Time 4 Revenge

Hoofdstuk 4.

Voorzichtig opende ik mijn ogen en keek om me heen. Waar ben ik?

Wie z'n kamer is dit nou weer? Ik wreef over mijn gezicht en stond voorzichtig op van het bed.

Ik heb uitgangskleding aan, huh?

"Aicha hbiba, hoe voel je je nu?" Ik draaide me om en zag Naoual in de deuropening staan terwijl ze me bezorgd aan keek.

Zij had integenstelling tot mij gewoon een pyjama aan. Hoelaat is het eigenlijk?

Ik knikte langzaam en nam weer plaats op bed. "Wat is er allemaal gebeurd gister? En waar is Charissa?"

"Charissa is in de douche. Schat, jij was gister zo panchi (onder invloed) dat je dacht dat je iemand zag terwijl het was gewoon een guy die je wou fix. En plotseling viel je op de grond. Was echt hchouma. Wollah, maar heb wel gelachen man."

Ik schudde met mijn hoofd. "Wat?!" Bracht ik verbaasd uit. "Dat kan nooit. Ik weet zeker dat het.." Charissa liep zingend de kamer binnen onderbrak mij. "Aicha, jij gaat nooit meer uit."

Ze gaf me geen blik, pakte haar kleren en liep weer zingend de kamer uit.

Ik slaakte een diepe zucht en nam weer plaats op het bed. Hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren? Wat is er eigenlijk precies gebeurd?

Enige wat ik me kan herinneren is dat.. Ik dacht diep na.. Dat ik Soufouan zag. Maar dat kan helemaal niet?

Ik slaakte nogmaals een diepe zucht, misschien heeft ze gelijk. Ik had te veel gedronken. Het is niet meer goed.

Amine. Soufouan. Firdaous. Het knaagt allemaal aan mij, wollah. Is dat de reden dat ik ben geworden wie ik nu ben?

Van goede moslima naar erger dan dat ik vroeger was?

Ik slaakte een diepe zucht. Huilen is geen optie. Want ik weet de dag, dat ik 1 traan laat vallen. Is de dag dat ik ga instorten. Ik moet mij sterk houden voor mijn Firdaous.

Hoe ga ik anders voor haar zorgen?

Ik besef dat ik weg ren voor problemen. Maar soms kom je op een punt waar bij oplossen even geen mogelijkheid is.

En dat is wanneer je op het punt staat om in te storten maar een kind van 4 zonder vader op te voeden als je kort daarvoor je man bent kwijt geraakt.

Geloof mij, elke dag, elke seconde mis ik Amine.

Gauw schudde ik de gedachtes van me af en zocht in mijn zak naar mijn pakje Malboro.

Terwijl ik de kamer uit liep en zocht naar een deur naar buiten bleef ik in  mijn zelf herhalen "Amine heeft het nu beter Aicha."

Zodat ik me sterk kon houden. Ik liep de deur uit en stak mijn sigaret op terwijl ik naar de auto's keek die voorbij reden.

Met een grote zucht blies ik het rook weer uit. "Vriendin van Naoual?" Geschrokken keerde ik me om en zag tot mijn verbazing iemand voor me staan.

Ik knikte en deed een stap op zij zodat hij de deur in kon. "Khalid. Ik ben de broer van Naoual." Hij stak zijn hand uit, ik gaf hem een hand terwijl ik mijn blik op de grond.

Echt hchouma. Ik sta hier in een jurkje met een sigaret in mijn hand. Wat gaat hij wel niet over me denken? Waarschijnlijk, denkt hij precies wat hij ziet.

Maar alsnog is schande toch? Is haar broer. "Ga je nog zeggen hoe je heet wella" Zei hij lachend. Ik keek op en zag letterlijk een plaatje.

Zijn mooie witte tanden en kuiltje in zijn rechterwang vielen mij gewoon gelijk op. Verder is dat het enige wat echt mooi aan hem is.

Hij is gewoon lang. Niet heel breed. Gewoon normaal, geen baard. Leuke stylo.

Dus niet letterlijk een plaatje mohim..

"Aicha." Zei ik en trok mijn hand weer terug. "Mooie naam." Ik knikte en drukte mijn sigaret uit waarna ik naar binnen liep.

"Nou, fijn je ontmoet te hebben he Aicha." Ik deed alsof ik hem niet hoorde en liep weer de kamer binnen waar ik in had geslapen.

"Trek snel normale kleren aan voor dat Immazine komt Aicha." Ik keek Charissa verbaasd aan. "Hoe bedoel je Immazine komt?"

Ze haalde haar schouders op zonder mij aan te kijken. "Waarom bel je Immazine om ons op te halen Charissa?" Vroeg ik geirriteerd.

Alsnog gaf ze geen antwoord en ging gewoon door met bed opmaken.

"Wesh praat ik tegen een fucking muur?! Ik vraag je iets!" Ze keek me droog aan, "Doe iets aan die sigaretten geur van je voor hij komt."

Ze gooide haar Chanel parfum richting mij en een pakje sportlife.

Ik begreep er helemaal niks van. Waarom doet ze zo? Ik raak hier echt zenuwachtig van wollah. En ik kan er al helemaal niet tegen als ik negeerd wordt maar goed.

"Charissa nog 1 keer. Waarom doe je zo?" Ze nam plaats op het bed en keek me aan. "Luister, het gaat niet goed met jou. Dat zie ik! Je gaat uit, je dri-"

"Wat gaat jou dat aan?! Het is mijn leven Charissa."

"Hoe bedoel je jouw leven? Je kan niet eens zorgen voor jezelf laatstaan voor een fucking kind? Ik zie toch dat je doordraait?"

Woede steeg letterlijk naar mijn hoofd. Ik ben misschien veel bezig maar ik zorg goed voor Firdouas.

Firdaous heeft en krijgt alles wat ze wilt. Geloof mij dat zij niks maar dan ook niks te kort komt.

"Hoe durf jij Firdaous hierbij te betrekken?" Het voelde letterlijk alsof ze een mes in mijn hart stak. Maar ik moet sterk blijven. Ik voelde hoe de tranen zich probeerde te uiten.

Maar ik moet me sterk houden voor Firdaous. Hoe dan ook.

"Heb je dit aan Immazine vertelt?" Ze schudde haar hoofd. Gelukkig maar.