Time 4 Revenge

Hoofdstuk 1.

"Schatje, sta op. We gaan naar school toe," zeg ik zachtjes tegen Firdaous. Met slaperige ogen kijkt ze me aan. Twee woorden: Ik. Smelt.

Mijn ogen worden glazig als ik denk aan het feit dat Soufouan eigenlijk haar vader is. Wollah ik kan het gewoon niet geloven.

Firdaous rekt zich even uit en staat op uit haar bedje. Ze loopt richting de badkamer terwijl ik alvast haar kleren uit zoek. Ik pak een groen jurkje en een zwarte panty eruit. Dit jurkje is haar favoriet. Ik kijk er glimlachend naar.

"Yemma gaan we samen bidden?" hoor ik Firdaous zeggen. Haar grote blauwe kijkers kijken me hoopvol aan. Er ontsnapt bijna een traan uit mijn ooghoek, als ik er aan herinnert wordt dat ik mijn Salat de laatste tijden heb verwaarloosd.

"Is goed hbiba, kom maar." Ik schaam me dood als ik zie dat ik nauwelijks iets bedekkends of langs in mijn kast heb hangen. Firdaous komt naar me toe gerend met een lange jurk en sjaal. Ik geef haar een kusje en samen bidden we.

"Firdaous! Yallah kom, anders kom je te laat!" Roep ik terwijl ik mijn schoenen aan doe. "Ja ik kom!" Hoor ik haar roepen. Ik grinnik in mezelf. Ze is een echt schatje.

Samen lopen we richting haar school. Enthousiast en nieuwsgierig neemt ze de omgeving in haar op. Als ze haar beste vriendinnetje heeft gezien, rent ze naar haar toe. Ze knuffelen elkaar stevig, vallen op de grond en lachen zich dan rot. Ik lach bij het beeld, tot ik gestoord word door een meisje.

"Ze zijn leuk samen hè?" zegt ze. Ik knik en glimlach even. "Ik ben Naoual," zegt ze en steekt haar hand uit. Nu kijk ik haar aan en frons even. Opgespoten lippen, make-up, skinny maar ze bleef mooi. Ook zij fronst als ze mijn gezicht ziet. "Zag ik jou laatst niet in de club?"

"Ja, kan. Waar dan?" Vroeg ik verbaasd. "Club Vie in Rotterdam." Ik dacht goed na. Waar was ik dit weekend? Was ik nou in Club Vie of blue? "Je had een zwarte jurk aan en je haar style volgens mij."

"Ja, klopt. Dat was zaterdag toch?" Vroeg ik nadenkend. Ze knikte, "Ik heet Aicha trouwens." Zei ik en liet haar hand los. "Mijn mattie is dj daar."

"Oh, zo leuk." Zei ik soort van enthousiast. Ik schaam me kapot. Ik breng mijn kind hier naar school en iemand herkent mij gewoon van de club. Hchouma gewoon.

"Maar goed. Ik spreek je nog wel." Ze gaf me een glimlach en liep het schoolplein af. Ik glimlachtte terug en keek of Firdaous er nog stond.

Maar zo te zien is de schoolbel al gegaan want mevrouwtje is nergens meer te bekennen.

Eenmaal thuis aangekomen trek ik mijn kledingkast open om te kijken wat ik vandaag aan doe.

Het wordt vandaag gewoon 32 graden. Volgens mij de warmste dag in heel mijn leven sinds ik in Nederland woon.

Het mag bijna gevierd worden. Als het warm is in Nederland komt er altijd wel wat bij kijken. Of het is gewoon te benauwd of het gaat regenen.

Gekke dingen.

Maar goed als ik mijn telefoon mag geloven wordt het vandaag gewoon een prachtig dagje.

Ik kies voor een zalmroze zomerjurkje dat tot mijn knieen komt met een lage V hals en een zwarte choker met een strik erin.

Mijn haar doe ik in een strakke donut met een rechte scheiding in het midden.

Make up vandaag even niet, veelste warm daarvoor en ik blijf vandaag toch thuis. Hoop ik?

Ik wil even een dagje vrij hebben voor Firdaous. Ik ben altijd weg of bezig. Meskiena. Ik moet echt meer tijd voor mijn kleine rat vrij maken..

Ik liep de trap af naar beneden en schoof de deur van mijn tuin open.

Een warme briesje verwelkomde mij. Heerlijk gewoon. Ik nam plaats op mijn terrasje en stak een sigaret op terwijl ik mijn telefoon aan sloot op mijn box.

Ik zette Marwa loud ~ temps perdu op terwijl ik genoot van het warme weer en heerlijke muziek.

Na een lang weekend eindelijk weer rust in de tent en tijd voor mezelf.

Het werd eens tijd.

Plotseling hoorde ik de bel gaan. Ik deed m'n sigaret weg en liep naar de voordeur. Ik deed deze open en zag Dunya voor de deur staan.

Aan haar blik kon ik zien dat ze niet de gelukkigste is vandaag. "Hey schat." Zei ze en liep naar binnen.

Ik liep achter haar aan naar de woonkamer en deed het muziek uit.

"Aicha.." Ze richtte haar blik op de grond en tikte met haar lange nagels op haar knie. Ik nam plaats naast haar en keek haar bezorgd aan.

"Wat is er Dunya?" Ze haalde haar schouders op. "Wollah ik weet het niet Aicha." Ze slaakte een diepe zucht. "Ik mis hem gewoon. Wollah elke dag.. Het lijkt alsof het met de dag erger wordt.." Fluisterde ze met een brok in haar keel. "Niet doen Dunya.."

"Het is nu al 'n tijdje terug, probeer het alsjeblieft een plekje te geven. Geloof me, hij heeft het nu veel beter dan ons in sha Allah."

Ze schudde met haar hoofd terwijl tranen over haar wangen rolde. "Ik krijg geen rust. Ik kan me nergens meer op focussen Aicha. Ik kan er gewoon niet bij dat hij geschoten is.. Amine? Aicha, jij was zijn vrouw. Jij wist dat het geen verkeerde jongen was!"

Ik slaakte een diepe zucht. Ik heb geen zin om te huilen. Ik moet me sterk houden. Ik weet gewoon dat de dag dat alles weer omhoog komt..

Dat dat de dag is dat ik mezelf ga verliezen in mijn verdriet en helemaal door ga draaien.

Ik heb alles letterlijk ver weg gezet. Achter slot en grendel. Natuurlijk voel ik pijn.. Natuurlijk mis ik hem. Maar het loslaten doe ik niet. Tranen laten vallen. Kan ik niet.

Ik moet er zijn voor Firdaous. Ik moet sterk blijven voor haar. Ik moet. Wie gaat er anders voor haar zijn?

"Zag jij iets verdachts bij hem? Ging hij met vreemde guys om? Aicha als je wat weet vertel het me!"

Ik haalde mijn schouders op. "Nee Dunya. Ga er gewoon vanuit dat het ook iets van Soufouan is. Believe me. We hoeven niet ver te zoeken.. En dat weet je. Amine was een goeie jongen.."

Ik keek naar mijn ring die ik van Amine gekregen had. Niet onze trouwring maar een ring die hij voor me had gehaald kort voordat hij overleed met Amine er in gegrafeerd.

Mooiste cadeau die hij mij ooit heeft gegeven. Hij is 1 van de mooiste dingen die mij is overkomen. Ondanks alles. En het doet pijn om hem te missen. Maar ik wil het niet onder ogen zien.

Na een uur of twee racete ik in mijn auto naar Firdaous haar school toe. Ik heb nog precies 4 minuten om op tijd te komen.

Ik heb me voorgenomen om vandaag een dagje met Firdaous door te brengen. Ik heb al echt lang niks leuks meer gedaan met m'n prinsesje.

Ik parkeerde mijn auto precies voor de ingang van haar school en deed mijn raam omlaag om te kijken of ze al voor de deur stond.

"Yemmaaaa!" Hoorde ik een schattig stemmetje schreeuwen. Ik deed mijn zonnebril af en zag Firdaous richting de auto rennen.

Mijn hart begon spontaan sneller te kloppen. Haar blij zien maakt me echt gelukkig. En dan vraag ik me echt af ondanks dat ik het af en toe echt druk heb hoe ik zo weinig tijd met haar door breng.

Als ik haar vrolijk zie weet ik weer waarom ik de hoop niet heb opgegeven. Puur voor haar..

Voor haar zal ik doorvechten tot het einde.

Voor haar wil ik slagen in dit leven.

En door haar glimlach weet ik dat er nog hoop is voor een beetje geluk in dit leven.

Want haar glimlach is mijn geluk.