Use The Elements Well // A Marauders Story {Dutch}

24 · Hogwarts in zicht!

'He,' zei ik toen ik mijn zoveelste chocokikker op had (die dingen zijn echt goddelijk) 'Hebben jullie eigenlijk nog verder voorgesteld?'

'Ja,' zei Lily. 'Jij en Sirius kende Remus al, maar wij nog niet dus heeft hij zich nog voor ons voorgesteld. Oh, en dit hier is Peter.' ze wees de jongen, die ik dus nog niet kende, aan.

'Oh, hallo Peter. Ik ben Elena. Elena John- uhm.... Elena Winsdor.' Ik moest nog steeds wennen aan die andere achternaam.

Onderstussen zat Peter me met open mond aan te staren. 'E- echt? B-ben jij echt dé E- Elena  W-w-Winsdor?' vroeg hij stotterend.

Ik glimlachte. 'Ja, de enige echte.'

'Hé!' zei James plots. 'Jij zou nog je krachten laten zien!'

'Rustig Jamie. En bovendien, jij wéét allang wat ik kan.'

'Niet alles...'

'Oke, ik zal wel een demonstrant geven. Wat willen jullie allemaal zien?'

De volgende uren zaten we wat met mijn krachten te spelen en ontdekken wat ik allemaal kon. Ik had het ook alweer goed gemaakt met Severus, en ik merkte dat James en Sirius hem niet echt mochten. Helemaal niet. Severus mocht hun ook niet echt, maar ja...

We gingen ook vooral veel mensen pranken. Dat was echt lachen en het duurde niet lang, of de halve trein was nat omdat wij, nou, ik dan, allemaal bollen water voor de neus van iedereen lieten knappen. We aten de rest van het snoep op en praatten honderd uit. Voor het eerst, sinds Rebecca, had ik weer échte vrienden, en ik voelde me dolgelukkig.

Toen kwam Hogwarts in zicht en stonden we allemaal met onze neuzen tegen het raam gedrukt. Wat was het prachtig! Opeens slaakte Lily een gil!

'Wat?' 'Wajooooww!' Wat is er?'

'We hebben ons nog niet omgekleed en er stond duidelijk dat we dat moesten doen!'

Ik keek naar beneden en ja, ze had gelijk. Ik had mijn zwarte rokje en Nike-shirt nog aan terwijl we eigenlijk ons gewaad al aan zouden moeten hebben.

'Kom op! Snel dan!'

Ik liet al onzs hutkoffers uit het bagage rek zweven door de wind en opende gauw de mijne. Ik haalde mijn gewaad eruit, greep Lily, die ook net haar gewaad had gepakt, bij haar arm en sleurde haar mee naar de toiletten. Daar kledden we ons razendsnel om, en we zouden net weer teruggaan toen ik erachter kwam dat ik mijn gewaad verkeerd om aanhad. Zucht.... Echt typisch zo'n actie voor mij. Lily hielp me om hem deze keer góed aan te trekken, en toen dat gelukt was stormden we de gang weer op, terug naar onze coupé. Ik zag dat de jongens ook al klaar waren.

'Wat duurden jullie lang, zeg!' zei Sirius.

'Ja,' antwoorde Lily lachend. 'Dit slimme kind hier wou haar gewaad verkeerd om aanhebben.' Ze gaf me een vriendschappelijke duw.

Iedereen moest lachen en ik stopte snel mijn gewone kleren in mijn hutkoffer.

'Ja, dat ding bestaat uit honderd laagen en dingen. Waarom geven ze er niet gewoon een handleiding bij?'

Toen ik dat zei moest iedereen nog harder lachen, en ikzelf ook wel. Het was inmiddels al donker toen de trein plots tot stilstand kwam. Er werd ons verzocht om om onze spullen te laten liggen. Die zouden naar Hogwarts gaan met behuld van magie. Lily pakte mijn arm en trok me mee de trein uit. Toen we op het peron stonden hoorden we een stem die zei:

'Eerstejaars, hierheen! Eerstejaars, Hier komen!'

Ik kende de stem vaag ergens van maar ik kon er even niet opkomen. We gingen op het geluid van de stem af en een reusachtige man doemdr voor ons op. Hij was misschien wrl vier keer zo groot als een normaal mens.

'Hagrid?' vroeg ik vol ongeloof.

De reus keek mijn kant op. 'Elena?'

'Ja!' ik knikte heftig.

'Je- jij kent mijn nog? Maar je herinneringen....'

'Ik heb ze weer terug!'

'Maar dat is geweldig! Ik had nooit gedacht jou hier te zien!'

Ik lachte en gaf hem, of.... Meer zijn benen, een knuffel.

Hagrid riep weer om dat de eerstejaars bij hem moesten komen en ik liep weer maar Lily.

'Jij kent hem?'

Ik knikte. 'Ja, hij was vaak in het paleis waar ik vroeger dus woonde. Ik heb ál mijn herinneringen weer terug. Niet alleen die van James.'

'Wow... Dat is best cool!'

Ik knikte en wou wat zeggen, maar Hagrid onderbrak me.

'Oke, is iedereen er? Alle eerstejaars hier? Ja? Mooi. Volg mijn dan maar!'

Ee volgden hem glibberend en uitgleidend over de gladde stenen naar een meer waar allemaal bootjes klaarlagen.

'Oke, niet meer dan vier per boot!'

Ik zat samen met Sirius, James en Remus in de boot. Lily zat samen met Severus, Peter en nog een meisje.

'Zit iedereen in een boot? Ja? Oke, VAREN!'

De bootjes begonnen uitzichzelf te varen en toen we de hoek om kwamen zagen we Hogwarts. Je hoorde overal "Ooohh" en "Aaaahh" en ik gaf ze groot gelijk. Het zag er prachtig uit!

Ik fluisterde enthousiast: 'HOGWARTS IN ZICHT!!'

James, de sukkel die hij was, ging staan in ons bootje omdat hij probeerde Hogwarts zo beter te zien. Sirius mopperde dat hij nu niks kon zien en ging nu ook staan. Ons bootje wiebelde erg gevaarlijk.

'Jongens!' zei Remus. 'Ga zitten! Straks vallen we om!'

Maar ze luisterden niet. Ik ging staan, zodat ik de jongens vast kon pakken en naar beneden kon trekken, wat ik beter niet kon doen; het bootje begon nog meer te wiebelen en uiteindelijk kiepte het om vielen we allemaal in het water.

Ik kwam hoestend en proestend weer boven maar werd gelijk naar beneden getrokken. Ik schrok me kapot en wou naar boven zwemmen maar het beest, of wat het ook was, is te sterk. Ik voelde dat ik bija geen lucht meer had en begon in paniek te raken. Kon ik ook onderwater ademen als ik mijn kracht gebruikte? Het valt te proberen...

Even later voelde ik heerlijke, koude lucht door mijn luchtwegen stromen. Godzijdank. Ik kon nu ook beter zien onder water dus ging ik op zoek naar mijn aanvaller. Om mij heen zat een lang, slijmerig ding. Er zaten ook een soort zuignappen aan. Ik had al een idee, maar toch volgde in de rest van de slang. En, ja. Ik had gelijk. Het was een reuze octopus. Hij had mij nog steeds vast dus ging ik naar hem toe. Ik vroeg of hij mij los kon laten, maar dat wou hij niet, dus ging ik hem kietelen. Na een tijdje maakte hij een raar geluid en liet hij mij los. Hij vluchtte weg de diepte in, en ik zocht mijn weg naar boven.

Toen ik boven kwam had ik eerst een stikkend gevoel, maar toen ik weer gewend was aan de échte lucht verdween dat. Ik zag dat ons bootje weer goed lag en dat James en Sirius de hele tijd onder water doken, en weer proestend boven kwamen. Remus zat in de boot angstig om zich heen te kijken. Ik besloot dat het tijd was voor een prank en zwom snel naar ons bootje toe.

'Pssst. Remus!'