Lover or dream

Chapter7-Lunch

*******Sabrina's POV*********

"Cge na lunch na tayo. pls, pretty pls!" with matching puppy eyes pa nyang sabi.

kanina pa ko kinukulit nang isang to. At kanina ko pa rin syang tinatanggihan. Pero ayaw pa rin sumuko. 

"Wag ka ngang makulit!" 

"Ee, sama ka na!"

"Ayaw! :P"

"Sayang naman yung hinanda ko para sayo..." 

Sayang naman yung hinanda ko para sayo...

Sayang naman yung hinanda ko para sayo...

Sayang naman yung hinanda ko para sayo...

paulit ulit sa utak ko yung mga sinabi nyang yun. Parang unli lang. =________________=

"Para kang bata!"

"Cge na pls?"

"Cge na nga. San ba?" Na surprise ata sya sa sinabi ko. Kawawa naman kasi tong isip bata na to ee.

"Talaga?" he said unbelievably.

"Oo. Ayaw mo?" pang aasar ko

"hindi hindi gusto ko! tara na!" and with that hinatak nya ko papunta dun sa kung sang place na yun.

<fast forward>

"Owaaa! May swimming pool pala dito? Ang cute hugis gitara! ^___________^" manghang mangha kong sabi hindi ko talaga ineexpect na may pool pala dito sa school.

(A/N: see picture on the side ^^)

"Paminsan minsan kasi lumabas ka sa lungga mo. At magiikot-ikot dito sa school." Sabi nya habang nakangitting tumititig sa pool.

"What do you mean di ko kabisado tong school?!" nakakaasar naman ee sa di ko alam na may pool. 

"Oh-Oh chill lang high blood ka nanaman. Pero ok lang maganda ka pa rin kahit galet ka." sabay pisil ng pasngi ko.

Pero ok lang maganda ka pa rin kahit galit ka.

Pero ok lang maganda ka pa rin kahit galet ka.

Pero ok lang maganda ka pa rin kahit galet ka.

Pero ok lang maganda ka pa rin kahit galet ka.

Pero ok lang maganda ka pa rin kahit galet ka.

Ewan ko pero paulit ulit yung mga salitang yun sa utak ko. And for a second my heart beats faster

Ano ba to? 

Nagising ako sa katotohan nang may na feel akong nangingiliti sakin

"hoy hahahaa ano hahaha ba?"

"yiiie! may kiliti ka pala ha."

"Stop hahahaha it hahaha!

"Ayaw :P yiiie!"

"Ayaw mo ha! humanda ka sakin!"

Nagkikilitian kaming dalawa......

nang bigla......

SPLASH!

O______O <--------- stephen

>__________________< <-------- ako

"Tulong! tulong! tulungan nyo ko!" Helpless kong sabi. Di kasi ako marunong lumangoy.

Unti unti na kong nanghihina nang may biglang may nagligtas sakin.

nang makaahon na ko at naubo ko na lahat ng tubig na naiinom ko. I started to break down.

"you! wala ka na talagang iba gawin kundi ipahamak ako. pag ako nagkasakit!!!" di ko na tinuloy 

dahil alam ko na any minute tutulo na ang luha ko. Ayokong may nakakakita saking umiiyak.

Mabuti na lang at tinanggal ko yung bag ko kung hindi nabasa rin to pati yung cellphone ko.

calling......

"hello manong sunduin nyo na po ako."

"cge po mga 10 mins andyan na po ako"

"cge po manong pakibilisan."

call ended.....

Naglalakad ako papunta sa parking lot. All eyes on me, whispers all around. 

I can't help rolling my eyes. this is all his fault.

******

After waiting for a few minutes sa parking lot ay dumating na si manong.

I hurriedly enter the car, cause I can't stand those gossips. 

"Ma'am ano pong nangyari sa inyo?" Pag aalalang tanong ni manong. pero ginaw na ginaw na talaga ako at asar na asar kaya natarayan ko si manong.

"Manong pwede ba? Iuwi nyo na ho ako." I said irritatingly habang namamaluktot sa ginaw.

"Pasensya na po ma'am." Kumirot naman ang puso ko pag sabi nya nun.

"Pasensya na rin po manong."

At tuluyang nang pinaandar ni manong yung sasakyan.