Not Who You Think I Am

PROLOGUE

Scarlett's POV

Nandito ako sa university kung san ako nagaaral. What I like the most in this place is yung field nila sobrang laki tsaka sobrang sariwa ng hangin tsaka yung library nila every building has its own big library. Dude its full of books. So nandito ako ngayon sa library doing my assignments buti na lang maaga ako nagising at nakapasok kung hindi wala akong nagawang assignments.

Pero bago ang lahat let me introduce myself to you, My name is Scarlett Genevieve Madison Donovan. Mahaba na kung mahaba hahaha wala tayong magagawa. Im actually 16 years old they said ang matured na ng itsura ko pero di ako naniniwala. Im currently living with my dad here in cebu. I miss my mom how I wish isang sakayan lang ng jeep papunta ng manila. Yes, they seperated when I was still a toddler.

I never tried to stay in one place every year lumilipat ako ng bahay, ng school. Kasi pinagaagawan nila ko. I cant do anything i love both of them i want to be with them even if it hurts to leave the other one. Nakatira kami sa beach house ng lola ko binila nila yun para gawing resting house kaso lagi silang nasa japan kaya kami ang pinatira don.

Im so happy likod lang ng beach house yung dagat tas may man made sand pa sa terrace nila lola kaya f na f ko ang pag muni muni hahaha then meron pang duyan wooooh! Kaso napakalayo naman ng school ko sa bahay 4 hours byahe pero ayos lang kakayanin para sa future hehe.

Nahinto ang pagsusulat ko ng notes nung ma nagtakip ng mata ko. Hay nako talaga to kamay pa lang kilala ko na siya eh.

"Aubrey Gabrielle Allison how many times do i have to say your name para tigilan mo yang kalokohan mo, kamay mo pa lang kilala ko na noh" sabi ko habang nakapalumbaba na parang buryong.

"Grabe kailangan ba talaga buong pangalan ko banggitin? I told you naman na just call me gabbie my name is so long." Giit niya pag ka baba niya ng kamay sabay upo sa tabi kong upuan sabay irap sakin. "Sabi na nandito ka nanaman eh pwede ba magpakaliwaliw ka naman? Kung wala ka sa field nasa library ka. Why dont you come with me may event akong pupuntahan mamaya wag ka magalala kargo kita. Ano G ka?" Habang nag bebeautiful eyes pa para magpacute.

I know itatanong niyo bat tagalog siya magsalita. Kasi tagalog talaga siya pumunta lang siya ng cebu kasi ayaw ng older siblings niya na bantayan yung restaurant nila sa IT park. Kaya kahit 16 years old pa lang siya sinasanay na siya sa buhay business para daw di na siya mahirapan when she turns 18.

I sigh. "Alam mo namang gantong buhay lang ang gusto ko diba? Tahimik, peaceful, yung makakapag isip isip ako. Tsaka alam mo namang hindi ako papayagan ni papa kahit mapilit mo ko." Sabi ko sakanya habang tinuloy na ang pagsusulat. "Yung event naman na pupuntahan natin formal, shunga about business yon. Ayokong magsama ng iba. Gusto mo ako na magpaalam kay tito for you?" Kulit talaga netong babaeng to pasalamat siya di ko siya matiis.

Umiling ako "hindi na ako na magpapaalam. Baka sabihin niya pipe ako at ikaw ang pinagpapaalam ko" tas ngumiti siya ng sobrang lapad at pumalakpak ng mahina. "Oh sige paready ko na kay yaya yung kwarto punta ka dun maya ako bahala sa susuotin mo tsaka sa make up mo. Yipieee" sabi niya habang nagtetext sa yaya niya "kailangan pa ba mag ayos? Sasamahan lang naman kita eh" giit ko sakanya.

Tinignan niya ko na para kong isang alien at yung mga tingin niya parang nagtatanong ng 'okay ka lang?' Bigla niyang hinampas ng mahina braso ko "anong gusto mo pupunta tayo sa event na naka pantalon ka at naka t-shirt?" Nagtatanong na parang di makapaniwala. "Bat di pa pwede yon?" Tanong ko rin sakanya. "Eng eng mo event nga eh event eh formal ba formal." Sabi niya "sige na sige na ikaw na lang bahala sakin mamaya" at umalis na kami sa library. Nagtext si papa.

From: papa
Umuwi ka na dito! Ngayon na magusap tayo!

Kinabahan ako sa sinabi ni papa. Pero inalis ko sa isip ko yon dahil alam kong wala akong ginagawang masama.

To: papa
Sige po pang. Pauwi na po.

Pinakita ko kay gabbie yung text ni papa. Kinabahan din siya.

"Sumama kaya ako sayo para safe ka? Syempre mahihiya yun na nandon ako" sabi niya at umiling ako "walang sinasanto si papa na kahit sino, wala siyang pakialam kung mapahiya man ako." I said coldly. Yup, you read it right. Wala siyang pakialam kung mapahiya ako sa harap  maraming tao. That's him, My Father.