miłość leczy

Olga początek

Rok temu
-Wiec gdzie w końcu mam iść?-pytam próbując jednocześnie się przebrac i rozmawiać.
-Z przodu od ulicy jest wejście do budynku, wejdź do środka, miniesz schody i idź prosto przed kolejnymi schodami skręć w lewo. Zapamiętasz?
-Jakoś trafię.
-Oki to widzimy się zaraz. Buziaki
-do zobaczenia

Kończę połączenie, włączam muzykę, blokuje telefon i wychodzę ze szkoły.
Mam 8 minut do autobusu i nie wydaje mi się bym zdążyła.
Idę szybkim tempem skupiając się na słowach piosenki Kilka chwil-18L.

Zbliżam się do przedostatnich pasow i widzę jak mój autobus nadjeżdża.
Nie! Zaraz tam będzie.
Przebiegam przejście i biegnę dalej omal nie wpadając na staruszkę. Biegnę na kolejne przejście i czuję jak ktoś nagle chwyta mnie za kaptur.
Momentalnie się zatrzymuje.
Następnie ktoś wyrywa mi słuchawkę.
-Zabic się chcesz?!-wrzeszczy na mnie jakiś chłopak i właśnie wtedy obok nas przejeżdża rozpędzone auto.
-Teraz możesz przejść-mowi ciszej i puszcza mnie.
Stoję chwilę nie ruszając się z miejsca i patrzę za nim.
Dopiero wtedy przypominam sobie o autobusie.
Spokojnie przechodzę przez pasy i w ostatnim momencie wsiadam do autobusu.
Rozglądam się za wolnymi miejscami i dostrzegam tylko jedno, obok tego chłopaka.
Kurde! Ja to mam szczęście. Chociaż w sumie nawet mu nie podziękowałam.
Kasuje bilet i zbliżam się do niego.
-wolne?
Chłopak nie odgrywając wzroku od książki kiwa głową.
Cicho chrzakam co odrywa go od lektury.
-o, to ty.-mowi i wraca do poprzedniego zajecia.
Zignorował mnie! Kurde co za typek.
Piorunuje go wzrokiem i próbuje jeszcze raz.
-Hej chciałam ci tylko podziękować.
-Nastepnym razem nie wpadaj pod samochody to nie będziesz musiała dziękować.
Czy on właśnie potraktował mnie jak idiotke?
-dziekuje.-mowie tylko i zagłębiam się w wattpada.
-O fajna apka.-komentuje patrząc mi w telefon.
Rumienie się i już mam zamiar mu odpowiedzieć, ale właśnie zatrzymujemy się na moim przystanku.
Sięgam po plecak i wysiadam. Jak zwykle wszystko muszę robić w biegu i zanim pomyślę to już za późno.