AŞKA YÜKSELİŞ

İLK GÖRÜŞ

İzmirden ayrılmama 2 hafta kalmıştı.Ne kadar ev arkadaşlarımla okulumu çok özlesemde burdan ayrılmak hiç içimden gelmiyordu doğrusu işime ve patronum Zerrin teyzeye(Ona Zerrin Hanım dememden hoşlanmıyordu)çok alışmıştım. Bu arada işim demişken bugün çok yoğun bir gün olacak .Zerrin teyzenin anlatıp anlatıp bitiremediği oğlu gelecekti. o yüzden herkes birşeylerle meşgul etrafta bir koşuşturma vardı ben de rahat bir nefes almak için bahçeye çıkmış masaları düzenlerken bir araba sesi diğni farkettim. Arabadan uzun boylu , geniş yapılı takım elbiseli bir adam indi. Buraya dogru ilerlerken gözlüklerini çıkardı ve bana doğru dönerek. Tok bir sesle
"Zerrin hanım nerede?" dedi.

Ben ise ona bir şey söylemeyip aval aval bakmayı sürdürürken tek kaşını kaldırarak bana baktı ve

"Burda yenisin galiba?" dedi.

Yeni mı ben 3 aydır burda çalışıyorum seni gerizekali.İçimden sinirle söylenirken titrek çıkan sesime anlam veremedim.

"Şey evet yani sayılır. Zerrin hanım içerde niçin sormuştunuz?" Şaşırmış ve kendinden emin bir sekilde
"Oğluyum." Dedi
Gerçekten inanamıyordum. Zerrin teyzenin oğlu karşımda duran bu karizmatik adam olamazdı.

"Kusura bakmayın ben daha genç birini bekliyordum da." Dedim . Bu cümleyi gerçekten kurmamış olduğumu dilerken cevabım coktan gelmişti .

"Sen bana yaşlı mı demek istiyorsun?"

"Ah sey pardon yani ben öyle söylemek istemedim ee sizi mutfağa Zerrin hanımın yanına götüreyim buyrun "

Ben nasıl saçmaladığımı düşünürken mutfağa varmıştık. Arkamı döndüğümde neredeyse burun burunaydık. Bu yakınlık rahatsız ediciydi.istemsizce bir adım geri attım . Küstahça " mutfağın yerini biliyorum " dedi . Ben yine afallamişken içerden Zerrin teyzenin oğlum diye heyecanlı sesi geldi . Içimden derin bir oh çektim .
"oğlum hosgeldin , ah ne kadar da özlemişim " dedi ve ardından bana bakarak "demek Mine ile tanıştınız " dedi . O da Gözlerini üzerime dökerek imalı bir sekilde
"Pek sayılmaz " dedi

Zerrin teyze oğlunun bu hareketine anlam veremesede o an ki mutluluğu sayesinde üzerinde durmadı. Bende işimin başına dönmem gerektiğini söyleyip hızla oradan ayrıldım. Gün boyu koşturmuştum. Simdi de büyük aksam yemeği icin son kontrolleri yapıyordum. Masadaki bardakların peçeteyle kenarlarını siliyordum ki biri yumusakca bardağı elimden alıp masaya koydu .
" Her sey tamam gözüküyor bence bardakla derdin ne " deyip gülümsedi .
Bunları yapacak samimiyeti nerden buluyordu bilmiyorum ama karşısında aklımdaki cümleleri dile getiremiyordum.
"Dalmışım " dedim
"Ne kadardır burada çalışıyorsun? "
"Iki buçuk aydır " diye cevapladım. Neden önemliydi ki ?
Ayak üstü beni sorguya çekmişti. Ardindan nerede okuduğumu sordu. Fakat içerden çağırılmamla cevap veremeden hizlica içeri geçtim. Zerrin teyze artık yemeğe oturalım dedi . Bende yardımcı olmak icin mutfağa geçtim. Burada cok oyalanmış olmalıyım ki ortalarda kimse yoktu herkes oturmuş olmalı
Diye düşündüm .
Dışarı çıktım ve koca masada sadece onun karşısı boştu. Sessizce yerime oturdum ve yemeğimi yemeğe başladım. Hiç konuşmuyorum yemeğime odaklanmıştım ki kafasını bile kaldırmadan
"Yavaş " dedi imalı ve alaycı bir şekilde . Hiçbir sey söylemedim ama çatal bıçaktan çıkardığım seslerden sinirlendiğimi anlamış olmalıydı . Ona baktığımda sanki bana bir şey söylememiş gibi kafası önünde yemek yiyordu.

Neyse ki yemek olayı bitmiş ve artık evime gitmenin zamani gelmişti . Ceketimi giyip iyi akşamlar diledikten sonra sahilden gitmeye karar verdim. Biraz ilerledikten sonra arkamdan tok bir ses
"Bu saatte tek başına yürümen tehlikeli olabilir" dedi . kaşlarımı catarak arkamı döndüğümde Zerrin teyzenin oğlunu gördüm . Ne yapmaya çalıştığını kestiremiyordum. cevap vermeden hizlica yürümeye devam ettim. Kısa bir an sonra yanıma gelmişti .Sinirli bir sekilde
"Tanımadığım bir adamla yürümem daha tehlikeli diye düşündüm " dedim
"Beni tanıdığını sanıyorum ama istersen tekrar tanışabiliriz ben Okan "dedi elini uzatarak.
"Çok komiksin "
"Bu sinirinin sebebi ne ? Sadece tanışmaya çalışıyorum."
"Sinirli değilim bende sadece evime gitmek istiyorum " derken yanımdan ayrıldı .
Ben nerede olduguna bakınırken elinde dondurmalarla bana doğru geldi .
"Hadi al bakalım " dedi ardından kendi kendine belki biraz yatışırsın diye mirildandi .
Duymazliktan geldim. Tartışmaktan yorulmuştum. Sessizce teşekkür ettim. en sevdiğim dondurmaları alması beni şaşırtsada belli etmedim.
" Sabah soruma cevap alamamıştım " dedi
Kısa bir an düşündükten sonra aklıma geldi
"Hı hatırladım İstanbul Üniversitesinde okuyorum " dedim
Çarpık gülümsemesi yüzüne yayıldı. neden gülümsediğini anlamasamda üstelemedim .
"Artık eve gitmem gerekiyor dondurma icin tekrar teşekkürler"dedim soğuk bir sesle
"Haklisin geç oldu seni bırakayım "
Yavaşça yürümeye devam ettik. evimin önüne geldiğimizde "geldik teşekkür ederim eşlik ettigin için " dedim oda gülümseyerek "benim için Zevkti iyi geceler " dedi. Ben içeri girene kadar bekledi. Kapıya geldiğimde el salladım ve içeri girdim. Yüzümdeki gülümsemeye engel olamadım yatağa uzandığımda hala onu düşünüyordum..Aslında küstah tavırları sinirlerimi bozuyordu ama ondan etkilenmiştim