"ChanYeol ေရ...Chanyeol ထေတာ့ေလ ခနေနရင္ေလယာဥ္ဆိုက္ေတာ့မယ္ အက်ႌလဲဦးမွာလား"
"ဟင္...ေလယာဥ္ေတာင္ဆိုက္ေတာ့မွာလား ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္
အက်ႌမလဲေတာ့ဖူး ဒီတိုင္းပဲဆင္းေတာ့မယ္"
မန္ေနဂ်ာရဲ႕ေမးခြန္းကိုေျဖပီးေလယာဥ္ရဲ႕ျပတင္းေပါက္ကိုကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္မိတယ္
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္တြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ႏိုင္ငံ သူရဲ႕ႏိုင္ငံမဟုတ္တဲ့ေနရာမွာကၽြန္ေတာ္တို႔တူတူရွိၾကရေတာ့မယ္
လုပ္ၾကံဖန္တီးမႈ႕မဟုတ္တဲ့ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ဆုလာဘ္ဟာကၽြန္ေတာ့္ဘဝအတြက္အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုးေသာအခ်ိန္ေတြျဖစ္လာေစေတာ့မယ္
ဒီသတင္းကိုစတင္ၾကားၾကားခ်င္းတုန္းကေတာ့ကၽြန္ေတာ္တစ္ကယ္မယံုႏိုင္ခဲ့ဖူး
ဒါဟာအျဖစ္မွန္ဆိုတာသူကအတည္ျပဳေပးလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကကၽြန္ေတာ့္နားမွာေတာင္ဆူညံလာတဲ့အထိျပင္းျပခဲ့တယ္
အဲ့ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲမွာကံၾကမၼာကိုကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္လာတယ္
ကုမၸဏီကဒီအခြင့္အေရးကိုျငင္းပစ္လိုက္မွာကၽြန္ေတာ္အရမ္းေၾကာက္လာတယ္
ကၽြန္ေတာ္သြားခ်င္တယ္....ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူအတြက္ဘုရားေပးတဲ့အခြင့္အေရးကိုကၽြန္ေတာ္အသံုးခ်ခ်င္တယ္
သူလဲကၽြန္ေတာ့္လိုျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္
သူကၽြန္ေတာ္နဲ႔အနီးဆံုးေနရာကထြက္သြားၿပီးအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာကၽြန္ေတာ္ရွိရာအရပ္ကိုျပန္လာလို႔တစ္ေျမတည္းနင္းခြင့္ရတဲ့အခြင့္အေရးေတြရွိေပမယ့္မတူဖူး....
သူ႔ဇာတိနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ဇာတိရဲ႕မိုင္ေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ေဝးတဲ့ေနရာမွာသူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူရွိခြင့္ရမွာ
သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၂ေယာက္တည္း.........
အခုေတာ့လဲေရာက္လာခဲ့ရပါပီ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ChanYeol ဒါကအခန္းေသာ့ ေအးေဆးနားလိုက္ေပါ့ မနက္ဖန္လုပ္မယ့္ interview ကိစၥေတြကေတာ့ hyung ပဲၾကည့္စီစဥ္ထားလိုက္မယ္"
"အင္း Hyung ၿပီးေတာ့ေလ..."
ကားေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ hyung အျပင္တျခားသူေတြပါရွိေနေသာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးနဲ႔ပဲစကားေျပာလိုက္တယ္
hyung ကအဓိပၸါယ္ေပါက္စြာကၽြန္ေတာ့စကားကိုေခါင္းညႇိမ့္ျခင္းနဲ႔တုံ႔ျပန္ခဲ့တယ္
