Sabah saat 06.30'da hoca gelip bizi uyandirdi ve ben yine mudur Damla Hanimin odasina gittim. Beni bu sefer dovmek icin degil mufettise en iyi ogrencim diye tanitti. Birden bu hocanin kafasina tas dusmus. dedim. Tabi ic sesimle. Muffettis burda hoca olmak istedigini ve bu yuzde yakisikli oglunun burda okutucani soyledi. Bazi insanlar hani ilk goruste aska inanmazlar ama ben bu cocuga ilk goruste asik oldum. Ama korkmayin galiba tek kisilik ask degil oda bana ayni benim gibi bakiyor ve benim gibiydi. Neyse bosverin. Mufettis bana:
"Sen burdan memnun musun?"
"Evet,memnunum efendim."
"Bak emin misin?"
"Evet efendim. Bana derslerimde yardimci oluyor ve cok iyi davraniyorlar efendim."dedim fakat tam tersiydi.
Oglu:
"Babacim ben bu odada kalamak istiyorum."
Mufettis:
"Tamam oglum."dedi.
Gunler gecti ve cocuk gittikce bana bulasmaya calisti.Bir gun mufettis'in tayini cikmis ama oglu gelememisti. Bu yuzden gene ben bir hata yaptigim zaman gene dayak yiyiyorum. Ama su an daha az yiyiyorum. Neyse ben artik hata yapmadigim icin ne dayak ne ceza yiyorum.He bu arada yakisikli cocugumun adi Emre Kaan 'dir.
Gene aksamliyin kacis plani basladi. Ben bekciye bakarken Kaan gicik cocuga bakiyodu. Ve sonunda kactik.
