Sen Ve Ben

Bölüm-1

Güneşin tatlı ışığı yüzüme öpücük kondurarak uyandım dememi bekliyorsanız

yanılıyorsunuz. Güneş bana bugüne kadar tatlı öpücüklerini göndermedi. Baştan alalım

yine bu iğrenç ve bi o kadar da kabullenmek istemesemde lüks dıştan birisi görse çok

güzel bir esirgeme kurumu. Ama içindeki insanlar insanlıktan çıkmış durumdalar. Gerçi

şu son bir yılda büyüyüp genç kız olduğuma ve güçlendiğime bakılarak bana ne dayak

atabiliyorlar ne de bir iftira. Gözlerime bakınca korkuyorlar. O kadar soğuk bakışlar

yerleştirdim gözüme anlayın. 4 yaşına kadar hayatım güzeldi ailemle sorunum yoktu

gerçi çocuktum sorunum olamazdı. Ama gel gör ki burdayım. 14 yıldır.

Düşüncelerimden bu siktiğimin yerinde bana tek sırdaş olan Gizem böldü:

-Kızım kalkıp giyin saat 11 kış uykusuna yatmış ayı gibisin.

-Uff Gizem tamam kalktım.

Banyoya girip kısa bir duş aldım. Üstüme siyah deri taytımu ve krem rengi üzerinde

saçma sapan şekilleri olan tuniği geçirdim. Sonra da siyah converslere daldım. Gizem

daha iki yıl önce buraya gelmişti. Ailesini trafik kazasında kaybetmişti. Burası da zaten

iki yıl içinde düzene girmişti. Ama bana yapılanları hiç bir zaman unutmıcam. Elbette

intikamımı bir gün alacağım. Gizemle odada işimiz bittiğinde kahvaltıya indik. Her

zamanki gibi fazla bir şey yemediğimden Gizemden önce bahçeye çıktım. Bir bank

bulup kuruldum. Diğerlerinin dediğine göre bugün bir aile birisini sahiplenmeye

gelecekmiş. Şu 9 ay içinde kimseye verilmemem gerekiyor. Hayallerim, çıkarlarım,

hedeflerim buna bağlı. Ve yine düşüncelerimden Gizemin sesiyle ayrıldım. Başka kimin

sesiyle ayrılacaktımki yanımda bir tek o var. Bu acı halime içimden sürtükçe güldüm.

-Sahiplenmeye gelen aile yarım saate burdaymış.

-Aman ne güzel.

-BARAN-

Annemin kız çocuğu özlemi başlamıştı yine. Dün o kadar konuşmadan sonra ikna

edebilmişti beni. Hayır acaba onlara ben ve Duman yetmiyormuyduk çok merak

ediyorum.

Bu arada tanışmadık. Ben Baran Arslan. İstanbulun sayılı zenginlerinden Osman

Arslanın tek oğlu. Şimdi siz sen tek çocuksan Duman kim diyorsunuz. Duman kuzenim.

Sırdaşım,can dostum. Ailesini 6 yıl önce trafik kazasında kaybetti. Ve bu da yetmezmiş

gibi sevdiği aşık olduğu kızın ona olan ihanetiyle şuan bu halde. Sadist, bağımlı,

psikopat, belalı. Ama o iyi, iyilik hep iyilik var yani umarım. Annemin acele etme

çağırışlarından sonra giyinip çıktım. Koridorda annem Dumanın da gelmesini istiyordu.

Ama Duman şiddetle reddediyordu. Ve kazanan tabikide Duman.

-Tamam madem ki sen gelmiyorsun. Uyarımı burda yapıyım siz ikinizinde iti sopu belli

olamayan birisini geleceğini düşündüğünüzü biliyorum ama öyle biri değil. Kızı iki