07 Sept, 2017 at Around 0115H
Suddenly, I heard a sound. A sound just like my pounding heart. It's like a step of someone who is walking on a flat, cemented surface. It is somehow not the first time, but it is the first time again for this year.
Okay lang sana kung simpleng pag-apak lang, pero naulit ng naulit, na para bang nanadyang mapakinggan mo. Na pa bang may tao sa may silid sa mga oras na ito. Para bang dahan-dahan ngunit maririnig mo base sa bawat pagtapak niya sa semento.
Lumingon ako sa aking paligid, ngunit wala akong mahanap na sapat na dahilan para maikumpara sa tunog na naririnig ko. Naghanap ako ng tunog na pwedeng maihambing sa narinig ko, ngunit nabigo ako. Na para bang may nanununtok ng pader mula sa baba pero imposible sapagkat tulog na ang mga tao.
Imposibleng may tao sa labas, sapagkat tinignan ko pa nga kung siguradong nakalock na ang mga pinto bago ako tuluyang pumasok ng aking silid.
Well somehow, it lasted for 15 minutes. More so, 15 steps total?
Whatever it is, I won't freak out. For as long as it won't hurt me.
Oh well, back to sleep. Let's pray first.
P.S. my cousin finally came home 5 minutes after that so-called sound that I just heard. Geez. I can finally sleep.
