Είμαι καθοδόν για την δουλειά και ακούω το κινητό μου...βάζω το χέρι μου στην τσάντα και το ψάχνω αρκετή ώρα,μέχρι που τελικά το βρήκα...κοιτάζω την οθόνη και είναι η Χριστίνα...
Β-"Έλα..τώρα φτάνω είμαι στην γωνιά.."
Χ-"Βίβιαν δεν είμαι στο μαγαζί..μπορείς να έρθεις στο σπίτι μου?.."
Την άκουγα πολύ ταραγμένη και αυτό με αγχωσε αρκετά...
Β-"Έγινε κάτι?.."
Χ-"Ναι γι'αυτό θέλω να έρθεις εδώ"
Β-"Σε δέκα λεπτά είμαι εκεί.."
Πέταξα το κινητό στην τσάντα και άρχισα να τρέχω προς το σπίτι της...απο την στιγμή που μου είπε ότι κάτι συμβαίνει το μυαλό μου έχει κάνει τα χειρότερα σενάρια...μόλις έφτασα χτύπησα το κουδούνι της και μου άνοιξε...απο το πρόσωπο της καταλαβαίνω ότι είναι αρκετό σοβαρό και κάθισα στον καναπέ της έτοιμη για όλα...
Β-"Μίλα μου!..δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι.."
Χ-"Είμαι έγκυος.."
Είπε και έβαλε τα χέρια στο πρόσωπο της...ξέσπασε σε κλάματα και εγώ την αγκάλιασα αμέσως...
Χ-"Τι θα κάνω ρε Βίβιαν?..πως θα το πω στον Νίκο?.."
Β-"Περίμενε λίγο βρε κορίτσι μου..ειναι σίγουρο?..εννοώ εκτός από το τεστ εγκυμοσύνης,πηγές στον γιατρό και στο επιβεβαίωσε?.."
Σηκώθηκε και μου έφερε το υπερηχογράφημα...το πήρα σρα χέρια μου και είδα το βαφτιστήρι μου,φυσικά δεν το είπα αυτό γιατί θα με έδιωχνε...
Β-"Γιατί το έχεις πάρει έτσι?..εννοώ είναι ένα γλυκό μωράκι μέσα στην κοιλιά σου"
Χ-"Γιατί με τον Νίκο είμαι έξι μήνες..γιατί ο Νίκος μπορεί να μην το θέλει..μπορεί να με παρατήσει.."
Β-"Τι βλακείες είναι αυτές που λες?..δεν είναι κάτι που έκανες μόνη σου προφανώς..αν κάνει κάτι τέτοιο σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει καν να είναι δίπλα σου.."
Βγήκα έξω από τα ρούχα μου...μέσα της μεγαλώνει το βαφτιστήρι μου και εκείνη σκέφτεται αν το δεχτεί ο Νίκος...αν την αγαπάει και είναι ώριμος άντρας φυσικά θα μείνει δίπλα της και θα το μεγαλώσουν μαζί...αν όχι εγώ θα κάνω ότι χρειάζεται για να μην του λείψει τίποτα...ακούσαμε το κουδούνι και πήγα να ανοίξω εγώ...όταν είδα τον Νίκο και τον Μάριο ετρεξα πρώτη μέσα και έκρυψα τον υπέρηχο...εκείνοι κάθισαν στον καναπέ και εγώ περίμενα να δω πως θα αντιδράσει η Χριστίνα...
