* Angel's POV *
Naalimpungatan ako that's why bumaba ako para uminom ng coffee. Oh, It's early pa pala. 5:30 am palang. Muntikan ko ng mabuga yung iniinom kong coffee ng may tumawag sa beautiful name ko.
"ANGEL!"
"Damn you Gelo! Bakit ka ba nang gugulat ha?!"
"Ay? Nagulat ba kita?" I just rolled my eyes. "Alam mo, buti hindi pa gumugulong palabas yang mata mo ano?" Sabi nya kaya niroll ko ng niroll yung eyes ko. And I think bad idea yun kasi nahilo ako.
"Anyways, why are you here ba? And where's your kasama last night? Ano mo nga ulit sya?" Pagla-lie ko na I don't know who that guy is. Duh I'm not ulyanin 'no. I just want him to know na I'm not interested sa guy na yun.
"Eto! Kailan ka pa naging ulyanin ha?" Umirap ulit ako. Tinuloy ko ang pag drink ng coffee and lumaki yung eyes ko nang marealize ko ang nangyayari.
"OMG!!!" I shouted kaya nabuga ni Gelo yung iniinom nyang water. Oops, nagulat sya. I didn't know na nag ddrink sya.
"Hoy?! Ano ba yun?!" Shock na shock na tanong nya. Is it nakakagulat ba talaga? Tss he's so OA talaga kahit kailan. I just roll my eyes nalang in my mind.
"It's 5:30 in the morning! Why are you here this early?! Nakita mo tuloy ang morning look ko! GEEZ!" I said. He'll see my #WokeUpLikeThisLook! Kahit na I know na maganda ako hindi parin okay na makita nila yung face ko pagkagising.
"Jusko. Akala ko nag kaganyan ka kasi ang aga mo akong nakita at may iba kang iniisip. Yun pala dahil nakita ko ang morning look mo. Sa'kin ka pa nahiya. Matagal ko nang nakita yan" He said, and dun ko narealize na oo nga 'no? Why am I nahiya ba? Maybe because hindi na ako sanay. Duh! He went missing for 5 damn years kaya!
"Why are you here nga ba this early?" I asked again.
"Nakatulog kasi ako dyan sa couch. Hindi man lang ako ginising ng magaling kong pinsan. Nakakahiya tuloy kanila Tito" Oh really? He's shy? Unbelievable.
"Tss. Whatever. The door is open, you can leave now" I said and tinuro pa yung door.
"Sungit mo talaga!" He said and binatukan ako.
"Ouch! How dare you?!" He just laugh at me. Wait, may napapansin ako.
"Hey, how come na sobrang galing mo mag tagalog eh you lived in Canada for 5 years?" I asked. Hindi nyo ba yun nanonotice? Samantalang me, I've been living here in Philippines since birth but I'm conyo.
Napakamot siya sa head nya, "Eh pano ba naman, laging tagalog kung mag usap sila mama. Wag daw namin kalimutan yung wikang tagalog dahil yun padin daw yung first language natin. Daming alan 'no?" He said and nag nod nalang ako. Whatever, kahit naman english or tagalog siya mag talk I can understand him naman. Saglit naman kaming napa-silent. I don't know, I miss my bestfriend's presence and I'm not in the mood to talk pa.
"Wala ka pa bang plan mag leave?" I said and roll my eyes. Gosh umagang umaga nahihilo ako.
"Angel," Tawag nya. Bastos, he didn't even answer my question!
"Hmm?" Why am I kinakabahan? He's serious kasi ugh!
"Wag mong kakalimutan na ako 'to, si Gelo, yung bestfriend mo. Kahit pa nawala ako ng 5 years at minsan lang tayo magkausap, ako padin 'to ha?" Nagtaka naman ako. What is he talking about ba? But yeah, for freakin' 5 years hindi ako gaano nakapag kwento sakanya about sa life ko. I kept it to me tuloy for the past 5 years. But now I can tell him na lahat. Kaya I'm so excited!!
"Duh how can I forget you? You're my one and only true friend. Ikaw lang ang nakakakilala sakin." I said. I'm thankful dahil kahit papaano God gave me someone na always nandyan for me. Tho he went missing for 5 years kasi pumunta sya ng Canada.

BINABASA MO ANG
Akin Ka Nalang
Teen FictionAngel Arteza. kabaliktaran sya ng pangaalan nya. Madami syang haters dahil sa ugali nya. Wala syang pakikipag kapwa. Masyado syang mapag mataas. Lagi syang pabida, kontrabida, but not a bida. Until one day lahat ng meron sya ay nawala sakanya. Isa...