GERÇEK TANIŞMA
"Beni tanımak istediğini söyledin." dedi.Ne demek istediğini anlamasamda bir şey söylemedim Okan elimi tuttuğunda ellerinin buz gibi olduğunu hissettim " Üşüdün mü?"diye sorduğumda ise sadece kafasını salladı.Evin kapısına geldiğimizde cüzdanından bir anahtar çıkardı ve kapıyı açıp önden gitmem için elini uzattı.İçerisi rutubet kokuyordu tozlu ama çok düzenli bir evdi hoş bir ev olduğu beli oluyordu etrafa bakınmak için ilerlerken arkamdan Okan'ın gelmediği farkettim. Kapının girişinde bir yere odaklanmış bakıyordu. Nereye doğru baktığının anlamaya çalışırken pencerenin önündeki koltuğa baktığını gördüm. Ona doğru yaklaştığımda
"Daha kolay olacağını düşünmüştüm" diye mıraldandı. Ardından
"Gel artık çıkalım burda durmak istemiyorum." dedi.Başımı salladım.Sahile doğru yürüyüp kumların üzerine oturduk güneş batıyordu.Bir süre gün batımını izledikten sonra ona doğru döndüm sadece karşıya bakıyordu kötü bir şeyler hatırlıyor gibiydi ve birden sessizliğine son verip konuşmaya başladı ben ona doğru bakarken o gözlerini denizden hiç ayırmamıştı.
"Eskiden yazları hep buraya gelirdik.10 senedir buraya hiç gelmedim.yani babam öldüğünden beri.Babam burda vefat etti.Arkadaşlarla bütün gün yüzdükten sonra eve doğru gidiyordum ki annemin çığlık sesini duydum eve gelip kapıyı açtığımda ise babam koltukta baygın yatıyordu annem ise yanında ağlıyordu ambulans geldiğindeyse her şey için çok geçti."dedi ve bana doğru dönerek
"O günden sonra buraya hiç gelmemiştim."dedi. Ben ne diyeceğimi bilemiyordum.Sadece ona sarılıp bütün kötü anılarının unutturmak istedim.
"Ben özür dilerim Okan anlatmak zorunda değilsin sana tekrar bunları yaşatıp acını tazelemek istemiyorum hadi gidelim burdan" dedim ve ayağa kalkacakken kolumdan tuttu.
"Hayır Mine otur, bunları sana kendini kötü hisset diye anlatmıyorum sadece sana kendimi açmaya çalışıyorum.Burayı çok severdim ve kötü anılarım yüzünden gelemiyordum ama sen bana güç veriyorsun ve artık bunu aşmak istiyorum."dedi. Tekrar oturdum ve anlatmaya devam etti.
"Bir yaz yine buraya gelmiştik.Babam İstanbuldaydı işleri yüzünden pek yanımıza gelemiyordu.Sadece hafta sonları ve fırsat buldukça yanımıza uğrardı.Sonra bir haftasonu burada vefat etti.Annemin tek desteği bendim ve o sıralar güçlü durmaya çalıştım tabi en büyük dayanağım babamı kaybettiikten sonra bu çok zor oldu ama buna mecburdum.Şirketin başınada ben geçmek zorunda kaldım o sıralar üniversitede 2.sınıftaydım şirketin başına geçtim anneminde yanıma gelmesi için ne kadar ısrar etsemde burda kalmayı tercih etti." O bunları anlatırken gözümden yaşlar gelmeye başladı çok genç yaşta büyük bir sorumluluk üstlenmişti onun üzülmesi canımı acıtıyordu.Bana doğru dönüp gözyaşlarımı sildi.
"Yapma Mine." dedi ve kollariyla beni sararak.Başımı omzuna koydum.
"Ağlama eskide kaldı."dedi. Başımı sallayıp ona dahada sokularak.
"Şimdi vakit buldukça buraya annemi görmeye geliyorum.12 senedir İstanbulda yalnız yaşıyorum Mine artık dönmem lazım ama artık annem dışında beni buraya bağlayan biri daha var artık."
Yüzümü ellerinin arasına alarak gözlerime baktı ve
"Seni bırakamıyorum." Dedi . Dudaklarım istemsizce kıvrıldı.Gülen gözlerlerle ona bakıyordum.
"Bırakmanı isteyen kim ?"dedim. Bana yüzünü aydınlatan bir gülümsemeyle baktı.İlk haline göre daha rahattı. Ben onu tanımadan ne kadar yanlış seyler düşünmüştüm. Gitmesi gerekiyordu ve gitmiyordu. Şu an benim icin burdaydı. Bende artık bu mesafeleri kaldırmalı ve biraz akışına bırakmaliydım.
"Haydi birşeyler yiyelim çok acıktım. "diyerek ayağa kaltım ve elini tutup onuda kaldırmaya çalıstım tabi kıpırdatamayınca güldü ve yerinden kalktı.Kolunu omzuma koyup beni kendine doğru çekti.Saçlarımı koklayıp başımı öptükten sonra
"Seni doyurmak çok zor."dedi birden aklıma uygunsuz şeyler gelsede ne dediğini anladığımda karnına doğru dirsek attım güldü. Arabaya doğru yürümeye devam ettik. Arabanın kapısını açtıktan sonra
"Hadi bin bakalım küçük hanımda karnını hemen doyuralım."dedi.Gözlerime kısarak ona baktım.Gülümseyip şoför koltuğuna doğru yürümeye başladı.
Ortak bir kararla balık restoranına gitmeye karar verdik. Yemekte bana anlattıklarını düşünüyordum bir şeyler yapmalıydım acısını silecek bir şeyler...Yemeklerimizi bitirip kalktık. Evin önüne geldiğimizde kapımı açmak için arabadan indi. Sonnra bana
"Teşekkür ederim benim için çok değerliydi." dedi
"Benim içinde öyleydi her şey için teşekkür ederim."dedim sarılarak.
"Seni asla bırakmayacağım."diye fısıldadı kulağıma ve ardından yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.Gülümseyerek geri çekildi.Eve doğru yürüyüp kapıyı açtım yüzümdeki aptal sırıtışa mani olmaya çalışarak arkamı dönüp el sallayıp
" İyi geceler." dedim.Odama giridiğimde dışardan hala ışık geldiğini farkedip pencereyi açtım arabanın kapısına yaslanmış bana bakıyordu.Gülümsedim ve tekrar el salldım ve camı kapatttım. Ardından arabanın sesini duydum.
Bugün hemen her duyguyu yaşamıştım benim için çok yoğun bir gün olmuştu. Yatağıma yattığımda hala Okan için ne yapabilirim diye düşünmeye çalışırken yorgunluğum buna engel oldu ve gözlerim kapandı.
ARKADAŞLAR YORUM VE VOTELERİNİZİ BEKLIYORUZ. 2 ve 3 . BÖLÜMLERDE UFAK DEGISIKLIKLER OLDU.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKA YÜKSELİŞ
Romanceİzmirde küçük bir kasabada başlayan ve İstanbulda devam eden gülümseten bir aşk hikayesi sessiz sakin bir hayat yaşayan Mine birgün çalıştığı otelin sahibi Zerrin teyzenin oğlu Okan'ın gelmesiyle artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Mine ve Oka...
