Challenge

❄️ ❄️

Okuyan herkese merhaba, saçma bir challenge ile yine karşınızdayım. Biliyorum ki bunu gören birçok kişi benim bir kurgu yazmamı bekleyenler olduğu için göz deviriyordur- ki epey haklısınız. Elbette ben de kafamda bazı şeyler oturtmak için çalışıyorum, bu konuyu boşlamıyorum ama aksine okul açılmadan önceki şu bir ay ne kadar dinlenmem gerekiyorsa o kadar yoruldum. Demek istediğim, okul açılıp lisedeki düzenimi oturtana kadar burada benden yeni bir kitap göremeyeceksiniz. Bunun için üzgünüm.
Şimdi konumuza geçelim. BayanMiyop 'un bana tekrar meydan okumasıyla bu bölümde size en rezil anımı anlatacağım. Aslında bende rezil anlar tonla, ama bunu ablamla birlikte yaşadığımız için asla unutamayız ve yine bir saçmalık olarak olay çok uzun.
2016'nın kışında, ablam onuncu sınıfı okurken eski sınıfından bir çocuğu seviyordu. Sınıftaki herkes birbiriyle iyi geçinip beraber takıldıkları için bu sevgi hep karmaşıklaştı ve sonunda bittiğinde bile asla o kişi bunu bilmedi. O yıl içerisinde bir gün son derste sınıfta az kişi kalmış, kalanlar da yapılacak biyoloji projesini konuşuyorlarmış. Etraftakiler ablamın hep yakınları olduğu için telefonunu sırada bırakarak tuvalete gitmiş. Bu anda orada ablamın ex crushı olan bahsini ettiğimiz şahıs eskiden yaptığı bir mallık olarak arkadaşlarının eşyalarını alıp gıcıklığına vermeme planıyla masadaki telefonu cebine atmış. Ardından çıkış zili çalmış, grup dağılmış, ablamsa telefonunu arayıp bulamamış. Servise son anda yetişerek servistekilere kendi sınıfından kimsenin numarasının onlarda olup olmadığını sormuş çünkü kimsenin numarası ezberinde yokmuş. Ne yazık ki sadece bahsi geçen ex crushı tanıyan birisi öne atlayıp onun numarasını aramayı önermiş. Telefon konuşmasında ablam ona o sırada orada bulunduğundan telefonunu görüp görmediğini sorunca çocuk kahkahalarla "Şaka için almıştım vermeyi unuttum, hatırlat yarın getireyim." demiş. Sonrasında ablam eve geldi, sinir bozukluğuyla akşam yediye dek uyudu. O sırada ben önemli bir ödeve üç saattir aralıksız odaklanmış olduğumdan beynim işlevini yitirmiş, ablamsa iğrenç bir ikindi uykusu yüzünden hırçınlaşmıştı. Aramızdaki konuşma nasıl öyle bir saçmalaştı bilinmez, telefonun Gökberk'te kalma mevzusundan yararlanma kararı aldık. Plana göre ben ablamın telefonunu arayacağım ve o da açınca ben ablamı aradığımı söyleyip ona telefonu kurcalıyor muamelesi yapacaktım. Lakin bizde hatlar karıştı ve onun numarasını arayarak aynı oyunculuğu yaptım. Telefonu kapattığım saniye dünya bir anda erimeye, hayat boş gelmeye ve intaharımı kararlaştırmaya başladım. Sonrasında buna saatlerce gülmüş olmamız hiçbir şeyi değiştirmedi. Akademik olarak epey başarılı iki kadının bu olaydaki gerizekalılık derecesine ulaşmasını aşırı yüklenmeye yorduysak da bu utanç bize hala yeter.

Evettt, hala okuyorsanız hayatınızdan çaldığım zaman için özür diliyorum.
Bu challenge için SERENAPHENIX ve LostlnZayn 'e meydan okuyorum. Kolay gelsin!
Belki yeni bir challenge ile bu kitapta, belki bir kurguyla başka kitapta karşınıza çıkana dek hoşçakalın 👋🏻👋🏻