Let's Go Suicide With Harry Potter

GEORGE WEASLEY

Her şey Weasley'ler için olabildiğince iyiydi, yani iyi olmaya çalışıyordu. Büyük Hogwarts savaşı bitmişti, büyük kayıplar verilmişti ama yine de büyük bir zaferle bitmişti. Üzerinden ise koskoca üç yıl geçmişti, yaraların sarıldığı, ağıtların yakıldığı, yasların tutulduğu, bir yandan da zaferin kutlanıldığı koskoca üç yıl.

Üç yıl, dile kolaydı tabii, Hogwarts neredeyse yeniden inşaa edilmişti, kayıplar sayılmıştı, her ay bir tanesinin boy gösterdiği cenazeler düzenlenmişti. Herkes için zor zamanlardı, herkesin bir kaybı bir acısı vardı. Kalbinde sızı taşımayan yoktu ki, ağlamayan yoktu.

Kimisi arkadaşını, kimisi öğretmenini, kimisi ailesini kaybetmişti ama kimse George gibi can yoldaşını, kendinden bir parça olan ikizini kaybetmemişti.

Bu bir kulak kaybetmeye benzemiyordu. Uzun zaman ayrı kalmaya ya da küs olmaya benzemiyordu. Bunu George'a sorsanız, o sadece sessiz kalırdı. Sessiz kalır ve gözlerinizin tam içine bakardı, bakardı bakmasına ama siz o gözlerde hiç bir şey göremezdiniz. Ne bir ışıltı, ne gençliğinde o muziplik, ne de yaşama tutunmak için en ufak istek. George'un gözlerine baktığınızda hiçbir şey göremezdiniz, karanlıktan başka hiçbir şey.

George doğduğu andan beri yanında Fred'in olmasını seviyordu, onunla muziplik yapmayı, onunla eğlenmeyi, onunla azar işitmeyi, onunla hayatta kalmayı, her gün aynı kendisininki gibi parlayan muzip gözleri görmeyi, 'Fred' diye çağırılmayı bile seviyordu. Ama bu saatten sonra kimse onu 'Fred' diye çağırmayacaktı.

Ölenle ölünmez derlerdi fakat,

George çoktan ölmüştü.

George, Fred ölürken ölmüştü.

Bedenden önce ruh ölür bazen, sonra beden çürüyüp toprağa karışmayı bekler.

George da bekliyordu, üç yıldan beri bekliyordu fakat bir sabah uyanıp aynaya baktığında ve kardeşinin yüzünü tekrar gördüğünde sabrı tükendi.

Daha fazla bekleyemeyeceğini hissettiğinde büyük bir çığlık eşliğinde kardeşiyle göz göze olduğu yansımaya yumruk attı. Aynada merkezinin George'un kanlı yumruğu olan büyük çatlaklar oluştu.

Çatlaktan aynanın büyük bir parçası düştüğünde George beklemedi.

George çatlak aynada Fred'in gözlerine bakarken keskin parçayla boğazını boydan boya kesti.

Fred ölürken gülüyordu, George ölürken Fred ile göz gözeydi ve o da gülüyordu.

🌙🌙🌙

Yn: şey taslakları temizliyorum, buna baya eskiden yazmıştım hoşuma da gidiyor. Şuracıkta kalsın belki devam ederim :pp