Ariana dolabına ulaşmaya çalışırken koridorda öpüşen, bağırarak basketbol konuşan ve kavga eden kızları aşıyordu. Sonunda dolabına ulaştığında onca kişinin arasında göze çarpan tek kişiyi gördü.
Kırmızı dağınık saçlarıyla siyah kıyafetleri uyum içerisindeydi. Oğlan onun yanından geçerken Ari onun yüzünü yakından görme imkanı tanımıştı. Burnuna dolan parfüm kokusu nefesini kesmişti. Oğlanla konuşabilmek için saçlarını bahane etme kararı aldı.
"Hey!" Oğlan alınmamıştı. Ari dolabını kapatıp oğlanın peşinden koştu. Eliyle omzuna dokundu; bu onun arkasına dönmesine sebep oldu. Ari dağılmış saçlarını düzeltti. "En sevdiğin renk kırmızı mı?"
Aptallığı karşısında alnının ortasına vurmak istedi. Hangi aptal bir konuşma başlatmak için en sevdiği rengi sorardı? Oğlanın dolgun kırmızı dudakları kıvrılırken Ariana yanaklarının kızarmasını engellemeye çalışıyordu. "Seninki ne?" dedi karşılık olarak. Ari kısa bir süreliğine afalladı. Sonra omuzlarını dikleştirerek, "Mor. Daha doğrusu lavanta." diyebildi. Ariana o herkesin olmak istediği öğrenci modeliydi.
Amigo takımının kaptanı, derslerinde başarılı ve sosyaldi. Neden böyle aykırı birinden etkilenmişti? Oğlanın gülümsemesi daha da artmıştı. "O zaman benimki de lavanta."
Ariana cümleyi idrak edene kadar oğlan kalabalığın arasında kayboldu. Onun gittikçe küçülen kırmızı kafasını görüş alanından çıkana kadar izledi. Telefonunun titremesiyle kendine geldi.
Michael: Dudakların gerçekten çok güzel.
