Onbekende Youtuber [DONE]

6

ThisIsMe:  Ik kan de gekte niet meer aan! Man, ben aan het inpakken krijg ik gekke meldingen van jullie! Jongens we hebben de 900,000 in de pocket! Dank je wel! 

Met een glimlach leg ik me telefoon weer weg, waar hij goed te zien is, want me kamer is een bende! Wij zijn aan het inpakken en om mijn computer en al weg te halen was een grote taak. Alles moet op mijn eigen manier zo in de doos zitten, dat ik het ook zo weer in elkaar kan zetten zonder dat ik niet meer weet waar het nou oor was.

Me vader komt binnen met een glimlach. ''Kan ik al wat meenemen'' Vraagt hij als hij naar de dozen wijst. ''Ja wacht even.'' Ik pak de zwarte stift en schrijf mijn naam erop en breekbaar. ''Je geliefde computer?'' lachend knik ik me hoofd naar mijn vader. ''Het is duur hé'' me vader knikt en loopt met twee dozen weg. Het is iets beter opgeruimd, om alleen twee dozen weg te halen. Gelijk meer ruimte.

''Hey Tess. Gefeliciteerd met je negenhonderdduizend abonnees.'' Sophie knuffelt me en glimlachend knuffel ik haar terug. ''Dank je wel Soof.'' zeg ik glimlachend. ''Bijna de één miljoen.'' zegt ze met een grote glimlach. ''Bijna'' fluister ik en sluit me ogen. Sophie breekt de knuffel. ''Zullen we elkaar helpen? Het is leuker en gaat sneller.'' Ik knik en samen gaan we verder met mijn kamer.

''Wat heb jij weinig dingen Tess'' zegt Sophie als ze de laatste doos met mijn naam weg legt. Niet veel later pakt papa die op en loopt weer weg. ''Hoezo? Ik heb gisteren die grote kast al gedaan, die al in de vrachtwagen ligt'' zeg ik en ze haalt haar schouders op. ''Even een pauze?'' Ik knik en samen lopen we naar beneden.

''Ik ben moe'' zucht mijn zusje als ze op de bank ploft met haar Cola en chocolade koekje. ''Gisteren zeker geen slaap gehad met Kim?'' vraag ik met hetzelfde als Sophie. Ze schudt haar hoofd en bijt in haar koekje. ''Ik heb heerlijk geslapen'' zeg ik om haar te plagen en leg mijn lege glas op de grond, want de salontafel is al weg. 

Sophie mompelt wat en drinkt haar glas leeg, terwijl ik me koekje op eet. ''Meiden? Wat doen jullie?'' Vraagt me moeder als ze binnen komt, ze is net terug van dozen heen en weer brengen. ''Pauze houden'' zeg ik met een volle mond en me moeder kijkt me streng aan. 

''Sorry! Maar mijn kamer is klaar, hulp van Sophie, dus ik help haar nu. Zo is het gezelliger en sneller'''zeg ik met nu een lege mond. Me moeder knikt en loop weg met twee dozen. 

''Je bent zo onbeleefd!'' lacht Sophie en ik lach mooi mee. ''Kom dan gaan we verder met jouw kamer.'' zeg ik en sta op. Sophie zucht, maar knikt toch. 

Na een uur zijn we zingend, op One Direction, aan het inpakken. ''Crazy, crazy, till the sun!'' zingen we samen en leggen allebei een doos op de gang. Lachend lopen we terug en zien dat we bijna klaar zijn. ''Bijna klaar!" schreeuwt Sophie blij en huppelt naar de laatste kast. 

Haar rommelkast. 

''Je rommelkast'' zeur ik en kom naast haar staan. ''Ja, ja.'' Sophie begint aan haar kast  en gooit al snel wat weg. ''Ik kan je hier niet mee helpen Soof. Je moet zelf weten wat je wel of niet weg wilt'' Sophie knikt en gaat weer verder. Om toch nog wat te doen pak ik twee dozen en loop naar beneden.

''Goed bezig lieverd. Zijn jullie klaar?'' Ik knik. ''Sophie is bezig met haar rommelkast'' Me vader lacht en neemt de dozen over. ''Vandaag moet iedereen hun boeken inleveren en jullie hebben dat vorige week al gedaan, maar kom op ga langs en zeg vaarwel'' lacht me vader weer en loop nu weg met de twee dozen.

Wat heb ik te verliezen?

Ik stap op de scooter en doe oortjes in. ''Wees voorzichtig'' zeg me vader en ik knik. Ik rij weg, met zomerhits op. De school komt in zicht en krijg nu pas het onderbuik gevoel. Ik ga hier weg. Weg van alles en iedereen. Misschien ga ik het toch missen. Een beetje dan.

Ik parkeer me scooter en doe hem op slot. Ik moest vandaag in lokaal 132 verzamelen. Mijn oude school is vier niveaus hoog. Het is dan ook echt super dat je vanaf het begaande grond naar de vierde moet lopen. Omhoog lopen, dus lopen op de trap. Dat is gewoon te veel.

''Binnen?'' hoor ik de stem van mijn mentor zuchten, hij vind het niet leuk om gestoord te worden. Ik open de deur met een glimlach en de mijn mentor glimlacht terug. ''Tessa Mulder? Even doei zeggen tegen iedereen?'' Ik knik en Michelle staat meteen op, om me te knuffelen.

''Ik ga je missen Tess'' zegt ze in de knuffel en ik knuffel haar terug. ''Ik jouw ook lieverd.'' Zeg ik en wrijf geruststellend over haar rug heen. Ik heb nooit echt geweten of ze een vriendin van me was, want eigenlijk had ik die ook niet. Maar oké.

''Wat ga je doen dan?'' vraagt Kimberly arrogant. Je kent die gevoel toch dat je de middelbare school verlaat en verder naar een andere school gaat. Denkend dat we nu volwassen genoeg zijn om geen badboys of hoeren te hebben op school? Dan heb je het mis. Dit is net de middelbare school.

''Ik ga verhuizen Kimberly, naar Rotterdam'' zeg ik glimlachend. Nep dan. ''Ik moet weer gaan, het was leuk om jullie voor de laatste keer te zien. Maar wees gerust, mij zul je veel vaker zien. Op het internet dan.'' zeg ik met een knipoog en loop het lokaal uit, na de hand van mijn mentor te schudden.

Ik loop de één na laatste trap af en loop de gang weer door, de trappen zijn niet  onder elkaar. Nee die liggen honderd meter verder op. Zuchtend loop ik naar de volgende trap en ook meteen de laatste.

Maar net als ik vijf meter heb gelopen, wordt ik tegen de muur aangedrukt en hard ook, waardoor een kreun me mond verlaat.

''Is het zo fijn dat je moet kreunen?'' Vraagt hij.