Eca me ngadale drejt teje duke dale nga vetja ime
me trup te kerrusur dhe me gjunje te prere
me nje buzeqeshje te shtirur ne buze, dhe nje rrudhe ne balle
e bera per ty, per te qene krenar.
Aty qendrova me ty, dhe pse isha nje tjeter une
u pershtata me genjeshtra dhe fjale boshe
u hoqa si nje kukull e rreckosur
qe me hodhe pa meshire ne nje qoshe.
Ah sa e urreja veten time te lenduar
ahhhhh sa do doja ta merrja ne dore dhe ta thyeja si nje kristal i plasaritur
tja shkulja zemren nga kraharori me rrembim dhe force
ta hidhja trupin atje ku ti me hidhje per shume kohe.
Valle a nuk kisha sy ta shihja veten time
qe ne cdo dite qe vinte po shkrihej ngadale
qe vrava unin tim per te dhene jete ty
qe u hoqa si nje hije, pa buzeqeshje, dashuri dhe fjale.
Une isha ajo qe vrava veten time, dhe faj ste ve ty aspak
kisha fuqi te luftoja per tu ngritur nga lufta jote pa arme
por zgjodha te rrija e burgosur, e roberuar, me shpirt te lidhur ne pranga
dhe tani jam e gjymtuar ,
dhe se di a jam gati per nje fillim te ri dhe per nje hap te pare.
