Beste

3

Bir sonraki gün cumartesi günü provalara gitmek için hazırlandım bir an aklımda -acaba geç mi gitsem Damla,Umut'un bana bir şey yaptığını sanıp belki Umut'u döverdi.-diye geçti. "Günaydın Damla"dedim Damla da aynı şekilde gülerek "Bakıyorum Umut sana bir şey yapmamış."dedi "evet, ki zaten bir şey yapamazdı" dedim. Dün olanları Damla'ya anlattım o arada Umut geldi Damla günaydın dahi demeden hemen Umut'a dönüp "Beste hâlâ korkuyo" dedi Umut tatlı bir gülümsemeyle kafasını eğdi ben de ani bir sinirlenme yaşayarak "Ne alaka asıl o dün korktu ya benden.Neyse..."dedim Umut tekrar gülümsedi tabi o gülünce ben de akan sular duruyo o başka. İçeriye geçtik provalar tekrar başladı. Prova çıkışı hoca Çağla'yı yanına çağırdı. Ben ve Umut dışarıda tek kaldık tabi Umut futbolcu olduğu için yanında futbol topu taşıyodu "hadi oyun oynayalım" dedi sıkılıyordum bu nedenle "Tabi oynayalım" dedim. Ben kaleye geçtim o attı o kaleye geçti ben attım. Bir süre sonra topun peşinden koşmaya başladık ben onun gömleğini tutuyordum o benim kolumu tabi o benden daha uzun olduğu için top hep onda oluyordu bir süre böyle devam ettikten sonra içeriye geçtik. Masanın bir ucunda o oturdu diğer ucunda ben topu birbirimize atıp durduk. Sonra Çağla geldi elinde sunuculuk kağıtları ile benimkileri bana verdi 5 kağıttı. Daha sonra birlikte çıktık. Yolda ilerlerken Umut bir ara benden sunuculuk kağıtlarımı istedi tabiki vermedim çünkü o sunuculuğu istiyordu eğer verseydim kağıtları bana bir daha vermezdi. Tam o ara Çağla araya girdi "Hep bu güvensizlik yüzünden oluyo her şey" dedi ben ve Umut birbirimize baktık Çağla bu sefer oflaya oflaya "Hadi ama eğer birbirinize güvenseydiniz şu an bu halde olmazdınız."dedi. Anlamamıştım onu neyi ima etmeye çalışmıştı? Her neyse Çağla bu işte ne yapalım eve varmıştım. Umut'a güvenmeli miydim bir yandan güvenmek istiyordum diğer yandan korkuyordum. Bir sonraki gün program vardı tam 3 haftadır bu program için provalar yapılıyordu. Program öncesi son bir prova yapılıyordu ben en arka sırada otururken Umut hemen arkamdaki sıraya oturmuştu ikimizde yan oturduğumuz için birbirimizi görüyorduk. Prova sırası koroda olanlara geldi hepsi tahtaya çıkıp son bir kez ilahileri söylemeye başladılar Umut başını omuzuma gelecek şekilde eğdi "yaklaş sana bir şey diyeyim" dedi "hayır deme."dedim tabiki boş laftı benimki kulağıma yaklaştı şaçlarımız birbirine değmişti içimde bir ürperti oluştu "Bak ellerini kalplerinin üstüne koymaları gerekiyordu ama onlar sağ tarafa koymuş."dedi korodakilerden bahsediyordu "Ee bir şey olmaz sonuçta prova hem sen ona mı dikkat ettin" dedim "Evet kalp benim için değerli nerede olduğunu şaşırmamak gerek çünkü seversen kalbinle seversin mesela birini sonuçta onu yeni tanıdım diyerek kalp diye sağ tarafını mı gösterirsin?Bu yanlış olmaz mı?"dedi. Biraz karışık gelmişti bana ama etkilenmiştim. Ve her geçen gün Umut beni biraz daha etkiliyordu. "Evet haklısın"dedim. Daha sonra dışarıya çıktım bir sonraki gün program vardı ve provaların son günüydü yarın programdan önce son bir kez tekrar yapılacaktı. Sevinçlerim kadar korkularım da vardı. Umut'la bir daha konuşmamak gibi. O gün o gece benim için geçmek bilmedi. Sabah yorgun bir şekilde uyandım okulda daha ilk dersten görevli öğrencileri aşağıya çağırdılar. Ben dışarıya çıktım hocadan biraz azar işitmiştim ve bu zoruma gitmişti bir süre yalnız dolaştıktan sonra Umut yanıma geldi "Hocanın dediklerine mi üzüldün?"dedi sinirliydim konuşursam Umut'u kırmaktan korktum. Umut devam etti benimle birlikte yürümeye "Bestee" dedi. "Efendim" dedim cevap vermemi beklemiyordu sanırım "iyi misin? " diye ekledi kendimi daha fazla tutamadım sinirimi birinden çıkarmam gerekiyordu "Bir hocanın tüm öğrencilerin önünde bir öğrenciye bağırdığında o öğrenci ne kadar iyiyse bende o kadar iyiyim." dedim. Kafasını eğerek "anladım" dedi ben tekrar kendime hakim olamadım ve "anlayamazsın" dedim ve birden kendime gelerek devam ettim "Yaa Umut lütfen beni affet özür dilerim sinirimi senden çıkardım kusura bakma kendime hakim olamadım." dedim "Yok sıkıntı değil "dedi bir an rahatlamıştım. Program başladı ben ve Çağla mikrofonlarımızın önüne geçtik Çağla açılışı yaptı bende devamını getirdim programı neredeyse yarılamıştık bugünün benim için değeri çoktu 3 haftadır bugün için hazırlanmıştım mikrofonlara şiir okumak üzere iki öğrenci geçince ben sağ merdivenlerin önüne Çağla sol merdivenlerin önüne geçti üstüme baktım o arada düzgün mü diye okul eteğimin altına mavi ayakkabılarımı gömleğimin üstüne kot çeketimi giymiştim saçlarımıda örmüştüm. Tam o sırada birisi "Beste"dedi sağa döndüm sola döndüm o arada tekrar "Beste"dedi merdivenlerin başına baktığımda Umut bana bakıp gülümsüyordu bende aynı şekilde ona gülümsedim ve önüme döndüm program nihayetinde sona erdi. Sonra Umut ve Melisa konuşma yaptılar ve bitti. Ben ve Çağla sınıfa geçtik ardından Umut geldi. Çağla ve Umut bir süre konuştuktan sonra aşağıya indiler bende çantamı alıp aşağıya indiğimde Umut oradaydı bana döndü gülümsedi"Evet Beste hanım asıl savaş şimdi başlıyo."dedi ve gitti.