Her gece yattığımda ya da he sabah kalktığımda kendimden ne kadar nefret ettiğimi düşünüyorum. Günümün her saati, her dakikası, saniyesi bunu düşünmekle geçiyor. Tüm hayatım boyunca çevremdekiler tarfından sevilmediğimi bilerek yaşadım. Sürekli içimdeki bu boşluk hissini doldurmaya, bir kaçış yolu bulmaya çalışarak. Aslında bende mutlu bir çocuktum ama uzun zaman önceydi ve her yeni güne umut dolu gülümsemeler ile bakıyordum.
"Ölümün bir kontrol kadar yakın olduğu dünyada içimdeki maymunu ehlileştiremedim. Bahsettigim karanlık sona ilk adımlarımı attım. Evet ben Artemis ve ben Anoreksik bir kızım.."
