Beste

1

Sım sıcak bir gülüştü suç ortağım.
Meğer olaylar istediğimiz biçimde istediğimiz zamanda gerçekleşmiyormuş.Hiç umadığın zamanda hiç beklemediğin yerde gelip buluyormuş bir mucize.Evet kızgınsındır öfkelisindir nefret dolusundur ama zamanla geçiyor sevmeyi bıraktığında kızgınlığın da geçiyor öfken de ama kırgınlık diye birşey var ki işte o hiç geçmiyor.Ne zaman ki adını duysan canın acıyor. Kime sorsan hepsi seviyor aslında ancak kimi yürağiyle kimi bedeniyle.
En çaresiz olduğun an hangi andır bilir misiniz?Elin kolun bağlı hiçbir şey yapamadığın işte o an ölüm.Ben sevdiğim kişi öldüğü zaman anladım çaresizliği umudun yok olup gitmesini seninde artık ölü gibi yaşamanın gözlerinin hayata bakmadığı yaşamın artık zevk vermeyişi..
Hergün ki gibi sabah erkenden uyanıp hazırlanmaya başladım hayatımın dönüm noktasının bugün olduğunu bilmeden.Uzun siyah saçlarımı taradım mini okul eteğimi ve gömleğimi giyerek evden çıktım. Rüzgarda saçlarım uçuşuyordu.Mart ayının sonlarındaydık.Okula gittiğimde harşeyden habersiz sınav olduğunu öğrendim.Sınavdan bir önceki ders her sınıftan 5 öğrenci aşağıya çağırıldı bende vardım aralarında.Aşağıya indiğimizde sınav çıkışında okulda kalmamız söylendi.3 hafta sonra bir program varmış bizde görevli öğrenciler.Tekrar sınıflara geçtik sınav başladı.Sınavın bitmesine daha yarım saat kala sınavdan çıktım lavaboya gidip saçımı başımı düzeltip çıktım.Tam merdivenlere yöneldiğimde yan sınıftan uzun boylu esmer ve saçları alnına düşen biriydi. "Hop hop dikkat et."dedi.Şaşırmıştım elinde çay fincanı vardı."Pardon"dedi sonrasında bende "sıkıntı yok"dedim. Tatlı bir çocuktu dikkatimi çekmişti. "Umut ben"dedi.Tekrar şaşırmıştım adımı söylemek ve söylememek arasında gelip gittim ve ani bir şekilde "bende Beste"dedim.Birden söylemek gelmişti içimden merdivenleri birlikte iniyordukki ben hızlandım "Bekle sende görevli öğrencilerden değil misin?"dedi."Evet"dedim.Gözleri büyüdü"Eee hadi birlikte gidelim. Neredeler?"dedi.Hiçbir şey demedim sadece yürüdüm.Aşağıya indik laboratuvara geçtiğimizde neredeyse herkes oradaydı ben geçip oturdum Umut ise tenis oynadı.Bir süre sonra konferans salonuna geçtik.Hoca "Beste buraya gel."dedi gittim bana bir şiir verdi.Bir süre sonra Umut'u çağırdı yanına ve ona sunuculuğu verdi ama sunuculuğu ben istiyordum.Provalar yapıldı daha sonra prova çıkışı Umut ve ben birlikte çıktık okuldan yol boyunca hiç konuşmadık anlam veremiyodum çoğu şeye.Yollarımızın ayrılacağı yerde "Hadi görüşürüz ."dedi "Görüşürüz"dedim.Eve gelene dek Umut'u düşündüm neden yeni tanıştığım biriyle bu kadar yakındım. Üstümü değiştirip yatağıma uzandım ve gene Umut geldi aklıma 2 hafta önce matematik etütünde aynı sınıfa denk gelmiştik o duvar kenarı en arka sıra,ben cam kenarı en arka sırada oturuyoduk.Hoca tahtada soru çözerken nir sayıdan bir sayı çıkardı ben ve Umut da aynı anda 36 dedik ben aynı hızla ona doğru baktım ve göz göze geldik ilk göz göze kaldığımız andı.Bunları düşünürken uyuya kalmışım.Acaba yarın tekrar konuşur muyuz veya tekrar birlikte eve gelir miyiz?İçimde bir şeyler şekillenmeye başlamıştı..