapos wala pa din siya. Tsk. Sabi pa naman niya sabay kami uuwi. .  

*ring-ring-ring-ring*  

Ohh kita mo nga naman si ate yung na tawag oh.  

"where are you? Lets go home na."  

"ahh hello is this ms. Natali Kim Lee's brother?" huh bat iba yung sumagot?  

"uhh yes! Why? And if you mind my asking, who are you" tapos lalaki pa.....  

"Your sister is in the hospital right now. She ok. Pero my pasa siya sa ulo at sa katawan" wait is he serious?  

"my i talk to her?" malay ko ba kung totoo di ba.  

"she's asleep! And nobody knows when she'll wake up" what?  

"where is she? And who the hell are you??" sinimula na akong kabahan... at galit na ako..

"hindi na iyon mahalaga. Basta ang mahalaga ay pumunta ka na lang dito ito ung hospital na malapit sa park ng mall. Sa west.." what had hap.?!. yung g*go*g yun! pag may nang yari sa ate ko basag yung mukha niya sakin. Then i drive papuntang hospital.