Hıckiriklara boğulmuş yolda yürürken gözlerim buğulu aglamaktan görmediğim yol ve sesler bir bankın ucuna oturdum ve ta ki ses duyana kadar birden arkamı döndüm yeşil bi çift göz
"Çok canın acıyor sesiz ağlamandan belli"
Doğru çok canım acıyordu boğazımdabi düğüm vardı yutkunamıyordum ağlamam durduğunda bisey söyleyecek olsam gözlerim yanıyor ve yanağımı ıslatan usulca yolunu bulan bi göz yaşı
kalbime mi damlıyordu ?? Yoksa neden bu kadar acıtıyordu canımı
Ve benim konusmami bekleyen biri
"Dogru bunu bilmen için yaşamış -hickirik -olman gerekir"
Güldü ve belki dedi ve devam etti "Acını azaltabiliriz "dedi
'Bos gozlerle ona bakarken birden kollarini açtı ve
"Sarilirsan üzüntün bana da geçer ve azalır küçük bi dostumun tavsiyesi garip ama işe yarıyor "
Hiç beklemeden bende kolları mi boynuna doladim elleri emanetmis gibi duruyordu sanki rahatsız olmamdan korkuyor gibiydi ...
Hickirklarim arttı ve daha sıkı sarıldım oda aynısını yaptı saçımda bi ürperti hissettim bi yapraktı galiba en güzel mevsimdeydik sonbahar yavaşça saçimdan aldı ve sonra bisey farketmis gibi elini çekmedi artık hıçkırıklarım iç çekişlere dönüyordu
Yavaşça elini gezdiriyordu sacimda ben gözleri mi kapatmış sanki dediği oluyordu garipti ama iyi geliyordu 10 yıl sonra annaanne mden sonra ilk defa kulağıma fısıldadı
"Neden içine içine aglıyorsun?"
"Belkide sesli ağlamayı
bilmiyorum dur...."
Öyle sarılı kalmıştık ne o bırakıyor ne ben bırakıyor dum dışardan görenler durup durup baktıklarını hissettigimde geri çekildim ve artık aglamiyordum öylece sustuk
En son bisey bisey diyicekti ama sonra vazgeçti suyunu bana uzattı bitkin gözüküyordum heralde biraz içtikten sonra suyu banka koyup ayağa kalktım oda kalktı
" Teşekkürler"
"Hoşçakal "dedi
Arka mi döndüm ve geldiğim yolu dönmeye başladım arkama bakmaya korkuyordum gerçek miydi acaba ve arka mi döndüm hala ayaktaydı be yeşil yeşil bakıyordu......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌌🌌🌌
أدب المراهقينNeden içine içine aglıyorsun?" "Belkide sesli ağlamayı bilmiyorum dur...."
