Twee liefdes

1.

'Fay, Kevin we moeten jullie wat vertellen.' zei mijn vader (Tom). Ohnee altijd als we dat horen is er weer iets aan de hand. Dacht ik bij mezelf. Met zijn allen zitten we in de huiskamer, omdat we moesten komen. 'We gaan verhuizen!' riep mijn moeder (Lyndsey) blij. 'Wat?!' riepen mijn broer en ik tegelijk. 'Wat, wanneer en waar?' vroeg ik. 'We verhuizen naar het noorden van het land. Naar een heel mooi groot huis over een maand.' zei mijn moeder met een smile op haar gezicht. Mijn vaders telefoon ging dus liep hij even naar een andere kamer. 'En dat vertellen jullie nu pas? Waarom gaan we opeens verhuizen we leven hier al ons hele leven!' Mijn broer begon een beetje boos te worden. 'Jullie vaders werk die gaat verhuizen naar het noorden en wij vonden het ook niet erg om daarheen te gaan. En nu hoeft jullie vader niet zo ver te reizen. Dit was ook onverwachts voor ons daarom konden we het niet eerder vertellen.' 'Maar nu moeten wij wel naar een andere school en al onze vrienden missen.' zei ik teleurgesteld. Kevin en Fay hun vrienden zijn bijna altijd samen met elkaar, het is altijd heel gezellig. 'Ja dat is helaas wel zo, maar jullie vader en ik hebben al wat scholen bekeken en er een uitgekozen voor jullie.' 'Kan deze dag nog erger?' vroeg ik met een zucht. Mijn broer was het met me eens. 'Zo erg is het toch niet? We gaan naar een groter huis en je kunt nieuwe mensen ontmoeten.' Zei mijn moeder. 'Mogen we dan wel onze eigen kamer inrichten en verven?' 'Natuurlijk fay! Alleen we verhuizen wel spullen mee uit jullie kamer dus we gaan niet teveel kopen.' 'Oke mam we begrijpen het.' riepen Kevin en ik ik koor. 'Mooi dan laat ik nu het huis even zien. Schat kom je ook even? Riep mijn moeder. 'Ja ik kom er zo aan ik ben nog aan de telefoon.' Riep mijn vader terug. Met zijn drieën liepen we alvast naar boven voor de computer.

Toen de computer aangezet en opgestart was, kwam mijn vader weer binnen en vroeg: 'En wat vinden jullie ervan dat we gaan verhuizen?' 'Helemaal niet leuk, we moeten alles achterlaten hier!' Zei ik. 'Tja sorry ik dacht dat dit wel leuk zou zijn, even wat anders. Misschien denk je er anders over nadat je het huis gezien hebt.' En daar was het huis op de computerscherm waar we over een maand naartoe gingen. Kevin en ik zaten met een blij verbaasd gezicht te kijken. 'Wow dit is best wel mooi en groot. Dit had ik niet verwacht.' zei ik. 'Ja toch wel leuk he dat huis. Het is wel een stuk groter dan nu. Dus dat wordt even wennen.' zei mijn moeder. Mijn vader knikt instemmend.

Nadat we het huis gezien hadden en alles met mijn vader en moeder hadden besproken, waren mijn broer en ik toch ietsje minder boos. maar toch vinden we het jammer dat we onze vrienden moeten gaan missen. Als 2e verassing gingen we uit eten. Hier waren Kevin en ik natuurlijk wel blij mee. De volgende ochtend moeten Kevin en ik dit nieuws aan de klas vertellen, daar hebben we dus geen zin in.