Bölüm-2

119 9 4
                                    

-Kuzen??

Tamam bu kimdi ve bana kuzen diyordu? Bu arada Baran olaya müdahel etti ki

şükürler olsun.

-Alara bu Duman kuzenim yani artık kuzenimiz.

-Anladım. Sana da meraba KUZEN. Kuzenin üstüne vurgu yapınca dudakları alayı bir

biçimde yukarı kıvrıldı. Sonra arkasına bakmadan yukarı çıktı.

- Hadi gel kızım sana odanı gösteriyim.

-Olur mu anne sen otur kardeşime ben gösteririm diye atıldı bay ERKEK KARDEŞ.

-Peki oğlum. Baranla birlikte yukarıya çıktık ama gözlerim ister istemez Dumanı

arıyordu. Dedim ya ister istemez. Yani ben istemiyorum herneyse kapatalım konuyu.

Baran kendi odasını oturma odasını falan gösterdi ev çok büyüktü ve bir sürü odalar

vardı oyun odasi film odası herşey yani bunlar zenginliğin amına koymuşlardı. Baran en

son beyaz bir kapının önünde durdu:

-Evet burası senin odan annem kendisi döşemiş bir şeyleri falan beğenmezsen anneme

söylemen yeterli. Ve bavullarında içerde.

-Fark etmez neyse teşekkür ederim. Odadan içeri girdim beyaz ve lila tonu hakimdi çok

güzeldi. Zevkli bir üvey annem var yaşasın. Yerde duran baculumu açıp elbise dolabına

yöneldim. Açmaz olsaydım içinde bir sürü kıyafet var. Oha. Yuh. Çüş. Deve. Bunlar

benim bedenimi nerden biliyor lan? Alt kısmında da ayakabbılar vardı. Ve tabi ki

bunlarda benim numarama göreydi. Kendi elviselerimi de yeni elbiselerin içine astım.

Ve biraz yatağa uzandım. Sözde biraz uzanacaktım. Bugün olanları düşünürken uyuya

kaldım. Gözlerimi açtığımda hava kararmıştı. Ne kadar uyudum lan ben. Saate

baktığımda 8 i gösteriyordu. Hızla odadan çıkıp aşağı inerken yardımcıyla çarpıştım.

-Ahh özür dilerim küçük hanım bende sizi kaldırmaya geliyordum yemek hazır sizi

sofrada bekliyorlar

-Önemli değil teşekkürler deyip aşağı indim.

Bunlara alışmam imkansızdı. Lüxe, hizmetçilere her şeye. Aşağı indiğimde herkes masada oturuyordu ve Seher hanımın

galiba çünkü baş köşedeydi, bir adam oturuyordu ben geldiğimde bütün gözler bana döndü. Adam da -seher hanımın eşi

olan adam- bana dikkatlice baktı yüzü çok şirindi. Oyşş yerim seni amcağğ. Neyse gaza gelmeyelim.

-Kızım geç otursana yerine, Seher hanımın sesiyle düşüncelerimden ayrıldım. Ve Baranın yanındaki boş sandalyeye

oturdum karşımda Duman hiç gelmemişim gibi yemeği ile ilgileniyordu. Hayır bide yese bi lokma almamış gibi

duruyordu tabağı. Yardımcı kadın yada hizmetçi bayan ne diyorlarsa işte tabağıma servis yaptı ve bu arada Seher

hanımın eşi konuşmaya başladı;

-Evet demek evimizin yeni üyesi sensin? Sesi çok şirindi tamam bu adamda Seher hanım gibi tatlıydı.

-Evet o yeni üye benim.

-Benim adım Oktay güzel kızım. Bana baba demeni beklemiyorum ama demeni çok isterim. Evimize hoşgeldin. Ve

eminim sen geldikten sonra evimizde huzur mutluluk hiç eksik olmayacak. Beni baban yerine koyup istediğin zaman

yardıma ihtiyacın olsun olmasın yanıma gelebilirsin. Bu ev artık senin de evin istediğini alabilirsin. Dışarı çıkabilirsin.

Ve seni eski gittiğin okuldan kaydınıda aldırdık. Yeni özel bir okula gideceksin. Rahat edeceğini umuyorum Baran ve

Duman ile aynı okulda okuyacaksın. Gerçi onlar senin br üst sınıfın ama okulda bir şeye ihtiyacın olduğu zaman

onların yanına gidebilirsin.

-Evet istediğin zaman yanımıza gelebilirsin diye söze atıldı Baran.

-Imm her şey için teşekkür ederim. Tamam kuru bir teşekkür olmamıştı ama başka ne denir bilmiyorum. Zaten

onlarda umursamadılar. Gülümseyip yemeklerine döndüler. E bende bir hayli açken tabağıma yumuldum. Ne olursa

olsun yeni bir hayat yaşasam bile ailemi bulacaktım. Gerçek ailemi bulacaktım. Ve onlara bunca yılın hesabını

soracaktım...

Oyşşşş hikayeme bazıları okumuş keşke okuyanlar bide oy versyedi :\\\ ama olsun daha hikayenin başındayız. Bölümler

biraz kısa olanilir bayadır paylaşmıyordum sınavlarım vardı. Neyse artık her gün paylaşmaya çalışıcam sizi seviyorummm ^^ <33

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 29, 2014 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Sen Ve BenWhere stories live. Discover now