Μερος 4

216 19 0
                                    

Α: όπου θέλω!
Ήταν ο φύλακας του ορφανοτροφείου...του ρίχνω μία μπουνιά και ευτυχώς κατάφερα να ξεφυγω...περπατουσα όλη την νύχτα.....έβλεπα πολλές φορές ένα μηχανακι να τριγυρναει από τους δρόμους που πηγαίνω.....ο δρόμος με έβγαλε σε ένα ερημικό στενό....οφείλω να πω πως φοβόμουν λιγάκι....αλλά στην ιδεα ότι είχα ελευθερωθεί μου έδινε δύναμη να συνεχίσω....ξαφνικά το μηχανάκι περναει ξανα από δίπλα μου....τι στο καλο αυτός δεν ξέρει άλλους δρόμους να πηγαίνει? Προχωρούσα,προζωρουσα...όσπου ξαφνικα κατάλαβα ότι είναι αδιέξοδος....δίπλα από την αδιέξοδο ήταν μία οικοδομή....αληθεια τώρα σκαχτηκα..κοίταξα καλυτερα και....ή μηχανη ήταν παρκαρησμενη μέσα στην οικοδομή....άραγε πού να ήταν ο τύπος που την οδηγούσε? Με γρήγορους βιματισμους έκανα μεταβολή χωρις να ξέρω πού πάω...ξαφνικά βλέπω μπροστά μου έναν άνδρα...φόραγε μαυρο κολητο σχεδόν παντελόνι δερμάτινη ζακέτα κουκούλα και foulface. Τι γυρεύει αυτός εδώ μέσα στην νύχτα? Άλλαξα πεζοδρόμιο και ετρεμα την στιγμή που θα περνούσα από δίπλα του...όσπου ήρθε.....πέρασε σε απόσταση αναπνοής από μένα και τότε κατάφερα να δω το βλέμμα του...τόσο διαπεραστικό...κατάμαυρα μάτια σχιστά και τα φρύδια του τόσο συμμετρικά. Είχε κάνει και μία χαρακια στο ένα φρύδι....πρέπει να είναι πολύ όμορφος....αλλά τι θέλει εδώ? Ξαφνικά νιώθω δύο χερια να με πιάνουν από την μέση και εντός ολίγων δευτερολέπτων τα χέρια μου ήταν εγκλωβισμένα...μου είχε κλείσει το στόμα με το ένα του χέρι και με το άλλο με κράταγε....οφείλω να πω πως ο λαιμός του μύριζε υπέροχα....γιατί τόσο που με τράβαγε κολησα πάνω του...ευτυχώς μπορούσα να δω....με πηγενε προς την μηχανή που είχα δει παρκαρησμενη...εκείνη την ώρα είδα το μανίκι της ζακετας του ήταν το ίδιο με αυτό του αγοριού που περάσε δίπλα μου.ξαφνικα με ρίχνει κάτω μπρουμιτα και ..ενιωσα ένα δυνατό τσίμπημα στον λαιμό  και αρχιζα σιγά σιγά να θολωνω....μέχρι που παραδόθηκα....μολις ξυπνησα μυριζα το άρωμα του....ακόμα...ανοιξα τα μάτια μου και συνηδητοποιησα ότι με κουβαλούσε σε στυλ νύφης γύρισα το κεφάλι μου και ειδα ένα τεράστιο διάδρομο....εκεί πέρασαν και άλλοι άντρες με το ακριβώς ίδιο ντύσιμο.... τι γίνεται εδώ? Ανοίγει καποιος μία πόρτα και το αγόρι που με κράταγε με άφησε σε ένα κρεβάτι και μετά πήγαινε να βγει έξω
Α: περίμενε! Πες μου πού είμαι σε παρακαλώ!
Γύρισε με κοίταξε και κλείδωσε...τότε εγώ κοίταξα τα ρούχα μου...ευτυχώς δεν μου έλειπε τίποτα....ακόμα και το 10ρικο που είχα ήταν στην τσέπη μου....άραγε τι να με θέλουν εδω περα?πρέπει να βρω τρόπο να φύγω...

"Η Αρπαγή μου και αυτός"Where stories live. Discover now