Missing Puzzle of my Life

Chapter 1

                     Chantal's POV
'KRING!!! KRING!!! KRING!!!'

Narinig ko pa lang ang unang tunog ng alarm Clock ay bumangon na ako.

5:30 pa lang pala ng umaga, Lunes ngayon at may pasok na naman. I HATE MONDAYSSS!!!

Lumabas na ako ng aking kwarto at dumiretso ako sa Banyo upang maligo.

Hi! My name is Chantal Alessandra Montemayor a student of 'Clements Academy'.

Wala na akong mga magulang, ang aking Ama ay nasa kabilang buhay na at ang aking ina naman ay iniwan na kami noong 10 years old pa lang ako.

Pagkatapos kong magbihis lumabas na ako ng aking condo at pumara na ako ng jeep.

Bumaba ako sa may kanto kung saan malapit ang entrance ng Clements Academy.

Ang Clements Academy ay para lamang sa mga mayayaman na estudyante maliban na lamang kung may talino ka upang makakuha ng Scholarship.

Yes, Isa lang akong Scholar ng paaralang ito.

Ang tanging tambayan ko lamang ay Ang Library.

Dahil sa pagtambay ko sa library at pagiging top one sa buong school they call me weird and nerd, I don't mind anyways, call me whatever they want.

—CLEMENTS ACADEMY—

I'm on my way to my locker and out of the blue the bad girls or should I rather say Trying to be bad girls blocked my way.

"Girls, look who's here"  mataray na sabi ni Julia

"Oh, naglalakad na pala ngayon ang mga trash"  may halong sarkasmo na sabi ni Sydney

"and wait girls, bit-bit na naman niya ang walis tambo ng bahay
nila" The last froglet.

Sila nga pala ang feeling Power Puff Girls ng school na to' kaso kabaliktaran nila ang ugali, Kaya nag mumukha silang Team Rocket.

Tumungo na lang ako at Hindi pinansin ang mga sinasabi nila, wala rin naman akong mapapala sa kanila maliban na lang kung binibigyan nila ako ng pera gada sinasabihan nila ako ng masasakit na salita.

Walang imik akong umalis sa harapan nila at dumiretso sa aking locker.

Laking pag tataka ko lang na hindi nila ako sinundan, pag umiiwas kase ako sa kanila hinihila nila ang buhok ko pabalik o di kaya ay tinatakid nila ako, hmmmm baka nagsawa na sila sa pang ga-gago sa akin.

Binuksan ko na ang locker ko, as always madami na naman letters about How much they hate me, How do I look and even my style. Hindi ko alam kung tunay ko silang haters kase kung pag aralan at i-stalk nila ako parang sila ang numero unong taga hanga ko.

Ginusumot ko na isa-isa ang mga papel nang may napansin akong kulay pulang papel na may berdeng tinta at nakasulat sa harapan nito ay 'To: Chantal'.

Sobrang plain ang pagkakasulat kung iyong pagmamasdan pero na nanatili pa rin itong nangingibabaw dahil sa berdeng tinta na ginamit dito.

Itinapon ko muna sa basurahan ang ibang mga papel bago basahin ang nilalaman ng pulang papel.

Tumayo ako sa tabi ng basurahan at binuksan ang Papel, nagulat ako sa nabasa ko.

Dear Chantal,

I'm always at your back ,
protecting you.

Hindi ko man alam kung nagloloko lang 'tong taong 'to sa akin o kung tunay man niya akong pinoprotektahan pero napakalaki pa din ang impact sa akin ng nakasulat sa pulang papel na ito.

Reading this letter while thinking that the world neglected you gives me a different feeling, It gives me hope na they're still kind people around you who secretly protecting you and you're just too blind to notice and see them.

A small smile escaped to my pinkish lips. I wrote the date of this day on the letter and I put it in the middle page of my Diary.

I zipped my bag and I go back to my locker and locked it.

———
Pasensya na trying hard sa English eh. I accept criticisms pero wag namang sobra-sobra hahaha.

Please support this story. Thank you.