Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla,
bileylaa , güzelim dostluklar boş insanlarda heba olmasın diye sana ayırdım kalbimdeki özel köşeyi.
Satırlarımı, seninle gelecekteki dostluğumuza ithaf ediyorum.
İnsan acıya dayanıklıdır da, mutluluğa ne kadar dayanıklıdır ?
Kaldırabilir mi çok mutluluğu ya da avuç içi kadarcık olanına ?
Çok olunca daha fazlasını mı ister insan ki, başkalarına kalmaz?
Elindekinin kayıp gitme korkusu da yaşatır mı mutluluğu tam tadında ?
" Ne zaman gidecek benden mutluluk ? " sorusu parazit gibi beyni kavururken , ya çoktan dolarsa kotamız ?
Biz mutluluğu nerede buluruz ki ?
Ânı mı yaşamak gerek ?
Geleceği düşünüp huzur bulmak mı?
Geçmişin pişmanlıklar listesini gözden geçirerek zaman harcamak mı ?
Dostlarım !
Bunlardan önce cevabını aramamız gereken daha önemli bir soru var.
"Biz kendi özümüzü nerede
buluruz ki ?"
