Οι καθημερινες χαρες

60 4 2
                                    

Ειμαι η Δερηνια , ειμαι 17 χρονων , ειμαι μιση Γαλλιδα και μιση Ελληνιδα τα τελευταια 5 χρονια εχω επιστρεψει στην Ελλαδα. Οφειλω να ομολογησω οτι περναω πιο καλα εδω στην Ελλαδα νιωθω περισσοτερη ηρεμια, απολαμβανω τις καθημερινες χαρες οπου δεν τις ειχα εκτιμησει ... Η αληθεια ειναι οτι δεν μου ειχε δοθει η ευκαιρια να απολαυσω το κελάηδισμα των πουλιών , το ξημερωμα με την λαμψη του ηλιου, το βραδυ με τα πανεμορφα αστρα του...
Ολα αυτα δεν ειναι ευκολο να τα εκτημησουμε οταν ζουμε σε μεγαλοπολη . Το μυαλο μας το εχουμε σε αλλα πραγματα αγνοωτας το δωρο που μας εδωσε απλοχερα ο θεος και η φυση . Αυτες ειναι οι καθημερινες χαρες που συχνα τις αγνοουμε... Ευχομαι πραγματικα όσοι ζουν σε μεγαλουπόλεις να τους δίνεται η ευκαιρία να απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα και την πρασινάδα σε γύρω χωριά... Το ονειρο μου ειναι να γινω Μουσικος και να πραγματοποιώ καθε ειδους εκδηλωση χωρις μικροφωνικες εγκαταστασης εξω στην πρασιναδα - υπαιθρο . . .
Λατρευω τη μουσικη, εννοειται την φυση και φυσικα τα picnic οπου πραγματοποιουνται στη φυση. Θελω πριν απο τις εκδηλωσεις να κανω ενα picnic για χαλαρωση με την μυρωδια και την γευση του αρωτικου παραδισιακου Γαλλικου καφε . . .
Αχ! Il sent bien!!! Je manque çe café aromatique ....! ! ! Je l' aime...

Το ημερολόγιο της Δερήνιας...Where stories live. Discover now