"KUBA"

Chapter 10

KUBA

Written by :Bloodyheart

Chapter 10

Habang nasa eroplano ang mag ina di mawala sa mukha nila ang saya, ni kahit sa panaginip,di sumagi sa kanilang isipan na makaapak sila sa MANILA kong tawagin nang karamihan,, higit na hindi makapaniwala si HE,, sa kabila nang pag titiis ,, mayron palang magandang buhay na nag hihintay sa kanila,

"Nak?

Tawag ni aling CORA sa anak na nakatingin sa labas nang eroplano..

,

"Nay hindi po ako makapaniwala na sa nangyari isang iglap lang. Uusad na ang buhay natin.

"HE yan ang tinatawag na swerte nak, kailangan nati alagaan, at wag sakim kong. Dumating yan sa atin,, halos buong buhay mo hindi. Mo naranasan na maging masaya, hindi mo naranasan na mamuhay ng normal na walang umaapak sayo,, at ito ang sagot nang panginoon sa panalangin mo nak, minsan buhay nang tao parang gulong, minsan nasa ibabaw minsan nasa ilalim ka, yong taong nasa ibabaw halos ayaw lumingon sa pinang galingan, ang mga nasa ilalim mga taong mahigpit ang pananmpalataya. At umaasa na sana blang araw, umasenso,, kaya ikay kong darating ang panahon na titingalain ka, wag kang mg dalawang isip na bumaba at tumulong sa ngangailangan, wag kang mag tanim ng galit sa puso mo kasi ang galit ang mag papahamak sayo.

"Nay kahit kaylan di ako nagalit , kahit gaano sila kasama makatumbas silang kapatawaran,,

Hindi makapaniwala si JADE sa narinig sa pag uusap nang mag ina,,

" Alam mo He ako rin minsan minaliit, at hinusgahan, pero nag sikap ako para ipakita sa kanila na kaya kong umasinsyo sa sarli kong paa, alam mo yong pakiramdam na kaisa -isa mong anak, ilayo sayo,, kasi porket mahirap ako di ko kyang tustusan ang pangailangan ng mag ina ko,, kaya nilayo sila sa akin kasabay nang pag laho nila di ako nawalan ng pag asa.. Sabi ko sa sarili ko sisikap ako at magdating nang tamang panahon, kukunin ko ang anak ko,,

" Asan po ang anak ninyo?

"Kya ako na pad-pad sa lugar ninyo dahil doon nakatira ang mag ina ko, wla lang akong exact lucation kung asan sila banda, at nag kataon nakita ko kayo at nakita ko ang sarili ko sayo na kahit binubugbug na walng kalabanlaban,

Natahimik ang binata,at naisip n hindi lang pala sya ang nakaranas ngmapang husga na mata nang tao pati rin pala sa normal..

"Minsa po naisip ko hindi patas ang mundo,, pero. Sa tuwing nakikita ko ang nanay. At kapatid ko, mas lalong lumalakas ang diterminasyon ko maabot ang pangarap ko.. Lalo na pag narinig ko si bunso..sumisgaw, "kuyaaaa! Kagugutum ako,,, natutuliro ang utak ko sabi ko sa sarili ko,, asan ako kukuha nang pakain pamtawid gutum ng kapatid ko,, pumasok sa isip ko humingi ng kanin sa kapit bahay, pero ang narinig ko"hoy kubang pangit lumayas ka!!, pero di ako ng tanim ng galit,, tao lang sila at hindi perpecto,

"Asan ang tatay mo iho..?

Saglit na tahimik ang binata,,

Iniwan po kami,, ksi malas daw ako sa buhay niya.. At ikinahiya ako bilang anak..

"Mapalad sya na nga karoon sya nang anak na tulad mo iho samatala ako nangungulila pero umaasa ako na narating ang panahon mag kita kami..

Sa kasarapan ng kwento di nla namalayan na nasa MANILA na sila,,

"Wow kuya ang ganda pala dito,

Masayang boses ng kapatid,,

Di matago , ang saya sa mata nag mag ina lalo na. Ang binata

" Panginoon kahit sa panaginip. Di punasok sa isip ko na maka apak ako sa MANILA ng maaga,, sa inaakala ko,, ang bait nyo talaga,,

Galing ng airport, dinala ni jADE ang mag ina sa GREENHILLS kung saan. Sya nakatira,, maluwag ang pamamahay nya kaya gusto nyang makasama ang mag ina kaysa mangupahan ang mga ito, paga baba nang sasakyan tumanban sa binata ang ibat -ibang laki nang BuiLDINg, inakbayan ni JADE ang binata,

"Kaya mong gumawa nyan??

Ngiti ang sinukli nang binata kay JADE,,,,

Pagkatapos nilang mag ligpit. Nag hintay sila nang hapunan. Nag tinanong ni jade ang binata

" Iho, ni minsan ba hindi ka nagalit sa mundo ??

Samantala sabahay nila DISTINY, nag tatalo ang mag ina, dahil pumalpak sa pag rampa ang dalaga,

"Ano ang iniisip month bakit ka nadapa,

"Bakit ma mali bang madapa sa mata ng tao, "its a lesson ma, at saka bumangon ako, anong masama don,,"its a big deal ba talaga ang pag kadapa ko?at least bumagon ako, at pinag patuloy ang pag rampa kahit alam kong tinawanan ako, at least di ako sumo ko sa isang pag kakamali, at kahit paulit ulit akong madapa pilitin ko paring bumangon ma,"eh, ikaw ma. Naranasan mo nang nadapa? Naranasan mo bang tumayo sa sarili mong paa ?"Hindi di ba ma kaya hangang ngayon di month maturo kong asan ang ama, kinuhanan nyo ako ng karapatan para maramdaman ang pag mamahal ng isang ama!

Mag asawang sampal at natikman ng dalaga sa ina,,

"Asan ka na toto nyan sa kubang yon! Hah!

"Na alam nyo wala syang kasalanan, masgustuhin kong makipag kaibigan sa isang tulad nya kaysa taong katulad mo walang kinilalang diyos kundi pera!! Pera!!

tumakbong, lumuluha ang dalaga,, pakiramdam nya wala syang kakampi,,,