"Η Αρπαγή μου και αυτός"

Μερος 1

Και ξυπνησα...πάλι στο ίδιο δωματιο, πάλι στην ίδια κακή ζωή στο ορφανοτροφείο. Ή Βαλια στο διπλανό κρεβάτι κοιμάται του καλού καιρού. Πρέπει να την ξυπνήσω γιατί σε λίγο θα περάσει ή Κα.Μαγδα ή διευθύντρια του ορφανοτροφείου. Σκληρή και στριμενη. Στις 8 ακριβώς περνάει από ολα τα δωμάτια και ελέγχει αν είμαστε ντυμένες χτενισμενες και με την τσάντα στη πλάτη.

Γιατί αν δεν είμαστε βρίσκουμε τον μπελά μας. 8:15 ξεκινάει το μάθημα. Πηγαίνουμε στην τάξη και εκεί μας περιμένει μία βαρετη μέρα. Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να διαβάζω αλλιώς δεν θα φύγω ποτέ από την φτώχεια. Στόχος μου να σπουδασω. Να ειμαι ανεξάρτητη και να μη περιμένω κανένα να με συντηρήσει. 

Τότε ανοίγει ή πόρτα.....

Μ: Αννα? Γιατί δεν είστε έτοιμες?
Α: συγνώμη κύρια Μαγδα! Δεν θα ξαναγίνει!
Μ: ανεπροκοπες. Τίποτα δεν μπορείτε να κάνετε.
Α: Κύρια Μαγδα μην φωναζετε! Δύο λεπτά παρακοιμηθηκα!
Μ: δεν είσαι μόνο εσύ ανίκανη. είναι και ή φίλη σου.
Β: Κύρια Μαγδα.....με συγχωρειτε δεν θα ξαναγίνει....
Μ: γρήγορα ντυθητε! Μπρος!
Β-Α: Μάλιστα.

Β: πως μας φερετε έτσι?λίγη τσίπα δεν εχει?
Α: είναι σκύλα . Και από μια τέτοια μη περιμένεις τίποτα.
Β: μα....
Α: ανυπομωνω να φύγω από δω μέσα.
Β: οι υπόλοιπες κυρίες δεν είναι έτσι! Είναι πολύ καλές!
Α: είναι καλές. Αλλά ή διευθύντρια δεν τους επιτρέπει να μας δείξουν την καλοσύνη τους.
Β: τέλος πάντων...άντε ντυσου μην φωνάζουν.....
Α: εντάξει.....

Τι καταπίεση είναι αυτή...αμάν! Αγανακτησα! Τόσα χρόνια ή ίδια καθημερινότητα. Πόσο θελω να ενηλικιωθω και να φύγω από δω μέσα. Δεν αντεχω άλλο.
Στην τάξη....
Κ: Αννα Αναστασακη.
Α: Παρακαλώ!
Κ: πες  μας το ρήμα λύω στον υπερσιντελικο στην αρχαία ελληνικη. Στην δεύτερη άσκηση.
Α: εμ ναι...μισό
Κ: σελίδα 89
Α: ναι λοιπόν! ....
Κ: Αννα γιατί δεν προσέχεις?
Α: συγνώμη κύρια....
Κ: εσύ είσαι από τις καλύτερες μαθητριες. Τι έγινε τώρα?
Α: συγνώμη δεν θα ξαναγίνει.
Κ: επόμενος!

Β: ρε συ που ταξιδευεις?
Α: τίποτα αστο...... 

Ή σχολική μέρα πέρασε. Ή Αννα με τη Βαλια πήγανε στο δωματιο τους. Τότε μία δυσάρεστη έκπληξη περίμενε την Αννα....ξαφνικά ανοίγει ή πόρτα:

Μ: Λοιπόν κορίτσια. Έχω μία ανακοίνωση. Είστε αρκετά μεγάλες πια και θα καταλάβετε. Όσες προερχεστε απο πλούσιες οικογένειες θα σας περάσουμε σε σχολές. Οι υπόλοιπες όμως που είστε από φτωχές οικογένειες θα παραμεινετε στο ορφανοτροφείο,και θα γίνετε μέλη του προσωπικού. Άλλες δασκάλες,αλλες μαγειρισες , και άλλες καθαρίστριες. Βασιλική Παπαδακου.

Α: Βαλια εσένα λεει.
Β: μάλιστα!
Μ: αν και οι βαθμοί σου δεν είναι άριστοι...περνάς σε μία σχολή. Θα δωσεις εξετάσεις,και θα πας εκει που ανηκεις.
Β: χαχα!!τέλεια!!!
Μ: σοβαρότητα παρακαλώ. Άννα Αναστασακη. Εσύ δυστυχώς θα παραμείνεις εδώ. Συγκεκριμένα στο τμήμα με τις καθαρίστριες.
Α: τι? Αφού εγώ έχω πολύ υψηλότερους βαθμούς από την Βαλια!
Μ: το γνωρίζω. Αλλά ή Βαλια,ειναι πλούσιας οικογένειας. Εσυ όχι.
Α: μαα!
Μ: ετοίμασε τα πράγματα σου. Εδώ είναι και ή στολή σου. Φρόντισε να είσαι έτοιμη σε μισή ώρα. Το δωμάτιο σου θα στο δείξει ή υπεύθυνη....λυπαμαι.

Εκείνη την στιγμή ή Αννα βουρκωσε....λίμνη δακρύων πλημμύριζε τα μάτια της. Έπεσε κάτω και έκλαιγε....ή Βαλια πήγε και την αγκάλιασε...να τη παρηγορήσει ....όμως μάταια.

Το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας μου έφτασε στο τέλος τουΕλπίζω να σας άρεσε. Μέχρι το επόμενο,γεια χαρά παιδιά!😘😘