Pov Elisa.
Ik loop door de regen in het park en ga onder een boom zitten. Het boeit me niet dat het hier nat en koud is.
Koud, dat is hoe ik me voel op dit moment.
Er is nu totaal geen emotie meer.
Ik zie een jongen naar me toe lopen, en ik wil opstaan, maar bedenk me dat het geen nut heeft. Waarom zou hij naar iemand als ik toekomen om te praten?
Toch zie ik hem naar me toe lopen.
Als hij dichterbij is zie ik dat hij op Thomas lijkt.
"Wat doe je hier? Sta op joh!" Zegt hij.
"Waarom zou ik?" Hoe eerder ziek hoe eerder dood, denk ik in mezelf.
"Anders word je nog ziek, kom hier!"
Ik blijf stil zitten en kijk naar de grond.
Dan voel ik opeens 2 armen om me heen.
" Hé gaat het wel?" Hoor ik hem voorzichtig vragen.
En toen kwam alles. Over wat Thomas heeft gedaan, over dat ik mezelf gesneden heb, en dat ik dood wil.
Ik voel me slap en sla mijn armen om mijn knieën.
Hij tilt me op en neemt me mee.
Als ik in een keer voel dat ik droog sta kijk ik om me heen.
Ik zit in een auto.
"Oké meisje, ik weet niet hoe je heet, maar ik wil je helpen. Ik ben Luuk en mijn zusje is toen ze 13 was ook verkracht door een vreemdeling op straat, dus ik weet hoe je je voelt. Je hoeft niet bang voor me te zijn en ik zal je nooit kwaad doen!" Hoor ik hem zeggen terwijl hij zijn armen om me heen slaat, wat nogal moeilijk gaat in een auto.
En hij voelt nu al als een vriend.
JE LEEST
Nooit meer hetzelfde
Short StoryElisa is een meisje dat heel erg met zichzelf in de knoop zit. ze heeft moeilijke dingen meegemaakt de laatste tijd en denkt erg veel aan zelfmoord... en dat door één persoon.
