အမုန္းတို႕ျဖင့္ဖြဲ႕သီေသာ ***

ဝါးးး  အိပ္ယာထက္မွာ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္ျဖင့္ ခန္႕ညားတေယာက္အမုန္းအေျကာင္းေတြးေနသည္။အမုန္းသူ႕ကိုေရွာင္ေနတာသံုးရက္ရွိပီ သူ႕ခံစားခ်က္ကိုဖြင့္ေျပာလိုက္လို႕မ်ား အမုန္းသူ႕အားမုန္းျပီလား သူငယ္ခ်င္းေတာင္မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးလားဆိူတဲ႕အေတြးမ်ားျဖင့္ ------
အိပ္ယာထက္မွေငါက္ခနဲထထိုင္မိသည္ ပူေလာင္ေနေသာရင္ဘတ္အားေအးစက္ေနေသာလက္အစံုတို႕ျဖင့္ဖိထားလ်ွက "္ အမုန္းး ငါ့ကိုမုန္းျပီလားး "
အေတြးမ်ားကေျခာက္လွန္႔ေနသည္။နာရီကိုျကည့္ေတာ့၈နာရီထိုးျပီ " ဟာ အမုန္းကိူသြားျကိဳအုန္းမွ "ပဲ
ကားေမာင္းလာတဲ႕တလမ္းလုံးလဲအဲ႕အေတြးမ်ားကစိုးမိူးေနဆဲ စိတ္ထဲကေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕အမုန္းရွိရာအိမ္ေလးဆီခန္႕ညားလီဗာအကုန္နင္းကာေမာင္းလာခဲ႕သည္။အိမ္ေရွ႕ကားရပ္သည္နွင့္ခ်က္ခ်င္းအမုန္းရွိရာအိပ္ခန္းေလးဆီအျမန္ေျပးတက္လာရင္းး " အမေလး " နံရံအကြယ္မွရုတ္တရက္ထြက္လာေသာအမုန္းနွင့္တိုက္မိရာ ယိုင္သြားေတာ့မည့္အမုန္းကိူယ္ေလးအား အသာအယာေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္ " ဟာ ခန္႕ညား လႊတ္ဟာ ရပီ ငါမျပဳတ္က်ေတာ့ဘူး " ရင္ဘက္ခ်င္းကပ္လ်ွက္ရွိေနေသာအေနအထားမို႕ အမုန္းေနရခက္လာသည္ လက္ကလည္းခန္႕ညားေက်ာေလးအားထုကာ " လႊတ္ေတာ့ဟာ အသက္ရွဴက်ပ္လာပီ " အမုန္းမည္သို႕ ပင္ထုရိုက္ေစကာမူခန္႕ညားကမလႊတ္ေပးသည့္အျပင္ ဖက္ထားသည့္လက္မ်ားကပို၍တင္းက်ပ္လာခဲ႕သည္ " အမုန္း ငါေလ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ကိုမမုန္းပါနဲ႕ဟာ ငါေလမေနနိင္လြန္းလို႕ဖြင့္ေျပာမိတာပါဟာ ငါေလ --" ေျဖေလ်ာ့ေပးလိုက္ေသာလက္အစံုတို႕နဲ႕အတူ တုန္ေနေသာအသံတို႕ကခံစားခ်က္ ေတြကို မတားဆီန္ိုင္ခဲ႕ " ဟင္ ခန္႕ညား နင္ငိုေနတယ္ ငါနင့္ကိုမမုန္းပါဘူးဟာ ေနာ္ " ခန္႕ညားပါးျပင္ေပၚမွမ်က္ရည္မ်ားသုတ္ေပးေနသည္။ ခန္႕ညားကအမုန္းလက္ေလးကိုအသာအယာလွမ္းကိုင္ကာ " ေက်းဇူးပါအမုန္းးး "